Της πήρε την ταυτότητα!

Ο Γιάσμινκο Βέλιτς γράφει στο blog του στο gazzetta.gr για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και αναλύει πως η Μπαρτσελόνα κυριολεκτικά πήρε την ταυτότητα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Όταν έγιναν γνωστοί οι δύο φιναλίστ του φετινού Τσάμπιονς Λιγκ, στο άρθρο που έγραψα στις 5/5/2011, είχα αναφέρει στον επίλογο το εξής (εξηγώντας γιατί η Μπάρτσα είναι το απόλυτο φαβορί):«Πρώτον, γιατί είναι δεδομένο πως θα επιβάλει εμπάργκο στην μπάλα για την ομάδα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με τα γνωστά και υψηλά της ποσοστά κατοχής μπάλας εναντίον οποιουδήποτε αντιπάλου. Δεύτερον, αφού αυτό το δεδομένο δύσκολα αλλάζει, ο αντίπαλος είναι παιχνίδι, και η ομάδα της Γιουνάιτεντ θα δυσκολευτεί σε αυτό το κομμάτι, λόγω παράδοσης, αντίληψης και νοοτροπίας που την χαρακτηρίζει».Νομίζω πως μέσα σε αυτήν την πρόταση βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό και όλη η ουσία του χθεσινού παιχνιδιού. Μπορούμε να το πούμε και πιο απλά, όσο απλό φαίνεται και το παιχνίδι της Μπαρτσελόνα: Μπάρτσα παίζει το λεγόμενο τίκι-τάκα. Αυτό σημαίνει πολλές επαφές με την μπάλα.
Πολλές επαφές με την μπάλα σημαίνει η πάσα και η πάσα στο ποδόσφαιρο είναι ότι και η λέξη στις κουβέντες που κάνουμε μεταξύ μας το παν!! Ομάδα που διαθέτει καλό κοντρόλ και καλή πάσα, παίζει καλά. Ομάδα που παίζει καλά συνήθως κερδίζει. Να παίζεις καλά είναι ο ιδανικός δρόμος να φτάνεις στις νίκες και κατακτήσεις, Η Μπάρτσα επέστρεψε εκεί που ανήκει και εκεί που είναι η θέση της στον ποδοσφαιρικό Όλυμπο!
Όταν παίζει κανείς εναντίον της Μπάρτσα, το πρώτο και βασικό που πρέπει να κάνει είναι να σκεφτεί πως θα προσπαθήσει να περιορίζει την δραστηριότητα της, ποιους χώρους πρέπει να της κλείσει και μετά πως μέσα από αυτό να κυνηγήσει τις πιθανότητες για να την νικήσει.
Γιατί στο καθαρό χρόνο παιχνιδιού, ότι και να γίνει στο 70% του χρόνου η μπάλα θα είναι στα πόδια των παικτών της Μπάρτσα και το 30% στα πόδια αντιπάλου της. Αν δεν καταφέρεις να την αναγκάζεις να παίζει και να κυκλοφορεί την μπάλα μακριά από την περιοχή σου, σημαίνει πως ακόμα και όταν κλέψεις την μπάλα και την έχεις στην κατοχή σου (το 30 τις εκατό). Το τέρμα της Μπάρτσα θα βλέπεις κυριολεκτικά με τα κιάλια, πολύ μακριά για να φτάσεις μέχρι εκεί. Και πολύ δύσκολο, δεδομένου πως η Μπάρτσα όταν χάνει την μπάλα κοντά στο τέρμα του αντιπάλου έχοντας πολλούς παίκτες πίσω από την μπάλα, παίζει φανατισμένα να την ξαναπάρει πίσω. Αυτό το κατάφερε για παράδειγμα η Ρεάλ στον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας, ανάγκαζε την Μπάρτσα να κυκλοφορεί την μπάλα κυρίως στο κεντρικό 1/3 του γηπέδου, ανάγκαζε τον Μέσι να γυρίζει πολύ πίσω για να πάρει την μπάλα λόγω έλλειψης χώρου μεταξύ των γραμμών της Ρεάλ Μαδρίτης και όταν έκλεβε την μπάλα χτυπούσε άμεσα και γρήγορα στις αντεπιθέσεις χωρίς να δίνεται χρόνος στην Μπάρτσα να οργανωθεί πίσω από την μπάλα. Ελάχιστες φορές που η Μπάρτσα έχασε το παιχνίδι.

Αν δεν υιοθετήσει κανείς μια τέτοια στρατηγική εναντίον της Μπάρτσα, η άλλη επιλογή που έχει είναι να αμύνεται οργανωμένα, συγκεντρωμένα και με συμπαγές τρόπο κοντά στη