Ατλέτικο Μαδρίτης: Το… σαπιοκάραβο που έγινε ναυαρχίδα

Παραμονές Χριστουγέννων του 2011. Ο Μαριάνο Ραχόι, δεδηλωμένος οπαδός της Ρεάλ, θριαμβεύει στις ισπανικές βουλευτικές εκλογές αντικαθιστώντας στην πρωθυπουργία τον εκ των διασημότερων υποστηρικτών της Μπαρτσελόνα, Χοσέ Λουίς Θαπατέρο! Αλλος ένας λόγος αισιοδοξίας για τους οπαδούς της Ρεάλ, που στον απόηχο του εντυπωσιακού 6-2 στη Σεβίλλη βλέπουν την ομάδα τους ικανή να τερματίσει την τριετή κυριαρχία της Μπάρτσα στο πρωτάθλημα. Μία ακόμα αφορμή παράλληλα για να μην περιμένει… τίποτα η Ατλέτικο, που για μια 15ετία

Στην «κόκκινη» πλευρά της Μαδρίτης η μιζέρια για μια ακόμα χαμένη σεζόν έχει κορυφωθεί. Το 0-2 από την Μπέτις αφήνει την ομάδα στη 10η θέση (στο -21 από την πρωτοπόρο Ρεάλ) και ακολουθεί ο ταπεινωτικός αποκλεισμός στο κύπελλο από την Αλμπαθέτε (Γ’ κατηγορίας) – κύκνειο άσμα για τον κόουτς Γκρεγκόριο Μανθάνο. Δύο μέρες μετά τις εκλογές, την 23η Δεκεμβρίου προσγειώνεται στο αεροδρόμιο «Αδόλφο Σουάρεθ» μια εμβληματική μορφή για το σύλλογο, προκειμένου να επωμιστεί την επιχείρηση «αναγέννηση».

Είναι ο λατρεμένος στο «Βιθέντε Καλδερόν» Ντιέγκο Σιμεόνε, μέλος της μεγάλης ομάδας του 1996 που πανηγύρισε την κατάκτηση του νταμπλ. Με αυτόν στον πάγκο η Εστουδιάντες πήρε το 2006 τον πρώτο τίτλο της ύστερα από 24 χρόνια και η πολυνίκης στην Αργεντινή Ρίβερ Πλέιτ τον μοναδικό που έχει κατακτήσει την τελευταία δεκαετία (2008). Σε ευρωπαϊκό επίπεδο όμως ο διάσημος για τον τσαμπουκά και το πάθος του παλαίμαχος αμυντικός χαφ δεν έχει εμπειρία, παρά μόνο ένα εξάμηνο πέρασμα από τη σικελική Κατάνια.

Το μαγικό ραβδί του Τσόλο

Τη σεζόν 2010-11 η Ατλέτικο είχε τερματίσει 38 βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Μπαρτσελόνα παίρνοντας στο νήμα το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Σε χρόνο – ρεκόρ ο Σιμεόνε καταφέρνει να μετατρέψει ένα κακοδουλεμένο και παραδομένο ψυχολογικά σύνολο σε μια παρέα «ορκισμένων» μαχητών. Οι «ροχιμπλάνκος» τερματίζουν δύο μόνο βαθμούς πίσω από την τέταρτη θέση που οδηγεί στο Τσάμπιονς Λιγκ και φτάνουν στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ, όπου νικούν με άνεση την Αθλέτικ Μπιλμπάο (3-0). Τρεις μήνες αργότερα συντρίβουν με 4-1 την Τσέλσι κατακτώντας το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, με MVP τον Ράνταμελ Φαλκάο (χατ-τρικ)! Ο Κολομβιανός αποκτήθηκε αντί 45 εκατ. ευρώ από την Πόρτο, όσα εισέπραξε ο σύλλογος για να παραχωρήσει με… βαριά καρδιά στη Μάντσεστερ Σίτι το αγαπημένο παιδί της εξέδρας, Κουν Αγουέρο.

Με τον Φαλκάο να κάνει θραύση (28 γκολ) η Ατλέτικο παίρνει την επόμενη σεζόν πολύ εύκολα το τρίτο εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ και στο κύπελλο δίνει ραντεβού με τη Ρεάλ στον τελικό του «Σαντιάγο Μπερναμπέου». Η παράδοση είναι «κόλαφος» για αυτήν. Στα προηγούμενα 25 ματς ανεξαρτήτως έδρας και διοργάνωσης κόντρα στη «βασίλισσα» μετράει 19 ήττες και έξι ισοπαλίες, με τελευταία επιτυχία το στοιχειωμένο 3-1 στο «Μπερναμπέου» το 1999. Εκείνο το βράδυ όμως τα ηνία της πόλης αλλάζουν παρωδικά (;) χέρια. Η Ατλέτικο νικάει με 2-1 στην παράταση την απερχόμενη πρωταθλήτρια (η Μπάρτσα τη διαδέχτηκε ξανά στο θρόνο το 2012) και βγάζει ύστερα από 16χρόνια τους οπαδούς της στο δρόμο για έναν εγχώριο τίτλο.

Εμπνευστής του αδιανόητου

Ολα δείχνουν ότι η αναγεννημένη τέταρτη δύναμη του ισπανικού ποδοσφαίρου έχει πιάσει ταβάνι. Τι περισσότερο θα μπορούσαν να πετύχουν οι πιο διάσημοι loser στα τοπικά ντέρμπι όλου του πλανήτη; Ο… ανισόρροπος νους του Τσόλο Σιμεόνε όμως έχει εμπνευστεί κάτι φαινομενικά αδιανόητο: να κοντράρει στα ίσια σε ένα μαραθώνιο 38 αγωνιστικών τα δύο μεγαθήρια της χώρας, έστω και αν οι απολαβές των 11 βασικών παικτών του αθροιστικά ίσα που προσπερνούν τον ετήσιο μισθό των Λίονελ Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο.
Μόνο ένας… τρελός του χωριού θα μπορούσε να φανταστεί ότι η διαδρομή κομπάρσος – ανταγωνιστής – διεκδικητής μπορεί να διαγραφεί τόσο γρήγορα με αρχηγό του «λόχου» έναν χαφ που υποβιβάστηκε το 2011 με τη Σαραγόσα (Γκάμπι) και ηγέτη της άμυνας τον επί μία πενταετία δεξιό μπακ της Οσασούνα (Χουανφράν). Πόσο μάλλον όταν η πώληση του Φαλκάο στη Μονακό αφήνει γύρω στα 35 εκατ. ευρώ κάβα στο ταμείο (ο αντικαταστάτης του Νταβίδ Βίγια κόστισε μόλις 2,1 εκατ. ευρώ), τη στιγμή που η Ρεάλ ξοδεύει 100 εκατ. ευρώ για τον Γκάρεθ Μπέιλ και η Μπαρτσελόνα περίπου 85 εκατ. για τον Νεϊμάρ.

Πάνω απ’ το… πτώμα της Μπάρτσα

Στην αφετηρία της περσινής σεζόν η Ατλέτικο χάνει το ισπανικό Σούπερ Καπ από την Μπαρτσελόνα με δύο ισοπαλίες (1-1, 0-0) και όταν στα τέλη Σεπτεμβρίου επιστρέφει στο «Μπερναμπέου» έχουν μεσολαβήσει έξι νίκες σε ισάριθμες αγωνιστικές. Απαντες περιμένουν από τη Ρεάλ να της κόψει το βήχα επιστρέφοντας σε θέση αφεντικού, το σενάριο του ματς όμως είναι αποκλειστικά γραμμένο από το χέρι του Αργεντίνου τεχνικού. Η «μικρή» της πόλης κάνει περίπατο νικώντας ατυχώς μόνο με 1-0, μια βραδιά που σπάει κάθε δεσμό με το ταπεινό πρόσφατο «χθες».

Σε τέσσερις μήνες η Ατλέτικο πετυχαίνει δύο φορές ό,τι δεν είχε καταφέρει στα προηγούμενα 25 ντέρμπι με τη Ρεάλ τροφοδοτώντας όσο ποτέ άλλοτε το πνεύμα νικητή που σφυρηλατεί στο κλαμπ ο Σιμεόνε. Ο,τι ακολουθεί είναι βγαλμένο από την… ονείρωξη του πιο ευφάνταστου «ροχιμπλάνκο» οπαδού. Με νέο σούπερ σταρ τον πρώην «υπασπιστή» του Φαλκάο Ντιέγκο Κόστα, οι κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν «καμικάζι» του Τσόλο φτάνουν σε τελικό πρωταθλήματος την τελευταία αγωνιστική στη Βαρκελώνη, έχοντας ήδη αποκλείσει την Μπαρτσελόνα στο Τσάμπιονς Λιγκ, προτού στείλουν… αδιάβαστη την Τσέλσι του Μουρίνιο στα ημιτελικά της διοργάνωσης.

Η Μπάρτσα θέλει μόνο νίκη για να πάρει την κούπα και προηγείται στο 33’, αλλά - έχοντας ήδη επιστρέψει στον τελικό της κορυφαίας συλλογικής διοργάνωσης ύστερα από 40 χρόνια - η Ατλέτικο είναι πολύ ψυχωμένη για να ηττηθεί. Με το γκολ του Ντιέγκο (ναι, συνονόματος και αυτός!) Γκοδίν παίρνει το χρυσό βαθμό και αναδεικνύεται πρωταθλήτρια για 10η φορά στην ιστορία της, καταρρίπτοντας το ρεκόρ βαθμών του ’96 (90 έναντι 87).

Η «πίκρα» και η ανάκαμψη

Το μόνο που λείπει απ’ το πιο «ηρωικό» ποδοσφαιρικό παραμύθι των τελευταίων ετών είναι αυτό που δεν έρχεται ποτέ με το γκολ του Σέρχιο Ράμος στο 93ο λεπτό του τελικού της Λισσαβόνας. Η Ατλέτικο προηγείται απ’ το 36’ κόντρα στη Ρεάλ, αλλά μετά την ισοφάριση – «μαχαιριά» καταρρέει, εμφανώς εξουθενωμένη, στην παράταση (1-4), έχοντας φτάσει μια φάση μακριά απ’ την εποποιία. «Ναι, αποδείχτηκε ότι έκανα λάθος, δεν έπρεπε να τον χρησιμοποιήσω», παραδέχτηκε ο Σιμεόνε, καθώς η παρουσία του προερχόμενου από τραυματισμού Ντιέγο Κόστα διήρκεσε μόλις οχτώ λεπτά, στερώντας του μια αλλαγή που στο τέλος θα μπορούσε να αποβεί καθοριστική.
Το καλοκαίρι ήταν η σειρά του τελευταίου να παραχωρηθεί (αντί 36 εκατ. ευρώ), ενώ η Τσέλσι ήταν ο προορισμός και για δύο εξίσου σημαντικούς παίκτες, τον Βέλγο γκολκίπερ Κουρτουά και τον αριστερό μπακ-χαφ Φιλίπε Λουίς. Τέλος εποχής; Αυτό ισχυρίστηκαν ξανά πολλοί, αλλά ένας μήνας ήταν αρκετός για να… δαγκώσουν τη γλώσσα τους.

Η Ατλέτικο πήρε από τη Ρεάλ το Σούπερ Καπ με ισοπαλία εκτός και νίκη εντός, ενώ το Σάββατο έστησε νέο «πάρτι» (2-1) στο «Μπερναμπέου» για την 3η αγωνιστική του πρωταθλήματος. Νίκησε έτσι δύο σερί φορές εκεί στο πλαίσιο της λίγκας για 1η φορά στα 111 χρόνια ιστορίας της. Εστω και αν λόγω τιμωρίας παρακολουθούσε το παιχνίδι από τα μπουθ των επισήμων - όπως θα συμβεί και το βράδυ της Τρίτης στο «Καραϊσκάκης» - ο Σιμεόνε έγινε ο πρώτος τεχνικός από καταβολής της που φεύγει για 3η φορά με υψωμένη τη γροθιά από το άντρο της Ρεάλ! Τα κοσμητικά επιθετικά για τον… κύριο έχουν πια απαξιωθεί, του αρκεί που όλοι στη Μαδρίτη πλέον ξέρουν ποιο ήταν το πραγματικό γεγονός για το ποδόσφαιρο της χώρας τις παραμονές Χριστουγέννων του 2011…

The post Ατλέτικο Μαδρίτης: Το… σαπιοκάραβο που έγινε ναυαρχίδα appeared first on KoolNews.