Εθνικοποίηση ευρωεκλογών;

Όλο και περισσότερο γίνεται εμφανές ότι οδηγούμεθα σε ευρωεκλογές με τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα εθνικών εκλογών και μάλιστα... παλαιού τύπου! Κυριαρχούν ήδη δύο χαρακτηριστικά: Πρώτον, ένας τυφλός «διπολισμός» με πολλά γνωρίσματα από τον μεταπολιτευτικό «δικομματισμό». Αναφέρομαι στην τεχνητή οξύτητα και τις «κοκορομαχίες» που βλέπουμε να εντείνονται καθημερινά «δι' ασήμαντον αφορμήν» και να επισκιάζουν τα προβλήματα, από την υπαρκτή κοινωνική πόλωση, τη διεύρυνση των ανισοτήτων, την ανεργία και την οικονομική απορρύθμιση της χώρας.

Γράφει ο Παναγιώτης Παναγιώτου

Καμία ουσιαστική

συζήτηση για τα πραγματικά ζητήματα της χώρας και πώς ουσιαστικά και ρεαλιστικά τα αντιμετωπίζουμε. Την ίδια ώρα που η κοινωνία δείχνει, με βάση την πίεση που υφίσταται, εντυπωσιακή νηφαλιότητα, ψυχραιμία και ωριμότητα. Ενώ ο «διπολισμός» έχει στήσει ένα «γαϊτανάκι» γύρω αφενός από το «success story» και αφετέρου από την «καταστροφολογία», τη στιγμή που οι 6 στους 10 Έλληνες πολίτες είναι κατά του ανούσιου και αδιέξοδου αυτού «κομματικού παιχνιδιού».

Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι ότι επανέρχονται οι... προεκλογικές εξαγγελίες δημοφιλών μέτρων και η σχετική υποσχεσιολογία αρχίζει πάλι να φουντώνει. Η κυβέρνηση με... περισσή γενναιοδωρία αρχίζει το... «μοίρασμα των κλεμμένων» του «πλεονάσματος» και υπόσχεται την... αποκατάσταση 440 χιλιάδων ανέργων! Τον ίδιο δρόμο, από άλλο «μονοπάτι» αντιμνημονιακό, ακολουθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ, που υπόσχεται σχεδόν την αποκατάσταση των περισσότερων Ελλήνων στην προτέρα τους κατάσταση... 'Η αυτό αφήνει να υπονοείται, όταν δεν το λέει καθαρά. (Υπάρχουν βέβαια και πιο συγκρατημένες φωνές.)

Όλη, όμως, αυτή η κατάσταση δεν βοηθάει να διορθώσουμε λάθη που έχουν γίνει. Να δημιουργήσουμε ένα νέο πλαίσιο δημόσιων πολιτικών, που να μπορούν να παίξουν έναν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της χώρας και να πάμε ομαλά και σταθερά παρακάτω. Με πολιτικές διαφορές και αντιπαραθέσεις, αλλά και με ένα μίνιμουμ στοιχείο «κοινών τόπων» και επιδιώξεων ως χώρα.

Σε αυτό το πλαίσιο, δεν μου κάνει εντύπωση η διολίσθηση των ευρωεκλογών του Μαΐου σε ένα... είδος εθνικών εκλογών. Προφανώς οι επόμενες ευρωεκλογές έχουν ιδιαίτερη εθνική - εσωτερική σημασία, καθώς συνδέονται στενά με τις ευρωπαϊκές εξελίξεις, που επηρεάζουν την αντιμετώπιση από πλευράς Ευρώπης του ελληνικού προβλήματος. Άλλο όμως είναι το ευρωπαϊκό διακύβευμα και τα ζητούμενα των ευρωεκλογών και άλλο το διακύβευμα των εθνικών εκλογών, όποτε γίνουν. Παρ' όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ εξαρχής δίνει «δημοψηφικό χαρακτήρα» στις ευρωεκλογές και συνδέει το αποτέλεσμα άμεσα με την τύχη της κυβέρνησης την επομένη των εκλογών.

Η έκπληξη, όμως, προέρχεται από την κυβέρνηση, που γίνεται απρόσμενος σύμμαχος της ίδιας τακτικής με τον ΣΥΡΙΖΑ! Μάλιστα, ο κ. Βενιζέλος πρόσφατα δήλωσε ότι το «αποτέλεσμα της κάλπης θα κρίνει τη σταθερότητα» (!), προεξοφλώντας σαφώς τον «δημοψηφικό χαρακτήρα» των ευρωεκλογών και «εσωτερικό χποιώντας τες» με τον πιο απόλυτο τρόπο, αντί να ενισχύει το ευρωπαϊκό τους πρόταγμα και την ευρωπαϊκή κυρίως σημασία τους για τη χώρα.

Αλλά αυτή είναι μια τακτική που διευκολύνει την «απονομιμοποίηση» της κυβέρνησης, εάν δεν υπάρξει ένα απολύτως ευνοϊκό γι' αυτήν αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές, πράγμα που φαντάζομαι δεν είναι στις προθέσεις κανενός εκ των δύο κυβερνητικών εταίρων. Δυστυχώς ο... «διπολισμός» επιχειρεί να χειραγωγήσει και τις ευρωεκλογές! Αυτό δεν είναι καλό, καθώς το ευρωπαϊκό διακύβευμα είναι πολύ ευρύτερο και συνθετότερο του εθνικού, με ιδιαίτερη και χαρακτηριστική αυτονομία...

Το διαβάσαμε στο Έθνος