Όταν πηγαίναμε μαζί σχολείο…το 80!

Η πρώτη εβδομάδα σχολείων τελείωσε. Σάββατο πρωί και η κόρη μου ζητάει να δω την ορθογραφία της…

Εγώ μετά την ανάγνωση: Θέλεις να το ξαναδείς;

Π: Γιατί μαμά

Εγώ: Γιατί νομίζω ότι κάτι σου ξέφυγε

Το κοιτάει…

Π: Όχι δε μου ξέφυγε τίποτα

Εγώ: Για να δούμε εδώ (υποδεικνύοντας τη λέξη καινούριο…). Μήπως κάτι λείπει;

Το κοιτάει επιμόνως! Απαντά… όχι μαμά δε λείπει τίποτα!

Συνεχίζω να επιμένω ευγενικά ότι κάτι της ξέφυγε και να το ξαναδεί και εκείνη νευριάζει… βγάζει το βιβλίο

για να μου δείξει το κείμενο που αντέγραψε. Για την ακρίβεια σχεδόν μου το πετάει στα μούτρα! ΣΟΚ! Το καινούριο ΔΕΝ έχει γ στο βιβλίο… Χαζεύω λίγο το βιβλίο… Το αυγό είναι πια αβγό και πολλά ακόμη… Σηκώνω τα χέρια ψηλά… γελάω χαζά στην κόρη μου και ξεστομίζω… “στην εποχή μου τα γράφαμε αλλιώς… συγγνώμη!”. Αποφασίζω ότι θα είμαι πιο προσεκτική στο μέλλον. Να ανοίγω και κανένα βιβλίο πριν μιλήσω γιατί και ο τρόπος που μαθαίνουν την πρόσθεση σα διαφορετικός μου φαίνεται…μη σου πω και ολίγον ακατάληπτος!

Στην εποχή μου… τα μαθητικά τα χρόνια ήταν αλλιώς. Ούτε καλύτερα, ούτε χειρότερα, απλώς αλλιώς.

Μερικά πράγματα στη σκέψη των οποίων νοσταλγώ αυτές τις αλλοτινές εποχές (….θα τις νοσταλγήσεις και εσύ εάν πήγαινες δημοτικό στις αρχές της δεκαετίας του 80!)

Ποδιά: Αυτή η μπλε που κάθε Σεπτέμβρη λαχταρούσα να την αγοράσω. Πάντα από το Μινιόν! Εκεί που ένας όροφος ήταν γεμάτος ποδιές και δεν ήξερες ποια να πρωτοδιαλέξεις. Η δικιά μου, συνήθως, ήταν του Τσεκλένη… ναι του σχεδιαστή! Μαζί με την ποδιά και τα λευκά γιακαδάκια της. Πάντα κολλαριστά….Στα πρώτα χρόνια τα θρανία ήταν ξύλινα μονοκόμματα…αυτά τα παλιακά… (vintage τα λέμε τώρα!)Η ψιλή, η δασεία και η περισπωμένη … (εσύ που δεν έχεις ιδέα τι γράφω, γκούγκλαρετο!).“Λόλα να ένα μήλο”… αναγνωστικά, αλφαβητάρια της εποχής. Και αυτό το σήμα του Οργανισμού Έκδοσης Διδακτικών Βιβλίων με την κουκουβάγια.Τα μπλε τετράδια “Διεθνές” που πάντα με καλλιγραφικά κεφαλαία γράμματα αποτύπωνες το όνομα σου…Η μισή-μισή γόμα. Από τη μια μεριά πορτοκαλί και από την άλλη μπλε, «έσβηνε και στυλό». Δεν θυμάμαι να κατάφερα ούτε μια φορά να σβήσω στυλό με τη γόμα…Κασετίνες με πολλές θήκες και μαγνητάκια. Στις θήκες όλα τακτοποιημένα. Με λαστιχάκια που συγκρατούσαν χάρακες, ξύστρες και λοιπά σύνεργα. Με τη Sarah Kay η δική μου.

Το Σεπτέμβριο του 1979 πέρασα για πρώτη φορά την καγκελόπορτα του σχολείου και ξεκίνησε το δικό μου μαθησιακό ταξίδι… Εκείνη την εποχή το συγκρότημα Police με frontman τον Sting μεσουρανούσε στα charts. To “Message in A Bottle” ήταν στο νούμερο 1. Ακριβώς ένα χρόνο μετά (1980), όταν ξεκίνησε η δεύτερη τάξη του Δημοτικού νούμερο 1 ήταν το άλμπουμ των Police, Zenyatta Mondatta. Tο δικό μου αγαπημένο από το άλμπουμ με τον εξίσου ακατάληπτο τίτλο ήταν το De Do Do Do, De Da Da Da…

Ακόμη έχω το άλμπουμ…. σε βινύλιο εννοείται! (ναι τότε μόνο βινύλιο ακούγαμε)