Στα χρόνια της αθωότητας

Εχω στο μυαλό μου την πρώτη μάζωξη σαν να έγινε προχθές. Τη θυμάμαι και μελαγχολώ, όχι μόνο επειδή το "Τρίποντο" απεβίωσε προ ετών, αλλά και επειδή μείναμε στο μεταξύ λιγότεροι. Τέσσερις από τους σκαπανείς εγκατέλειψαν πολύ νωρίς τούτο το μάταιο κόσμο. Επιτρέψτε μου να αφιερώσω αυτό το μικρό αφιέρωμα στη μνήμη τους.Νεούδι στην πιάτσα εγώ, 18 μηνών "δημοσιογράφος", αισθάνθηκα κολακευμένος όταν δέχθηκα το πρώτο κάλεσμα. Ευτυχώς, γνώριζα το Φίλιππο Συρίγο από την ΕΡΤ, όπου είχα συνεργαστεί σποραδικά με τη σαββατιάτικη εκπομπή του. Τα υπόλοιπα παιδιά λίγο πολύ τα γνώριζα, αλλά ο Καρύδας μου φαινόταν κέρβερος. Πού να φανταζόμουν ότι θα γινόταν ένας από τους καλύτερους φίλους μου...Δεν είχαμε έναν εκδότη, αλλά δύο. Δίπλα στο Βασίλη Νασίκα, καθόταν ο Μανώλης Φλουράκης. Από την άλλη πλευρά, ο Τάσος Ψαλτάκης, υπεύθυνος για το στήσιμο του περιοδικού. Τους χάσαμε και τους δύο πολύ νωρίς, όταν ακόμη το περιοδικό ήταν στα ντουζένια του. Ο Νίκος Κεχαγιάς ανέλαβε υπεύθυνος ύλης. Σήμερα στ