Το καλοκαίρι που δεν θα ξεχάσουμε...

Μες στην Αθήνα, στην Ελλάδα, σε κεντρικές πλατείες, άνθρωποι αυτοκτονούν, οπλισμένοι από παράφορη απελπισία και δολοφονημένη αξιοπρέπεια. Δεν έχει σημασία αν είναι αυτόχειρες, όταν πριν μια κοινωνία, ένα οργανωμένο κράτος έχει εκτελέσει ζωές! Όχι πως πιστέψαμε ποτέ πως η εξουσία υπολόγιζε ιδιαίτερα την αξία μας, την διαφορά μας, τις ανάγκες μας, την δυναμική της μονάδας μας στο τελικό σύνολο.

Πόσο μαύρο να χει πέσει στην ψυχή σου, σε τι θάλασσες βαθιές,

χωρίς στεριές πουθενά και σανίδα να πιαστείς να'χεις πεταχτεί να κολυμπήσεις για να αφεθείς στην τελική έξοδο, δραματικά, με επιστολές όλο αλήθειες σαν φίδια δηλητηριώδη; Στον αντίποδα μια εξουσία Λουδοβίκεια, ανατριχιαστικά εκφυλιστική, ξετσίπωτη, πορνική. Με τα καλά αυτοκίνητα τα πανάκριβα, κρυμμένα σπίτια και βόλτες με τα μικρά, τα καθημερινά. Με τις ψηλές περιφράξεις και τους ιδιωτικούς φρουρούς, σε ακριβά προάστια και πριβέ χλιδή ρωμαϊκής κραυγαλέας πολυτέλειας.

Διαβάστε περισσότερα στο queen.gr