Αναπνέοντας έρχεται η όρεξη

Ο γάλλος συγγραφέας Μαρσέλ Προυστ (1871-1922) είναι διάσημος για το επτάτομο μυθιστόρημά του «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο». Χάρη σε μια περιγραφή για το πώς βουτώντας ένα μικρό μπισκότο madeleine στο ζεστό ρόφημα λουϊζας αυτό του έφερνε την ανάμνηση μιας ολόκληρης εποχής από την παιδική του ηλικία έγινε διάσημος και στους νευροεπιστήμονες που θέλουν να εξετάσουν το πώς σχετίζονται οι λειτουργίες του εγκεφάλου με ενέργειες καθημερινές όπως είναι το να βλέπεις, να μυρίζεις και να γεύεσαι. Ενας από αυτούς είναι και ο Gordon

M. Shepherd, καθηγητής της Νευροβιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Yale, 79 ετών, διάσημος για τις μελέτες του επάνω στη λειτουργία διαφόρων περιοχών του εγκεφάλου.

Τα συμπεράσματα μιας ζωής τα έχει αποτυπώσει στο μοναδικό βιβλίο εκλαϊκευμένης επιστήμης που έχει γράψει (τα άλλα είναι πανεπιστημιακά συγγράμματα, κλασικά πια όλα) με τίτλο «Neurogastronomy» (δηλαδή, μια επιστήμη που ασχολείται με τη σχέση φαγητού και εγκεφαλικών λειτουργιών) και υπότιτλο «Πώς ο εγκέφαλος δημιουργεί την ουσία (μιας τροφής) και γιατί αυτό έχει σημασία» (εκδόσεις Columbia University Press). Σε ένα από τα τελευταία κεφάλαια αυτού του βιβλίου αναλύει και βρίσκει έγκυρη την περιγραφή που κάνει ο Προυστ και αποδίδει στο αναδυόμενο άρωμα των κομματιών της madeleine, καθώς αυτά βουτήχθηκαν στο φλιτζάνι με τη ζεστή λουϊζα, τη σύνδεση με ένα κομμάτι της παιδικής του ηλικίας. Ο Shepherd ορίζει ότι η εντύπωσή μας από μια τροφή, ένα φαγητό ή ένα ποτό, αυτό που ονομάζουμε «η ουσία του», δηλαδή η τελική εντύπωση που μας αφήνει, συντίθεται από δύο πράγματα: τη γεύση και τα αρώματά του (= χωρίς όσφρηση, μόνο με τη γεύση, δεν υπάρχει ουσία). Μελετώντας λοιπόν την αίσθηση της γεύσης και την αίσθηση της όσφρησης καταλήγει στα παρακάτω συμπεράσματα…

Διαβάστε περισσότερα…