Πληρώνουμε ακόμη τα εγκλήματα του Καραμανλή!

Δεν υπάρχει αμφιβολία, πώς είμαστε ο λαός της υπερβολής, του εύκολου αναθέματος, του... χρονοκαθυστερημένου «εμ, δεν τα' λεγα;» και της πολύ κοντής μνήμης. Γι' αυτό και σπεύδουμε να εντυπωσιαζόμαστε, κάθε φορά, με εικόνες και καταστάσεις deja vu, να ρίχνουμε αναθέματα και να εξαπολύουμε κατηγορίες κατά... παντός υπευθύνου (πλην του εαυτού μας, βεβαίως...) με το αγαπημένο μας ρεφρέν «δεν υπάρχει κράτος!», να ψάχνουμε πάντοτε εκ των υστέρων να επισημάνουμε τα γενεσιουργά αίτια κάποιας «πρωτοφανούς»μικρής η μεγάλης καταστροφής την οποία όμως έχουμε ξαναζήσει! Απλώς, όταν περνούν οι εντυπώσεις, την καταχωνιάζουμε στην λησμονιά, λίγα, πρόχειρα και επιπόλαια γίνονται για να διορθωθούν οι αιτίες που την προκάλεσαν, κουρνιάζουμε στην ψευδαίσθηση πώς «πάει, πέρασε..», περιμένοντας την επόμενη φορά να ξαναβγούμε λάβροι στα πεζοδρόμια της οργής και της κατηγόριας...