Πακετάροντας το Wii μου

Ξεσκόνισα επιμελώς το Wii (το λευκό) και τα παρελκόμενα του (μου λείπει το Wii-mote το οποίο έχω δώσει στον Μουστάκη), και ξεκίνησα να τα συσκευάζω προσεκτικά στο κουτί τους. Βασικά, κάπου εκεί διαπίστωσα ότι αυτή είναι η παιχνιδομηχανή που κατέληξα να έχω χρησιμοποιήσει λιγότερο από οποιαδήποτε άλλη, είτε ως παίκτης βιντεοπαιχνιδιών είτε ως αρθρογράφος (και βέβαια τον Ιανουάριο που μας πέρασε συμπληρώθηκαν 20 χρόνια από το πρώτο μου ενυπόγραφο άρθρο σε περιοδικό του χώρου – γενικότερα το 2013 είναι σημαίνον έτος :Ρ).Λοιπόν, θυμάμαι ότι αγόρασα το Wii το 2008 – σχεδόν έναν χρόνο δηλαδή αφότου λανσαρίστηκε – και οφείλω να παραδεχτώ ότι αν χωρίσουμε σε κατηγορίες τους αγοραστές της κονσόλας, εγώ μάλλον ανήκω στα «πρόβατα». Σε αυτούς που αγόρασαν το Wii επειδή θεώρησαν ότι όντως το μεγάλο σχέδιο της Nintendo ήταν να «εξελίξει» το gaming