Απόφαση-«κόλαφος» του ΕΔΑΔ για τα δακρυγόνα της αστυνομίας

Η ρίψη δακρυγόνων ως μέσο καταστολής εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών και κυρίως κατά μεμονωμένων προσώπων συνιστά παραβίαση του άρθρου 3 της Σύμβασης Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με το οποίο απαγορεύεται η πάσης φύσεως κακομεταχείριση. Αυτό απεφάνθη το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εκδικάζοντας την προσφυγή του εκπαιδευτικού Αλί Γκιουνές κατά της Τουρκίας.

Ο 44χρονος εκπαιδευτικός είχε δεχθεί δακρυγόνο στο πρόσωπο από την τουρκική αστυνομία, ενώ συμμετείχε σε ειρηνική διαδήλωση

κατά της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ, τον Ιούνιο του 2004, στην Κωνσταντινούπολη. Στην εφημερίδα Σαμπάχ είχε δημοσιευθεί φωτογραφία του, στην οποία φαινόταν να τον κρατούν δύο αστυνομικοί και ένας τρίτος να τον ψεκάζει με χημικά στο πρόσωπο.

Η φωτογραφία αυτή είχε διαψεύσει τους ισχυρισμούς της τουρκικής αστυνομίας ότι ο Γκιουνές και άλλοι διαδηλωτές είχαν επιτεθεί με ξύλα και πέτρες κατά των αστυνομικών. Όπως συμβαίνει και αλλού και όχι μόνο στην Τουρκία, παρά τις επανειλημμένες προσφυγές του στη Δικαιοσύνη της χώρας του, δεν έγινε έρευνα για τον εντοπισμό του αστυνομικού, που τον είχε ψεκάσει.

Το ΕΔΑΔ καταδίκασε την Τουρκία για παραβίαση των άρθρων της Σύμβασης που απαγορεύουν την κακομεταχείριση ανθρώπων και τα βασανιστήρια και την υποχρέωσε να καταβάλει 10.000 ευρώ στον παθόντα και να πληρώσει και 1.500 ευρώ για δικαστικές δαπάνες.

Στο σκεπτικό της απόφασης υπογραμμίζεται ότι η χρήση δακρυγόνων εναντίον ανθρώπων προκαλεί δυσκολίες στην αναπνοή, ναυτία, εμετούς, σπασμούς στο στήθος και, σε ισχυρές δόσεις, μπορεί να προκαλέσει βλάβη στους πνεύμονες και εσωτερική αιμορραγία, συνιστώντας με αυτόν τον τρόπο διακριτή πράξη κακομεταχείρισης και βασανισμού.

Είναι πάρα πολύ σημαντικό επίσης το γεγονός ότι, όπως επισημαίνεται, μολονότι τα δακρυγόνα δεν συμπεριλήφθηκαν στον κατάλογο των χημικών όπλων, για τα οποία απαγορεύθηκε η παραγωγή, αποθήκευση και χρήση τους, με τη Διεθνή Σύμβαση του 1993, εντούτοις η Επιτροπή κατά των Βασανιστηρίων του Συμβουλίου της Ευρώπης έχει ιδιαίτερα τονίσει ότι η χρήση δακρυγόνων σε κλειστούς χώρους αποτελεί μία δυνητικά επικίνδυνη ενέργεια.