Παίκτες ή συστήματα;

Ένα από τα αιώνια ποδοσφαιρικά διλήμματα είναι το αν οι παίκτες υποβάλλουν και επιβάλλουν το σύστημα ή το αντίθετο. Και ποιοι, τελικά, οδηγούν μία ομάδα στη νίκη.Αυτοί που μπαίνουν να παίξουν ή αυτοί που διαλέγουν το σύστημα και είναι στον πάγκο;  Μόλις πρόσφατα ο Χάρι Ρέντναπ επανέλαβε πως «δεν κερδίζουν οι τακτικές τα παιχνίδια», ενώ ο Αρσέν Βενγκέρ στην αυτοβιογραφία του εξηγούσε πως αντί να προσπαθεί με την τακτική να κερδίζει παιχνίδια, προτίμησε κάποια στιγμή να βρίσκει καλύτερους παίκτες!Για κάθε άποψη που λέει «έτσι» υπάρχει και κάποια άλλη που λέει «αλλιώς», σε μία μοντέρνα εκδοχή του αυγού του Κολόμβου. Το καλοκαίρι στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής οι πιο πολλές ομάδες προτίμησαν το 4-2-3-1, με έμφαση στην ανάγκη των πολλών γραμμών οι οποίες πολύ δύσκολα ξεπερνιούνται, αν αμύνεσαι σωστά. Ακόμη και η κορυφαία εθνική ομάδα του πλανήτη, η Ισπανία, βασισμένη μεν στις ιδέες και στην ποιότητα των παικτών της Μπαρτσελόνα, είχε πολύ πιο σφιχτούς έως αμυντικούς προσανατολισμούς, κρατών