Φίλιπ Ροθ: Η πάλη για το γράψιμο τελείωσε

Ενάμισι μήνα μετά τη διακριτική του ανακοίνωση ότι σταματάει το γράψιμο, ο Φίλιπ Ροθ δηλώνει με ενθουσιασμό «ελεύθερος», ανακουφισμένος από την απόφασή του να τερματίσει την καριέρα του ως του δημοφιλέστερου εν ζωή Αμερικανού συγγραφέα.

Έπειτα από 53 χρόνια μίας συγγραφικής καριέρας που τον έκανε γνωστό σε ολόκληρο τον κόσμο, ο Φίλιπ Ροθ δηλώνει ότι δεν είχε πλέον την ενέργεια για να διαχειρισθεί την απογοήτευση που συνοδεύει τη συγγραφική δημιουργία.

«Δεν έχω πλέον την ενέργεια για να αντέξω την απογοήτευση. Το γράψιμο είναι μία καθημερινή

απογοήτευση και δεν μιλάω για την ταπείνωση. Δεν αντέχω πια να περνάω μέρες για να γράψω πέντε σελίδες, που στη συνέχεια πετάω», λέει σε συνέντευξή του στους New York Times.

Ωστόσο, τον περασμένο χρόνο, ο μόνιμος υποψήφιος για ένα Νόμπελ Λογοτεχνίας που δεν έχει έλθει, που θα κλείσει τον Μάρτιο τα 80 του χρόνια, είχε δηλώσει ότι δεν νομίζει ότι θα σταματήσει να γράφει. «Το γράψιμο με κρατάει μακριά από την κατάθλιψη», είχε πει σε τηλεοπτική του συνέντευξη.

Όμως, στις αρχές του Οκτωβρίου ανακοίνωσε στο γαλλικό περιοδικό Inrocks ότι δεν έχει πια όρεξη για γράψιμο. «Σάς ομολογώ, τελείωσα», είπε προσθέτοντας ότι αυτός που έγραψε 31 βιβλία σε 53 χρόνια δεν έχει πια τίποτε να γράψει εδώ και τρία χρόνια.

Από το διαμέρισμά του στο Απερ Γουέστ Σάιντ του Μανχάταν, ο συγγραφέας των «Αντίο Κολόμπους», «Το Ανθρώπινο Στίγμα», «Αμερικανικό Ειδύλλιο», «Συνωμοσία κατά της Αμερικής» , «Ζούκερμαν δεσμώτης» … εξήγησε ότι πήρε την απόφασή του, που ωρίμασε σιγά-σιγά, το 2010, μετά την έκδοση του «Νέμεσις». «Αλλά δεν είπα τίποτε διότι ήθελα να είμαι βέβαιος ότι ισχύει». Πλέον στον υπολογιστή του ένα αυτοκόλλητο σημείωμα γράφει:«η πάλη για το γράψιμο τελείωσε».

«Το κοιτάζω κάθε πρωί και αυτό μου δίνει απίστευτη δύναμη», λέει ο Φίλιπ Ροθ στη συνέντευξή του που δημοσιεύθηκε στο κυριακάτικο φύλλο των New York Times.

Ο Φίλιπ Ροθ αγόρασε πρόσφατα ένα iPhone και μαθαίνει να το χρησιμοποιεί. «Γιατί; Διότι είμαι ελεύθερος», λέει εξηγώντας ότι τους τελευταίους μήνες δεν έχει διαβάσει τίποτε. «Τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το βράδυ διαβάζω για δύο ώρες. Ιστορία του 20ού αιώνα και βιογραφίες».

Αναφερόμενος στο γράψιμο εξηγεί: «Για έναν ή δύο μήνες, προσπάθησα να σκεφτώ άλλα πράγματα και σκεφτόμουν “μπορεί και να τελείωσε’. Πήρα μία δόση μυθιστορήματος , ξαναδιαβάζοντας τους συγγραφείς που είχα να διαβάσω εδώ και 50 χρόνια και που υπήρξαν σημαντικοί για μένα, Ντοστογέφσκι, Κόνραντ, Τουργκένιεφ, Φόκνερ και Χέμινγουέι… Και μετά αποφάσισα να ξαναδιαβάσω τα βιβλία μου, ξεκινώντας από το τελευταίο». Ομως σταμάτησε σταμάτησε πριν από το «Η Νόσος του Πόρτνόι».

Αφού τα διάβασα όλα αυτά, «ήξερα ότι δεν θα ξαναείχα μία καλή ιδέα, ή ότι, αν είχα, θα με εξαντλούσε».

Στα 79 του χρόνια είναι ικανοποιημένος που έπειτα από τους εξαντλητικούς ρυθμούς τόσων ετών, έχει τη δυνατότητα να δεχθεί φίλους στο σπίτι του, κυρίως στην κατοικία του στο Κονέκτικατ, όπου έχει περάσει αμέτρητες μοναχικές