ΗΠΑ εναντίον Ευρώπης για τη διαχείριση της ελληνικής κρίσης

Ευθύνες στην ευρωπαϊκή ηγεσία για τους τρόπους διαχείρισης της ελληνικής κρίσης αποδίδει μεγάλη μερίδα των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης, ενώ την ίδια στιγμή εμφανίζεται διχογνωμία για το «τι μέλλει γενέσθαι», με τις απόψεις να ποικίλουν όσο αφορά στην τελική έκβαση της σημερινής κατάστασης.

Η εφημερίδα Wall Street Journal, σε κύριο άρθρο της, υποστηρίζει ότι ο «μοναδικός τρόπος» για να σωθεί το ευρώ είναι να επιστρέψει στις «θεμελιώδεις αρχές» του. Μεταξύ άλλων, γίνεται αναφορά στο ενδεχόμενο «εξόδου της Ελλάδας» από την ευρωζώνη, που θα δημιουργήσει όμως «αρνητικό προηγούμενο» και για

Ως η καλύτερη επιλογή κρίνεται η «ελεγχόμενη χρεοκοπία» με «κουρέματα» για τους ξένους πιστωτές. Η σύνταξη της εφημερίδας ισχυρίζεται επίσης ότι η ελληνική κρίση δεν απέδειξε ότι το ευρώ ήταν λάθος, κατηγορεί ωστόσο την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διότι προβάλλει ως «αδιανόητο το ενδεχόμενο» μιας εθνικής χρεοκοπίας, υπερασπιζόμενη την ελληνική κυβέρνηση από τις επιπτώσεις της «αλόγιστης σπατάλης».

Σε δημοσίευμα της Washington Post υποστηρίζεται ότι οι προσπάθειες διαχείρισης της ελληνικής κρίσης μετατρέπονται σε ένα εξαιρετικά υψηλό παιχνίδι μεταξύ της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Από τη μία πλευρά, η ΕΚΤ, που συνιστά το ισοδύναμο της Federal Reserve έχει τα εργαλεία και την ικανότητα να προχωρήσει σε ενέργειες για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά κάτι τέτοιο θα μπορούσε να υπονομεύσει τη θέση της ως μιας ανεξάρτητης τράπεζας. Από την άλλη, οι 17 ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που χρησιμοποιούν το ενιαίο νόμισμα, έχουν η κάθε μία τις δικές της πολιτικές δομές, τα εθνικά συμφέροντα και την ξεχωριστή ιδιοσυγκρασία των αξιωματούχων της.

Η εφημερίδα New York Times, σε κύριο άρθρο της, εκτιμά ότι απαιτούνται «επιθετικές μεταρρυθμίσεις» για να αποτραπεί η ελληνική χρεοκοπία, καθώς και ανάκαμψη και ανάπτυξη. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να «συνεχίσουν να πιέζουν» την Αθήνα για περαιτέρω φιλελευθεροποίηση της αγοράς εργασίας, για ορθότερη εφαρμογή του φορολογικού συστήματος και για αποδοτικότερη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών, ενώ το ίδιο οφείλουν να κάνουν, με στόχο τη μείωση πολλών θέσεων στο δημόσιο τομέα, προκειμένου να απελευθερωθούν πόροι αξιοποιήσιμοι για την ενίσχυση της ανάπτυξης.