Εκλογές 2012: Κατευθείαν πάνω στον τοίχο…

Από τον Πέτρο Κωστόπουλο

Μπορεί να απαγορεύθηκαν τα γκάλοπ, αλλά όλοι ξέρουμε περίπου το αποτέλεσμα. ΝΔ και  ΣΥΡΙΖΑ χτυπιούνται για την πρώτη θέση ενώ το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται πολύ μακριά. Άρα ή τη Δευτέρα θα πάρει την εντολή ο Σαμαράς ή ο Τσίπρας.

Δυστυχώς, και τις δύο αυτές λύσεις τις βρίσκω αδιέξοδες. Για διαφορετικούς λόγους σε κάθε περίπτωση, έχω την αίσθηση ότι η Ελλάδα πάει με σπασμένα φρένα κατευθείαν στον τοίχο σαν αυτοκίνητο δοκιμών αερόσακων και ανθεκτικότητας σασί.

Είμαι πολύ απαισιόδοξος, όπως θα ήταν απαισιόδοξος όποιος άνθρωπος δεν θέλει να έχει μια τεχνητή ευφορία που μόνο τα ναρκωτικά μπορούν να σου δώσουν.

Σενάριο 1: Βγαίνει ο Σαμαράς και μαζεύει 160 κουκιά στην Βουλή, έστω και με την ανοχή του ΠΑΣΟΚ. Είναι σαφές, ότι θα προσπαθήσει να αλλάξει βασικές πτυχές του Μνημονίου με μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας για (κάποιες από τις προτάσεις…), μιας και η Ευρώπη μετά και την διάσωση της Ισπανίας δεν μπορεί να κάνει πια το κουνέλι. Κάποιες παρατάσεις, κάποια μείωση επιτοκίων, κάποια ίσως αναβολή μέτρων, αλλά μέχρις εκεί. Εννοείται βέβαια ότι η Ευρώπη δεν θα συζητήσει ούτε για αστείο τη μη συρρίκνωση -με ότι αυτό σημαίνει- των κρατικών δαπανών. Όπως επίσης η Ευρώπη με τίποτα δεν μπορεί να δεχθεί τη μη συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων. Αυτά είναι σημεία μη διαπραγματεύσιμα και νομίζω ότι και οποιαδήποτε αναδόμηση της Ελλάδας πρέπει να ξεκινάει από εκεί, με ή χωρίς, Μνημόνιο.

Τι θα γίνει στο δρόμο, όμως, με ένα ΣΥΡΙΖΑ να έχει πάρει κάπου κοντά στο 25%; Όταν με 4% γινόταν της κολάσεως (με τη βοήθεια του ΚΚΕ πάντα), όταν σταματούσε η εμπορική δραστηριότητα της Αθήνας, όταν έκλειναν τα λιμάνια, όταν μεγάλες εταιρίες δεν μπορούν να λειτουργήσουν -όπως η Χαλυβουργική, όταν το κέντρο της Αθήνας έχει γίνει πεδίο μαχών, όταν η βία οποιασδήποτε μορφής (και πριν και χωρίς τη Χρυσή Αυγή…) είχε πάρει διαστάσεις λαίλαπας, τότε πως θα αντιμετωπιστεί η νέα κυβέρνηση; Όταν μάλιστα, οι κοινωνικές συνθήκες είναι πολύ χειρότερες από αυτές που ήταν πριν από 5-6 μήνες με την ανεργία να ανεβαίνει κάθε μέρα και τις επιχειρήσεις να κλείνουν η μία μετά την άλλη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί κάθε τόσο να επισημαίνει «ότι αν δεν έχουμε τέτοιες λύσεις, τότε θα αναλάβει ο λαός». Δηλαδή, κάθε μέτρο θα αντιμετωπίζεται όχι μόνο με καχυποψία αλλά με καταγγελία και με υστερίες περί ξεπουλήματος, προδοσίας και ότι άλλο μαζεύει ο λεκτικός μπαχτσές της βίας τον τελευταίο καιρό. Μια τέτοια κυβέρνηση έστω και αν εκμεταλλευθεί την καλοκαιρινή χαλαρότητα και «τα μπάνια του λαού», δεν πρόκειται να βγάλει Οκτώβρη. Ή μήπως φαντάζεται κανείς χαζός ότι θα συμβεί, ότι συμβαίνει συνήθως, δηλαδή θα έχει περίοδο χάριτος ενός τουλάχιστον χρόνου, η νέα κυβέρνηση; Μπα, εκεί θα είναι ένα προνομιακό πεδίο για να σπεκουλάρει ο ΣΥΡΙΖΑ και να κάνει το 25% τουλάχιστον 40%. Διότι ό,τι και να γίνει και όποιος και να είναι κυβέρνηση, και ο Θεός ο ίδιος, ανάπτυξη και λεφτά δεν πρόκειται να βρεθούν σε έξι μήνες. Άρα κατευθείαν στον τοίχο.

Σενάριο 2: Κερδίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και με κάποιες