#CityBlogging: Το Παγκράτι αλά Αμαλία

Το Παγκράτι εκεί πίσω από το Καλλιμάρμαρο είναι η γειτονιά των παιδικών μου χρόνων. Εκεί που μεγάλωσα, εκεί που ”κρύβονται” οι πρώτες μου μνήμες… Για αυτό και κάθε φορά που περιδιαβαίνω τους δρόμους και τα τα δρομάκια γύρω από το Καλλιμάρμαρο με πιάνει μια γλυκιά νοσταλγία…

Από τη Δόμπολη, τη Δικαιάρχου στην Εμπεδοκλέους και την Αρχιμήδους… κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί θυμάμαι τι σημαίνει γειτονιά. Γιατί η περιοχή μπορεί να έχει αλλάξει, να έχουν ανοίξει μπαράκια και εστιατόρια εξακολουθεί

όμως να είναι από τις λίγες γωνιές στο κέντρο της Αθήνας που βλέπεις ακόμη παιδιά να παίζουν έξω, που μυρίζουν οι νερατζιές και τα νυχτολούλουδα και που πάντα συναντάς κάποιον να σου πει καλημέρα με ένα πλατύ χαμόγελο! Εάν σηκώσεις το βλέμμα βλέπεις ανακαινισμένα νεοκλασσικά και φαντάζεσαι τις εσωτερικές αυλές καταπράσινες γεμάτες λουλούδια και σχεδόν ακούς τις παιδικές φωνές την ημέρα και τις νοσταλγικές μουσικές τη νύχτα από τα πικ απ…

Σε αυτήν την περιοχή βρίσκεται μια αγαπημένη ταβέρνα… ο Βυρίνης. Σαν το παλιό καλό κρασί με την πάροδο του χρόνου γίνεται ολοένα και καλύτερη. Τα κεφτεδάκια ήταν πάντα το φόρτε του… σαν και αυτά που έφτιαχνε η γιαγιά στο σπίτι και μοσχομύριζε! Βρίσκεται από το 1940 στο ίδιο ακριβώς σημείο και τα βαρέλια που κρέμονται σου θυμίζουν την παλιά Αθήνα. Τώρα πια όμως έχει αλλάξει, έχει εκσυγχρονιστεί η κουζίνα όμως παραμένει ίδια… Αυτή η μαμαδίστικη σπιτική κουζίνα που όμοια της δεν βρίσκεις πουθενά! Στην υπέροχη αυλή του βρισκόμαστε τώρα πια… 3 γενιές… Η μαμά μου, εγώ και η κόρη μου!

Η δική μου οικογένεια πάλι, τα παιδιά μου και ο άντρας μου, σε αυτή τη γωνιά της Αθήνας απολαμβάνουν πάντα μια επίσκεψη στο Collibri… #μικρόπουλί.

Και εγώ αισθάνομαι σαν στο σπίτι μου μέσα στο Collibri, σαν το μικρό πουλί που κουρνιάζει στη φωλιά της μαμάς του… Και εδώ το κλίμα είναι οικογενειακό. Τα μπέργκερ είναι το φόρτε του – ζουμερά και νόστιμα. Η πίτσα εξίσου δελεαστική (λεπτή και γευστική!). Εάν πάτε μην παραλείψετε να δοκιμάσετε τη σαλάτα με τα ντοματίνια και τη μοτσαρέλα! Αριστούργημα… Για έναν περίεργο λόγο σε αυτό το μαγαζί ενώ εμένα μου τρέχουν τα σάλια για τα ζουμερά μπέργκερ όλοι οι υπόλοιποι παραγγέλνουν μακαρόνια με κιμά!!! Για να τα τρώνε με τέτοια όρεξη προφανώς και είναι καλά! Προσωπικά δεν τα έχω δοκιμάσει ποτέ γιατί το μπέργκερ δεν το άλλαζω με τίποτα… και από τιμές 4 άτομα με πρώτα και κυρίως ούτε 30 ευρώ!

Εννοείται πως ανάμεσα στο σουρεάλ σκηνικό – από φωτογραφίες της Μαρία Κάλλας μέχρι εικόνες του Χριστού… αυτό που ηχεί στο μυαλό μου είναι το ομώνυμο τραγούδι σε jazz/funk ρυθμό από τους Incognito.