Γιατί δεν γουστάρω τους Ισλαμιστές – Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Γράφει ο Πέτρος Κωστόπουλος

Την ιδέα μου την έδωσε ο Πασκαλ Μπρυκνέρ σε ένα άσχετο εκ πρώτης όψεως βιβλίο του, στο «Πέθανε ο Γάμος Από Έρωτα».

Εκεί γράφει ότι οι Ισλαμιστές δεν μισούν τη Δύση γενικώς και αορίστως επηρεασμένοι από τα 400-500 χρόνια επιθετικών πολέμων που υπέστησαν. Το μίσος αλλά και ο φόβος έρχεται από άλλου…

Αυτοί οι άνθρωποι μισούν τη Δημοκρατία. Και μισούν τη Δημοκρατία γιατί βάζει σε αμφισβήτηση το σύνολο του συστήματος εξουσίας των ισλαμικών χωρών. Βάζει σε κίνδυνο τα καθεστώτα που πρέπει να αντιμετωπίσουν τα συνδικάτα και μαζικές διαδηλώσεις.

Αντίρρηση και αντιπολίτευση. Θέτουν σε κίνδυνο την ανδροκρατική ισορροπία μέσα στο σπίτι. Δεν θα μπορεί να πνίγει την γυναίκα του με τις μπούρκες και δεν θα μπορεί να έχει 3-4 ο φτωχός ή 54 όπως ο πατέρας του Μπιν Λάντεν. Δεν θα μπορεί να την έχει όρθια να την κοιτάει την ώρα που τρώει. Δεν θα μπορεί να λιθοβολεί ή να σκοτώνει την μικρή του αδερφή επειδή τη βίασαν! Δεν θα μπορεί να κόβει την κλειτορίδα της,

Με λίγα λόγια, ο κόσμος αυτός αν μολυνθεί από τη Δημοκρατία ανατινάσσεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, από μεγάλες εκδηλώσεις σε στάδια στην Αφρική, μέχρι διαδηλώσεις στο Πακιστάν ή σε άλλες αραβικές χώρες, έχουν σαν σλόγκαν τον θάνατο της Δημοκρατίας. Δυτικό κατασκεύασμα. Έργο του Σατανά.

Στον άλλο κόσμο ο Δυτικός δημοκράτης δεν θα φάει ούτε πιλάφι, ούτε του προσφέρουν ουρί και ξέκωλα. Βιασμένος γκέι θα είναι στη πυρά. Στην περίπτωση της Αιγύπτου, έγινε σαφές ότι ο κόσμος δεν μπόρεσε να ανεχθεί τον Ισλαμικό φανατισμό που τον κυβερνούσε. Φαντάζομαι μετά τα χθεσινά, οι διάφοροι γραφικοί αριστεροφέρνοντες θα πήραν ένα καλό μάθημα για τις παπαριές που έλεγαν, όταν αποθέωναν τα γεγονότα της πλατείας Ταχρίρ και απειλούσαν εμάς τους υπόλοιπους ότι έτσι θα γίνει το Σύνταγμα. Καλά εντάξει. Δεν το πήρα και σοβαρά. Ούτε αισθάνομαι πως κινδυνεύω από την αγριάδα ενός ανθρώπου που ονομάζει το γιο του Ορφέα Ερνέστο. Κάνει πιο γλυκούλης. Αλλά μια σειρά άλλων γύρω του ήταν εξαγριωμένοι εκείνη την περίοδο και έλεγαν εκατομμύρια μαλακίες.

Τον ισλαμικό χαρακτήρα της Τουρκίας αμφισβήτησαν και οι άνθρωποι στη πλατεία Ταξίμ. Ευτυχώς (είναι ίσως η πρώτη φορά που γράφω γι’ αυτό το θέμα τη λέξη «ευτυχώς») τα media αλλά και τα social media αλλάζουν τον κόσμο δίνοντας του κάθε μέρα τις πληροφορίες που προσπαθούν να του εμποδίσουν αυταρχικά καθεστώτα. Αλλά βλέπουν κιόλας. Πώς να αντέξει η Τουρκάλα την μαντίλα όταν έχει πλημμυρίσει η Κωνσταντινούπολη στα μίνι και στα ξώβυζα; Τι είναι αυτές να κυκλοφορούν σαν καλόγριες; Παιδιά ενός κατώτερου Θεού;

Και κάτι άλλο… Συνήθως οι φολκλορικοί αριστεροί που ανέφερα εξυμνούν το ήθος και την αγωνιστικότητα της οποιασδήποτε εξέγερσης και διαδήλωσης. Αυτά τα ανθρωπάκια που αφιλοκερδώς εκφράζουν την αγανάκτηση τους... Πέντε από αυτά τα ανθρωπάκια με την ανοχή μερικών χιλιάδων γύρω τους, βίασαν ομαδικά την Ολλανδέζα δημοσιογράφο στη διαδήλωση της πλατείας Ταχρίρ. Οκ, να φάω τα πέντε κτήνη που το έκαναν. Τα χιλιάδες καθίκια που το έβλεπαν; Τι ένιωθαν ακριβώς; Ότι «έτσι γα…με τη Δύση»;

Ηθικό συμπέρασμα: Σέβομαι βαθύτατα τις άλλες θρησκείες. Και το Κοράνι και το Βουδισμό και τους 37.000 θεούς της Ινδίας. Θα ήταν «αμαρτία» να πιστεύουμε όλοι στον ίδιο Θεό. Οι διαφορετικές θρησκείες φέρνουν και κουλτούρα διαφορετική.

Απλά στη χώρα μου δεν γουστάρω κανέναν να καταπατάει τις αρχές της Δημοκρατίας και τους Συντάγματος δημοσίως και ιδιωτικώς, να φοράει μπούρκα (πολύ καλά έκαναν οι Γάλλοι και την απαγόρευσαν) και να τιμωρεί βιαίως τα μέλη της οικογένειας του. Τα ήθη και τα έθιμα κάθε λαού είναι για να εφαρμόζονται στον τόπο καταγωγής τους. Είναι μια άλλη υπόθεση η πολυπολυτισμικότητα, η θρησκεία και άλλο η Δημοκρατία. Όπως ξανάγραφα δεν θα κυκλοφορούσα με ένα σταυρό στα χέρια στο κέντρο του Καράτσι, δεν θα έπαιρνα αγκαλιά τη γυναίκα μου και σίγουρα αυτή δεν θα φορούσε ούτε μίνι ούτε ντεκολτέ. Ακόμα και τατουάζ να είχα, ένα σταυρό στο χέρι θα το έκρυβα. Δεν το έκρυψε ο Πίνο του Ολυμπιακού στο Ντουμπάι (που είναι και δυτικόστροφο) και τον έκλεισαν φυλακή. Εδώ η Ρεαλ που έφτιαξε αθλητικό-τουριστικό κέντρο στο Ρας Αλ Καϊμάχ στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, έβγαλε τον σταυρό από το σήμα της.

Αυτοί που κόπτονται ,γιατί για κάτι πρέπει να κόπτονται , διεκδικώντας την ισότητα χωρίς περιορισμούς των ξένων ας ξεκινήσουν από μια βόλτα στο Ισλαμαμπάντ του Πακιστάν ή το Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας, με καμιά διαδηλωσούλα τύπου Συντάγματος, χαλαρή, φιλειρηνική, φεμινιστική ας πούμε, για να δουν «τι εστί βερίκοκο» που λέμε εκεί στον Βόλο. Κατά τα άλλα, ως οπαδός της Δημοκρατίας δεν μπορώ να μισήσω άλλες κουλτούρες αλλά ούτε να ξεχάσω ότι κάποιος άλλος εκεί έξω με μισεί επειδή τον προσβάλλω που ψηφίζω, κράζω ,αμφισβητώ και δεν ντύνω τη γυναίκα μου σαν μαύρη μούμια.

Αυτές τις μαγκιές στο χωριό του, μέχρι να του τις κόψουν και εκεί.