Αποκαλύψεις για την παραχώρηση του Αστέρα αλλάζουν την πολιτική του υπουργού Περιβάλλοντος

Νέα δεδομένα στην υπόθεση της παραχώρησης, αντί του ευτελέστατου τιμήματος των τετρακοσίων εκατομμυρίων ευρώ του Αστέρα Βουλιαγμένης, στην Τουρκοαραβική κοινοπραξία Jeremy Street Real Estate Fund IV LP, δημιουργούν οι τεκμηριωμένες, με αδιάσειστα στοιχεία, καταγγελίες της Ομάδας Κοινωνικής Εγρήγορσης (ΟΚΕ), που, από την 1η Μαρτίου 2016, έχει ενημερώσει έγγραφα όλες τις αρμόδιες Πολιτικές και Διοικητικές Αρχές.

Σε δήλωσή του, ο Πρόεδρος της ΟΚΕ,

Βασίλης Αναστασόπουλος υπογραμμίζει ότι η Ομάδα μας είναι υποχρεωμένη, εκ του καταστατικού της, που έχει κατατεθεί στον Άρειο Πάγο, καθώς από Κίνηση Ενεργών Πολιτών μετεξελίχθηκε σε Πολιτικό Κόμμα, να... προασπίζει την περιουσία του Λαού, το περιβάλλον και να διασφαλίζει το καλώς εννοούμενο Δημόσιο Συμφέρον. Στην αποκαλυπτική του κατάθεση, στο Ειρηνοδικείο Καλλιθέας, που η ΟΚΕ απέστειλε σε 17 Πολιτικούς Πολιτειακούς και Διοικητικούς αποδέκτες, ο πρώην Γενικός Διευθυντής Δασών, Ελευθέριος Φραγκιουδάκης τονίζει ότι είναι αδύνατη και παράνομη κάθε διαδικασία εκποίησης της πιο πάνω περιοχής, που έχει καταστεί, αδιαφιλονίκητα, Εθνικό Δάσος, με βάση το Βασιλικό Διάταγμα του 1836. Αυτός ο χαρακτήρας διατηρείται ακόμη έως σήμερα, αφού η πρώτη φερόμενη ως ιδιοκτήτρια της χερσονήσου του Μικρού Καβουρίου, όπου βρίσκονται οι τουριστικές εγκαταστάσεις του Αστέρα, Ι. Μονή Πετράκη, ποτέ δεν κίνησε την Διοικητική και Δικαστική διαδικασία, να αναγνωρίσει ως ιδιωτικό Δάσος, την επίμαχη δασοσκεπή έκταση των 440 πευκόφυτων στρεμμάτων, της εν λόγω χερσονήσου. Στην τεκμηριωμένη κατάθεσή του, ο επί σειρά ετών Γενικός Δ/ντής Δασών του Υπουργείου Γεωργίας, σε άλλο σημείο, επισημαίνει κι άλλη παρανομία, στην οποία υπέπεσαν, στο παρελθόν, οι αρμόδιες αρχές, προκειμένου να ανεγείρουν στον χώρο, αυτό το ξενοδοχειακό συγκρότημα. Συγκεκριμένα, δήλωσε, ενόρκως, στην αρμόδια Ειρηνοδίκη ότι: «ο χαρακτηρισμός της Δασικής έκτασης του Αστέρα, ως Τουριστικού ακινήτου έγινε, χωρίς να ζητηθεί από το Υπουργείο Γεωργίας, η διάθεση της έκτασης για τουριστική αξιοποίηση, σύμφωνα με τις τότε ισχύουσες Δασικές Διατάξεις». Σε απλά ελληνικά, η αλλαγή χρήσης του Δάσους στην περιοχή, από τον τότε συσταθέντα Αστέρα Βουλιαγμένης Α.Ε. στα τέλη της δεκαετίας του '50, έγινε κατά παράκαμψη των Νόμων του Ελληνικού Κράτους, όσον αφορά το ιδιοκτησιακό ζήτημα, των Δασών της περιοχής. Αξίζει να επισημανθεί ότι το θέμα αναδείχθηκε στην επικαιρότητα, μετά από ενέργειες της ΟΚΕ και του Προέδρου της, αφού ο τελευταίος, από τις 27-12-2013, έχει καταθέσει Μηνυτήρια Αναφορά, κατά παντός υπαιτίου, όσον αφορά τις έκνομες διαδικασίες, που τηρήθηκαν στην παραχώρηση του συγκεκριμένου Τουριστικού ακινήτου, που βρίσκεται στην περιοχή που έχει χαρακτηρισθεί ως «η Ελληνική Ριβιέρα», ζητώντας την παρέμβαση της Δικαιοσύνης, προκειμένου να προστατευτεί η Δημόσια Περιουσία. Παράλληλα, η ΟΚΕ επικαλούμενη το πλήθος των στοιχείων, τα οποία κατέθεσε ο μάρτυς, που είχε προτείνει, τονίζει ότι «η αγοραπωλησία είναι ανυπόστατη και εικονική» και προσδίδει ιδιαίτερη βαρύτητα στο σημείο της κατάθεσης, όπου περιγράφεται πως, από νομικής σκοπιάς, όλη η ζώνη του Μικρού Καβουρίου αποτελεί κρατική έκταση. Πράγματι, σύμφωνα με τον πρώην Γενικό Γραμματέα Δασών «Στο από 17/29 Νοεμβρίου 1836 Βασιλικό Διάταγμα, περί ιδιωτικών Δασών, ποτέ δεν υπεβλήθησαν αιτήματα για την αναγνώριση της έκτασης ως ιδιωτικής είτε από μεμονωμένους ιδιώτες είτε από τη Μονή Πετράκη, έως και την 17/29 Νοεμβρίου 1837, οπότε και εξέπνευσε η προθεσμία υποβολής αιτημάτων, για αναγνώριση Δασών, ως ιδιωτικών».

Γιατί το Μικρό Καβούρι είναι δημόσιο δάσος

Έμπλεη νομικών επιχειρημάτων, τα οποία αποδεικνύουν τον Δημόσιο χαρακτήρα του Μικρού Καβουρίου και την παράνομη αγοραπωλησία στην οποία προέβη η Ελληνική Κυβέρνηση είναι η τεκμηριωμένη κατάθεση του μάρτυρα, η οποία ενισχύει τα επιχειρήματα, που διατύπωσε, ενώπιον της Δικαιοσύνης, ο κ. Αναστασόπουλος. Από την κατάθεση αυτή σταχυολογούμε τα εξής ενδιαφέροντα σημεία:

• «Η χερσόνησος του Μικρού λεγομένου Καβουρίου, παρά την Βουλιαγμένη, ενδεικτικού εμβαδού 380 - 440 στρεμμάτων, όπου και οι τουριστικές εγκαταστάσεις του Αστέρα Βουλιαγμένης, ήταν από της απελευθερώσεως από τον Τουρκικό ζυγό και ιδρύσεως του Νεοελληνικού Κράτους, δασοσκεπής από χαλέπιο πεύκη, και κατάφυτος με δασική βλάστηση, αείφυλλων πλατύφυλλων, χαρακτήρας που ως επί το πλείστον διατηρείται και σήμερα, όπου δεν έχει γίνει αλλαγή χρήσης. Με χαρακτήρα Δάσους αποτυπώθηκε και κατά το 1885 περίπου από το Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, σε σχετική χαρτογράφηση, που διενήργησε για λογαριασμό του, ο Γερμανός Αρχαιολόγος Kaupert, στον χάρτη VARI και με τον ίδιο χαρακτήρα, εμφανίζεται σε αεροφωτογραφήσεις ετών λήψης 1938 και 1945, χωρίς μάλιστα ανθρωπογενείς επεμβάσεις. Από όσα γνωρίζω για το Δάσος αυτό, δεν κινήθηκαν ποτέ διαδικασίες Διοικητικής ή Δικαστικής αναγνώρισης τρίτων, ως ιδιωτικού, έναντι του Δημοσίου, όπως προέβλεπαν οι Νόμοι. Μάλιστα σύμφωνα με το από 17/29 Νοεμβρίου1836 Β. Διάταγμα περί ιδιωτικών Δασών, δεν υπεβλήθησαν σχετικά αιτήματα είτε από ιδιώτες είτε από Ι. Μονές, για αναγνώριση Δασών στην περιοχή, ως ιδιωτικών, οπότε, μετά βεβαιότητας, μπορούμε από νομικής σκοπιάς, να θεωρήσουμε ότι την 17/29 Νοεμβρίου 1837, όταν και εξέπνευσε η ενιαύσιος προθεσμία, που είχε τεθεί, τα Δάση αυτά, είχαν για το Δημόσιο καταστεί αδιαφιλονίκητα Εθνικά, κατά το ανωτέρω Βασιλικό Διάταγμα».

• «Δυστυχώς όμως, οι τρείς Εξουσίες του οργανωμένου Ελληνικού Κράτους, που ευθύς μετά την απελευθέρωση, απετέλεσαν τον πυλώνα προστασίας των Εθνικών Δασών (Νομοθετική, Εκτελεστική και Δικαστική), δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων.

• Μέρος του Δάσους αυτού στην χερσόνησο του μικρού Καβουρίου, χαρακτηρίσθηκε τουριστικό ακίνητο. Αυτό έγινε χωρίς να ζητηθεί από το Υπουργείο Γεωργίας η διάθεση της έκτασης για τουριστική αξιοποίηση με τις τότε ισχύουσες Δασικές Διατάξεις που προέβλεπαν διάθεση προς τον ΕΟΤ, Δασών και Δασικών εκτάσεων για τουριστική αξιοποίηση. Γιατί έγινε αυτό μονομερώς και με αυτόν τον τρόπο, είναι αυτονόητο. Εκείνη την περίοδο, προκειμένου να αποφευχθούν προσκόμματα στην τουριστική αξιοποίηση της περιοχής αυτής, αν γινόταν διάθεσή της από την Δασική Υπηρεσία ως Δημόσια, με προσφυγή του ΟΔΕΠ, στα δικαστήρια, θεωρήθηκε σκόπιμη η συμφωνία ΕΟΤ, ΟΔΕΠ, Αρχιεπισκοπής και της τότε Κυβέρνησης για την τουριστική εκμετάλλευση της έκτασης. Έτσι συστήθηκε ο Αστέρας Βουλιαγμένης Α.Ε και παρακάμφθηκαν οι Νόμοι του Κράτους και τα Συμφέροντα του Δημοσίου, όσον αφορά το ιδιοκτησιακό ζήτημα των εκτάσεων του Δάσους, στην περιοχή αυτή».

• «Έχουν γίνει παρανοήσεις (σκόπιμα ή ηθελημένα), από τις αρμόδιες Υπηρεσίες. Κατ’ αρχάς ολόκληρη η περιοχή, με σχετικό Βασιλικό Διάταγμα της 15-7-1956 που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ 161Α της 19ης Ιουλίου 1956 και το οποίο εκδόθηκε σε εκτέλεση του Νόμου 3275/1955 «περί απαγορεύσεως επεκτάσεως Σχεδίων Ρυμοτομίας εις το λεκανοπέδιο Αθηνών», τέθηκε εκτός δυνατότητας επέκτασης Σχεδίου. Αυτό προκύπτει από προσαρτηθέντα στο Βασιλικό Δ/γμα, χάρτη, όπου τέθηκαν τα περιμετρικά όρια των τότε Σχεδίων. Ο καθορισμός μιας περιοχής ως Τουριστικής ζώνης, δεν αφαιρεί την Συνταγματική προστασία που απολαμβάνουν τα Δάση στην περιοχή (βλέπε και Ν.998/79) δεδομένου ότι Νόμος δεν εξαίρεσε από την Δασοπροστασία εκτός Σχεδίου, εκτάσεις, περιλαμβανόμενες εντός Τουριστικής ζώνης. Απλά οι τυχόν νόμιμοι δικαιούχοι εκτάσεων, πρέπει να εξασφαλίζουν και τις σχετικές εγκρίσεις επεμβάσεων, τις οποίες προβλέπουν οι Νόμοι Δασοπροστασίας. Ο καθορισμός επίσης όρων και συντελεστών δόμησης, δεν επέχει και θέση Ρυμοτομικού Σχεδίου, ώστε οι εκτάσεις να μην προστατεύονται ως Δάση, περιβαλλοντικά. Συνεπώς η παράκαμψη ειδικών διατάξεων του Ν.998/79 (άρθρο 49), ή η μελέτη οικιστικής αξιοποίησης Δασών και Δασικών εκτάσεων μέσω Γ.Π.Σ, που δίνουν τις βασικές κατευθύνσεις ένταξης περιοχών σε Σχέδιο Πόλης, δεν αφαιρούν την υποχρέωση του Κράτους για Δασοπροστασία, στα πλαίσια του ισχύοντος Συντ/τος, μάλιστα όταν προωθούνται Σχέδια Πόλης, πρέπει να τα προσυπογράφει και ο έχων την εποπτεία των Δασών Υπουργός (σήμερα ΥΠΕΚΑ). Συνεπώς, ως προς την δημοπράτηση εκτάσεων στην περιοχή για αξιοποίηση, είναι εσφαλμένη, παράνομη και συνταγματικά καταχρηστική, η δυνατότητα, που παρέχεται (αν είμαι σωστά πληροφορημένος), στον επενδυτή, να δομήσει κάποια Δάση με παραθεριστικές κατοικίες, αφού τέτοια δυνατότητα δεν παρέχει το ισχύον Σύνταγμα, παρά μόνο (ως μέτρου εξαιρετικού), όταν προέχει για την Εθνική Οικονομία, η μεταβολή προορισμού, για λόγους Δημοσίου Συμφέροντος (βλέπε άρθρο 24 του Συντάγματος). Το Δημόσιο πάλι Συμφέρον εξειδικεύεται πάντα με Νόμο και δεν αφήνεται στην ευχέρεια να το κρίνουν Υπηρεσιακοί παράγοντες. Με βάση όσα κατέθεσα, εκτιμώ ότι η καταγγελία της ΟΚΕ έχει ερείσματα στα όσα πράγματι συνέβησαν στην περιοχή και εκτιμώ ότι η Δικαιοσύνη, ως θεματοφύλακας της νομιμότητας αλλά και της πιστής συνταγματικής προστασίας των Δασών, οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, για να αποκατασταθεί η νομιμότητα και να προλάβει ενδεχόμενη αργότερα απαίτηση του επενδυτή, για αποζημίωσή του από το Δημόσιο».

The post Αποκαλύψεις για την παραχώρηση του Αστέρα αλλάζουν την πολιτική του υπουργού Περιβάλλοντος appeared first on KoolNews.