Σφύριξε Κι Έληξε

Τι ήσαντο και τούτο το ψεσινό να πούμε; Άλλο πράμα. Ενενήντα λεπτά μπάλα και μισή φάση δεν είδες. Το θέμα ήταν εντωμεταξύ ότι έχεις βγει έξω να το δεις σε μαγαζί με λαό, σε φάση τέτοια ματς είναι να τα βλέπεις με κόσμο και το σκηνικό θύμιζε τύπους στην Ομόνοια που την είχανε πιεί και βαράγανε ντάγκλες.Σας μιλάω για τέτοιο ύπνο. Αφού με σκούνταγε ο μπάρμαν ασούμε, μου έλεγε παλικάρι, πάλι την φόρεσες την μπύρα κολάρο. Όχι κύριε του λέω εγώ για να σώσω τα άσωστα, ετσέκαρα να δω αν είναι εντάξει ασούμε, μην πάω και πιώ καμιά μάπα καταλάβατε.
Ξύπναγες έστω κι έτσι λίγο προς στιγμήν, εξανακοίταζες την οθόνη και σε πέντε λεπτά ήσουν και πάλι στην αγκαλιά του Μορφέα.
Μάτζεστε Γιουνάη – Άρσεναλς σου λέει μετά. Ούτε να χαρείς το γκολζ δεν μπορούσες ανάθεμά τον διάολο. Μια στραβοκλωτσά ήταν και στην μέση το άλλο το μπακαλιαρί ο Παρκ, που ούτε που κατάλαβε πως του ήρθε, ούτε πως πρόλαβε και έστριψε, τίποτα.
Από ένστικτο γίνανε όλα, πως είναι το λαγωνικό που του μυρίζει η μπεκάτσα,