Οταν γυαλίζει το μάτι του Ντούντα

To άλυτο πρόβλημα του περυσινού Ολυμπιακού δεν ήταν φυσικά η αξία των παικτών του, αλλά η κακή του χημεία. Το κόκκινο κοκτέιλ δεν ήταν κοκτέιλ τίτλων, αλλά κοκτέιλ Μολότωφ.

Ακόμα και στις πιο μεγάλες της βραδιές, η ομάδα λειτουργούσε σε καθεστώς αναρχίας, με πηδαλιούχο έναν προπονητή που είχε χάσει τον έλεγχο. Οταν κάτι στράβωνε, γινόταν σκορποχώρι. Εστω κι έτσι, έφτασε ένα βήμα από την κορυφή της Ευρώπης και από την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

Το ξεσκαρτάρισμα του

καλοκαιριού φαίνεται ότι έβαλε το νερό στο αυλάκι. Οι αστέρες που έφυγαν για την Αμερική (και για το Ισραήλ...) ήταν κομμένοι και ραμμένοι όχι για τις ανάγκες του Ολυμπιακού, αλλά για το ΝΒΑ, όπου -παρά τον υψηλότατο δείκτη ποιότητας- παίζεται μπάσκετ περιορισμένης ευθύνης και ατομικής πρωτοβουλίας.

Ο Ντούσαν Ιβκοβιτς δεν θα χάσει τα αποδυτήρια τόσο εύκολα όσο τα έχασε ο Παναγιώτης Γιαννάκης. Οταν γυαλίζει το μάτι του Σέρβ