Για ένα πουκάμισο αδειανό, για έναν… Άσαντ – Γρίφοι γεωπολιτικών παιχνιδιών

Όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ εμπλέκεται σε ένα σεξουαλικό σκάνδαλο, ένα μήνα πριν τις εκλογές, ο σύμβουλός του (Ντε Νίρο) ζητά τη βοήθεια χολιγουντιανού παραγωγού (Χόφμαν) προκειμένου η κοινή γνώμη να στρέψει το βλέμμα της αλλού. (Στην Ελλάδα συναντάμε την πρακτική αυτή στο… γνωμικό «ένα σκάνδαλο ξεχνιέται με ένα μεγαλύτερο σκάνδαλο», στα χρόνια της ΠΑΣΟΚικής ευμάρειας).

Από τον Γιώργο

Αποφασίζουν να κηρύξουν τον «πόλεμο» στην Αλβανία και προβάλλουν ένα βίντεο με μια όμορφη Αλβανίδα που τρέχει να σωθεί από τα πυρά. Αυτό είναι εν ολίγοις το story της ταινίας «Ο πρόεδρος, ένας πόλεμος και ένα ροζ σκάνδαλο», μιας σάτιρας για τη «δύναμη» που μπορεί να προσφέρει η «εικόνα» και το πόσο εύκολα μπορεί να χειραγωγήσει κανείς τον απλό κόσμο. Ένα βίντεο είναι πάντα αρκετό… Η παγκόσμια κοινή γνώμη μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ή απλά να μην θέλει να διαβάσει για έναν πόλεμο -ίσως και λόγω αποστροφής- αλλά αν της σερβίρεις ένα φρικιαστικό βίντεο στην prime-time ζώνη, τότε εύκολα συγκινείται. Εύκολα συμπάσχει με τον αδύναμο… Έλα όμως που μερικές φορές, είναι πολύ δυσδιάκριτο να καταλάβεις ποιος είναι ο αδύναμος.

Σόκαρε την παγκόσμια κοινή γνώμη το βίντεο από τη Συρία που αποδεικνύει (;) πως έχει γίνει χρήση χημικών όπλων. Ένας εμφύλιος που μαίνεται επί ένα χρόνο και όπου καμία σοβαρή προσπάθεια δεν έχει γίνει για να τερματιστεί. Δέκα μήνες πριν, στο πρώτο τεύχος του Kool magazine, ο Δημήτρης Μογνιέ, ένας από τους έλληνες γιατρούς που βρισκόταν στη Συρία και γνώστης των γεωπολιτικών παιχνιδιών που παίζονται στη θερμή Μέση Ανατολή, μιλούσε για την κατάσταση που επικρατούσε εκεί. «Η Συρία συνορεύει µε το Ισραήλ. Η ∆ύση δεν θέλει να φύγει τώρα ο Άσαντ γιατί δεν έχει βρει ακόµη το πρόσωπο που θα τον αντικαταστήσει. Πρέπει να βρει κάποιον που θα εγγυάται τα σύνορα µε το Ισραήλ.

Μπορεί να λέει πως ο Άσαντ είναι δυνάστης, αλλά δεν έχει βρει κάποιον σοβαρό και αξιόπιστο σύµµαχο για να διατηρήσει το υπάρχον καθεστώς στα σύνορα µε το Ισραήλ», σημείωνε με νόημα στη συνέντευξή του ο γιατρός που έχει βρεθεί σε όλα τα «θερμά μέτωπα» την τελευταία 20ετία. Συνεχίζοντας τόνιζε πως «όλοι θέλουν να έχουν άκρες στη Μέση Ανατολή. Οι Ρώσοι δεν θέλουν να χάσουν την επιρροή που έχουν στη Συρία. Για αυτό και η Ρωσία κρατάει αυτή τη στάση. Αν βρεθεί ο κατάλληλος και συµφωνήσουν όλοι για τον επόµενο αρχηγό του κράτους της Συρίας, τότε θα επέµβουν. Όλη η ιστορία, όλο το παιχνίδι, είναι για µια χώρα, το Ισραήλ». Άρα βρέθηκε ο «εκλεκτός»; Με τις ήδη τεταμένες σχέσεις ΗΠΑ – Ρωσίας, μπορεί να ξεκινήσει μια επέμβαση, που δεν έχει σαφή προσανατολισμό και στόχο;

Τα γεγονότα στη Λιβύη αποδεικνύουν πως οι στρατιωτικές επεμβάσεις δεν προσφέρουν τίποτε παραπάνω από εντυπωσιασμό. Φυσικά και κανείς δεν μπορεί να επιβάλλει ένα καθεστώς σε μια χώρα, παρά μόνο οι πολίτες της. Για να φτάσεις, όμως, στη στρατιωτική επέμβαση, υπάρχουν πολλά σκαλοπάτια που κανείς δεν θέλει να ανέβει. Και απλώς παρακάμπτονται. Το ζήτημα είναι απλό. Κάνεις μια στρατιωτική επέμβαση για εντυπωσιασμό, για να ενισχύσεις το προφίλ σου, για να ισχυροποιήσεις τη θέση της χώρας σου γεωπολιτικά, για να κινηθεί «χρήμα» στη διεθνή αγορά οπλών ή απλά για να σταματήσεις την αιματοχυσία; Οι ρομαντικοί απαντούν το δεύτερο. Αναμένουμε την απάντηση – έκπληξη των μη ρομαντικών.