Αποφεύγοντας τον ακρωτηριασμό

Αναδημιουργία των κατεστραμμένων οστών ώστε να αποτρέπεται ακόμη και ο ακρωτηριασμός, μπορεί να προσφέρει η διατατική ιστογένεση που χρησιμοποιείται στην Ορθοπεδική επιστήμη.

Οι επιστήμονες εκμεταλλευόμενοι τη φυσική ικανότητα του οργανισμού να αναγεννά τμήμα του οστού, που έχει καταστραφεί, ανέπτυξαν τη μέθοδος της διατατικής ιστογένεσης. Η θεραπευτική τακτική έχει ως στόχο να αντιμετωπίσει περιπτώσεις ασθενών, των οποίων μεγάλο τμήμα του οστού έχει καταστραφεί, λόγω τραυματισμού ή λοίμωξης ή καρκίνου, αποτρέποντας την πιθανότητα μόνιμης αναπηρίας.

Επίσης, η διατατική ιστογένεση

υπόσχεται θεραπεία της ανισοσκελίας, που έχει προκληθεί από τραυματισμό, των συγγενών παραμορφώσεων των οστών και συγκεκριμένες περιπτώσεις συγγενούς ανισοσκελίας.

«Μπορεί σε περίπτωση ατυχήματος να χαθεί ή να καταστραφεί ένα μεγάλο κομμάτι οστού π.χ. του μηριαίου οστού ή της κνήμης ή των άνω άκρων. Με τη μέθοδο της διατατικής ιστογένεσης επιμηκύνεται το τμήμα του οστού που δεν έχει καταστραφεί. Σε περιπτώσεις που τμήμα των οστών έχει καταστραφεί από οστικές λοιμώξεις ή καρκίνο, αφαιρούμε το παθολογικό τμήμα και επιμηκύνουμε το υγιές. Η επιμήκυνση μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 22 εκατοστά.
Για παράδειγμα, καταφέραμε να επιμηκύνουμε κατά 22 εκατοστά, μέσα σε διάστημα 12 μηνών, την κνήμη ασθενή που είχε απολέσει ένα τμήμα αυτού του οστού. Σε μία άλλη περίπτωση, τα οστά του ασθενούς είχαν μολυνθεί, λόγω επιπλοκής, μετά από ολική αρθροπλαστική στο γόνατο με συνέπεια να καταστραφεί τμήμα του μηριαίου οστού και τμήμα της κνήμης. Το συνολικό οστικό έλλειμμα σε αυτή τη περίπτωση ήταν 25 εκατοστά. Επιμηκύναμε αυτά τα δύο οστά και κάναμε αρθρόδεση στο γόνατο. Ο ασθενής δεν μπορεί να λυγίσει το γόνατο, αλλά έχει αποφύγει τον ακρωτηριασμό», εξηγεί ο Αναπληρωτής Καθηγητής Ορθοπεδικής, στην Ιατρική Σχολή του Α.Π.Θ., Ιπποκράτης Χατζώκος.

Ο κ. Χατζώκος αναφέρει ακόμη ότι είναι ευκολότερο να αποκατασταθεί η ανισοσκελία που προκλήθηκε, λόγω απώλειας τμήματος οστού από τραυματισμό, από ό,τι η συγγενής ανισοσκελία.
«Αυτό οφείλεται στο ότι στις περιπτώσεις συγγενούς ανισοσκελίας δε γνωρίζουμε αν το οστό θα μακρύνει, όσο θέλουμε, γιατί μπορεί ο ασθενής να έχει και άλλα προβλήματα υγείας», εξηγεί ο κ. Χατζώκος.