M. Thatcher: Η ανάσταση της Σιδηράς Κυρίας

Μια γυναίκα που δεν έμαθε ποτέ τη σημαίνει ήττα, που συνέδεσε το όνομά της με την πιο σκληρή περίοδο της σύγχρονης βρετανικής ιστορίας, έρχεται και πάλι στο προσκήνιο χάρη στην κινηματογραφική μεταφορά της ζωής της. Ο θαυμασμός και η αποστροφή για τη “Maggie” ξυπνούν ξανά.

Από τον Βασίλη Τσακίρογλου

Στο διαφημιστικό τρέιλερ της ταινίας “Η Σιδηρά Κυρία” η ερμηνεία της Meryl Streep για τους Έλληνες θυμίζει στιγμιαία την Ντάλια

του καπουτζίδειου “Παρά Πέντε”: Έχοντας αλλάξει τη φωνή της για να ακούγεται πιο κυριαρχική, δηλώνει ότι “μπορώ να σταματήσω να φοράω καπέλα, τα κολιέ με τις πέρλες όμως είναι αδιαπραγμάτευτα”. Και αμέσως κάνει έναν αφελή μορφασμό χαμογελώντας δήθεν παιχνιδιάρικα, δήθεν αθώα. Ώστε έτσι ήταν η Margaret Thatcher, η πρώτη και μόνη γυναίκα πρωθυπουργός στην ιστορία της Βρετανίας, το συνώνυμο της πυγμής και της αντοχής στην εξουσία, αυτή που έκοψε τα πόδια των πανίσχυρων εργατικών ενώσεων στη χώρα της, που διακήρυσσε ότι “ο σοσιαλισμός τελειώνει την ημέρα που τελειώνουν τα δανεικά”; Με αφορμή την ταινία, ένας Αμερικανός δημοσιογράφος θυμήθηκε το πώς κάποτε η Maggie του έριξε ξυλιές στον πισινό -δημοσία: “Διαφωνούσαμε για ένα Αφρικανικό ζήτημα. Είχα δίκιο, είχε άδικο, αλλά δεν υπήρχε καμία περίπτωση να υποχωρήσει. Τελικά παραιτήθηκα από τα επιχειρήματά μου και έκανα μια κίνηση υποταγής, σκύβοντας ελαφρώς προς τα εμπρός. ‘Σκύψε κι άλλο’ μου είπε εκείνη. Έσκυψα. ‘Κι άλλο’ με διέταξε επιτακτικά. Όταν είχα διπλωθεί στα δύο, ήρθε από πίσω μου και άρχισε να με χτυπάει με ένα πάκο δημόσια έγγραφα που τα είχε κάνει ρολό. Όταν τελείωσε, με απέπεμψε λέγοντας ‘για να μάθεις, παλιόπαιδο”.

Όσοι τη μίσησαν, όπως πχ τα εκατομμύρια των Βρετανών υπηκόων που κατέβηκαν στους δρόμους και αντιστάθηκαν σχεδόν επί μία τριετία στον κεφαλικό φόρο που προσπάθησε να επιβάλει σε όποιον ανέπνεε τον υγρό αέρα του Νησιού, σίγουρα δεν θα ενθουσιαστούν βλέποντας τη Meryl Streep να ακκίζεται υποδυόμενη μια συμπαθητική “Σιδηρά Κυρία”. Η ταινία, η οποία θα αρχίσει να προβάλλεται στην Ελλάδα τον προσεχή Ιανουάριο, εκτός του ότι θα αποφέρει στην Streep άλλη μια υποψηφιότητα ή και ακόμη ένα βραβείο Όσκαρ, έχει ήδη καταφέρει να διχάσει τους άμεσα ενδιαφερόμενους, όπως πχ τους άμεσους συνεργάτες της. Ο Norman Tebbit, για παράδειγμα, ο οποίος υπήρξε πρόεδρος των Συντηρητικών και μέλος της κυβέρνησης Thatcher κατά την περίοδο 1981-’87, δήλωσε ότι σε κανένα σημείο του φιλμ δεν αναγνώρισε την αληθινή προσωπικότητα της Maggie: “Ποτέ της δεν ήταν όπως την παρουσιάζει η Meryl Streep, μια μισο-υστερική γυναίκα που αντιδρούσε με υπερβολή και με συναισθηματική ένταση. Ήταν σκληρή, πολλές φορές μάλιστα και άδικη με τους συνεργάτες της, αλλά άφηνε περιθώρια να την πείσεις -μόνο όμως με επιχειρήματα και γεγονότα παρουσιασμένα με σωστό τρόπο”.

Ωστόσο, άλλοι επαινούν τη Streep για το πώς κατάφερε να αποδώσει τον πραγματικό χαρακτήρα της Thatcher, παρακάμπτοντας την καρικατούρα. Γιατί, όντως, παρακολουθώντας βιντεοσκοπημένο υλικό της εποχής, η Margaret Thatcher