Θέλω απέραντο γαλάζιο!

Μάλλον έχω αρχίσει να γερνάω και δεν μου αρέσει τίποτα. Μέσα στην γκρίνια είμαι, με τίποτα δεν μένω ευχαριστημένος. Έχω φτάσει σε σημείο να πίνω ουίσκι και να μουρμουράω που δεν παράγγειλα ρούμι. Από την άλλη, αφού πάντα ρούμι πίνω, γιατί παράγγειλα ουίσκι; Ε, να μην τσακωθώ και λίγο με τον εαυτό μου; Γρουσούζης δίχως λόγο ή με τα δίκια μου; Πάντως, το Κόπα Αμέρικα, ας πούμε, δεν το ευχαριστήθηκα και είχα λόγους. Είχα μεγαλύτερες προσδοκίες κι ας το πήρε τελικά η ομάδα που συμπαθώ περισσότερο από εκεί κάτω. Μπάλα της προκοπής δεν είδαμε, παρά μόνο σε κάποιες εξαιρέσεις. Η Βραζιλία και η Αργεντινή έπαιζαν πεντόβολα και έφυγαν νωρίς. Η μεν πρώτη γιατί οι Βραζιλιάνοι έμποροι του ποδοσφαίρου επιμένουν να θεωρούν τη Σελεσάο ...πασαρέλα για να πουλήσουν κανένα παικτάκι σε καλύτερη τιμή, η δε δεύτερη και οικοδέσποινα, γιατί την έπνιξε το άγχος και η σιγουριά ότι ο Μέσι μπορεί να τα κάμει όλα μόνος του. Δεν μπορεί... Είδαμε, λοιπόν, έναν κακό πρώτο γύρο με τα γκολ να μπαίνουν μόνο με αίτηση και χαρτόσημο του ελληνικού δημοσίου (μέσω της παραδοσιακής γραφειοκρατίας), είδαμε τα φαβορί να φεύγουν στα προημιτελικά και μετά είδαμε τα αναμενόμενα, δηλαδή την καλύτερη ομάδα να παίρνει την κούπα. Ωστόσο, περισσότερο ξενέρωσα στον τελικό, χωρίς το ματς να είναι κατ΄ ανάγκην κακό ή χειρότερο από άλλα της διοργάνωσης. Πολύ εύκολα, ρε παιδί μου, το πήραν οι Ουρουγουάηδες. Σβηστοί. Χαλαρά. Κι ενώ στα Ουρουγουάη - Παραγουάη περιμένεις να πέσει του-λάστιχον το πατροπαράδοτο ξύλο, μόνο κάτι ψιλές πέσανε και δεν βγήκε ούτε μια κόκκινη. Ε, είναι Κόπα Αμέρικα αυτό; Λόγους έχω να μη μένω ικανοποιημένος και από τις μεταγραφές. Και από τους ρυθμούς που προχωράει η κάθαρση. Και από τα κλαίει ωχ της Φούτμπολ Λίγκας. Αλλά δεν έχω λόγους να μην ασχολούμαι με τις επιτυχίες των κοριτσιών του πόλο. Κι όμως, δεν έχω ασχοληθεί όσο θα τους άξιζε... Στις μεταγραφές, μάλλον έχω πάλι τα δίκια μου. Αν εξαιρέσουμε τα βαρύ όνομα του Γκούντγιονσεν, το δεύτερο πιο βαρύ που ήρθε στην Ελλάδα είναι ο Γέστε, μετά από μια διετία αμμόλουτρα στα Εμιράτα. Τρίτο μην ψάχνετε. Νεκροταφείο είναι η φετινή μεταγραφική δραστηριότητα και η πρόταση της στήλης είναι να πάει και το ελληνικό ποδόσφαιρο για αμμόλουτρα... Για να συνηθίσει το χώμα! Στην περιβόητη κάθαρση, τώρα, λέει, περιμένουνε να έρθει κι ο Πλατινής. Που θα μείνει στην Αθήνα, βάσει προγράμματος, για κάνα τρίωρο. Ε, άμα καταφέρει αυτός σε μισό μεροκάματο να πετύχει όσα δεν πέτυχαν όλοι αυτοί που «εργάζονται σκληρά εδώ και χρόνια» για να ξεβρομίσει το ελληνικό ποδόσφαιρο, τότε δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: α) Ο Πλατινής έμαθε μαγικά στον Κόπερφιλντ. β) Ο Πλατινής ...θέλει. Όσον αφορά στα κλαίει ωχ της Φούτμπολ Λίγκας, με μια ομάδα που παίζει μόνο με 12 παίκτες κάθε δυο μέρες και άλλη μία που παίζει με ερασιτέχνες, το αποτέλεσμα θα μπορούσε να κριθεί ικανοποιητικό. Αν δεν μιλούσαμε για επαγγελματικό ποδόσφαιρο... Για τα κορίτσια του πόλο, που έφτασαν ήδη στους τέσσαρους του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Σαγκάης, ένα έχω να πω πέρα από το μπράβο