Ο παλιός καλός Παναθηναϊκός επέστρεψε! (video)

Το gazzetta.gr έζησε από κοντά τη... μεγάλη Παναθηναϊκή εμφάνιση και κατέγραψε «εικόνες» από τα αποδυτήρια. Ο ράκος Ζοτς, η αντίδραση του Διαμαντίδη κι ένα video του '88 που μοιάζει σαν χθες!Όσοι, τις στιγμές της έντονης και δίκαιης αμφισβήτησης, κραύγαζαν να μην θεωρεί κανείς τελειωμένη μια ομάδα με πέντε αστέρια, είχαν δίκιο. Ο Παναθηναϊκός της Καταλωνίας ήταν αυτός που σήκωνε ευρωπαϊκά και έγραφε σελίδες δόξας κι ας έχασε. Αυτός είναι ο αθλητισμός. Δοκάρι και μέσα ήρωας, στεφάνη κι έξω... χαμένος.Είναι μαγικός ο αθλητισμός όταν παίζεται σε πολιτισμένο περιβάλλον και από τεράστιους παίκτες. Στο Παλαού Μπλαουγκράνα γράφτηκε μια μπασκετική ραψωδία από Μπαρτσελόνα και Παναθηναϊκό. Ευτυχήσαμε να τη ζήσουμε από μέσα και σίγουρα η τηλεοπτική εικόνα λέει πολλά, αλλά όχι τα πάντα.* Ποιος είδε για παράδειγμα, την αντίδραση του Διαμαντίδη μετά το άστοχο τελευταίο σουτ; Έφυγε μονολογώντας προς το άλλο καλάθι, σήκωσε τα χέρια ψηλά και έμοιαζε να τα βάζει με τον εαυτό του για ένα άστοχο σουτ από τα δέκα μέτρα!* Ποιος είδε τον Σάντα μισή ώρα μετά τη λήξη του αγώνα να βγαίνει από τα αποδυτήρια και να κατευθύνεται ξανά στο γήπεδο φορώντας ακόμα φανέλα και σορτς για να κάνει 50 τρίποντα ως... αυτομαστίγωμα για όσα έχασε στη διάρκεια του αγώνα;* Ποιος είδε τον Ομπράντοβιτς μετά τη λήξη του αγώνα και δεν ένιωσε τι σημαίνει για έναν winner να χάνει με αυτόν τον τρόπο; Έτυχε να δούμε πολλές φορές τον Ζοτς μετά από ήττες αλλά πρώτη φορά έτσι. Δήλωσε περήφανος και ήταν. Δεν ήταν εκνευρισμένος. Μόνο η εικόνα όμως μπορούσε να δείξει την αδιανόητη στεναχώρια που ένιωθε.* Ποιος είδε τις αντιδράσεις του Ζοτς απέναντι στους διαιτητές στο τελευταίο δεκάλεπτο και δεν φοβήθηκε; Ο Σέρβος είναι... γάτα σπάνιας ράτσας και απέφυγε επιμελώς να τοποθετηθεί με τους «πορτοκαλί» προκειμένου να μην δώσει άλλοθι και αποπροσανατολίσει τους παίκτες του. Έγινε έξαλλος στο αντιαθλητικό, τρελάθηκε στο φάουλ του Φώτση πάνω στον Βάθκεθ, απειλήθηκε 2-3 φορές με τεχνική ποινή αλλά ήθελε τόσο πολύ το ματς που τίποτα δεν μπορούσε να τον κάνει καλά.Και πώς να γινόταν καλά; Ο Ομπράντοβιτς έδωσε ένα ανεπανάληπτο ρεσιτάλ, εφάμιλλο αν όχι ανώτερο με εκείνο στη Μπολόνια. Έπαιξε ό,τι λογής άμυνα υπήρχε, έβαλε βασικό άσο τον Καλάθη και τον κόλλησε βδέλλα στον Ναβάρο, ξεκούρασε τον Διαμαντίδη περνώντας τον στο «2», έκανε ιδανικό rotation, έπαιξε μικτές άμυνες, άλλοτε ζώνη κι άλλοτε μαν του μαν, δημιούργησε ψυχολογικό πρόβλημα στον Σάντα, έβαλε τον Διαμαντίδη λίμπερο στην άμυνα, άφησε τον Ρούμπιο ελεύθερο, περιόρισε τους ψηλούς της Μπάρτσα, προετοίμασε στην εντέλεια τη δική του ομάδα. Κι έχασε! Πώς να μην είναι ράκος;Ο Παναθηναϊκός όμως ξανακέρδισε κάτι σπουδαιότερο. Την χαμένη του αυτοπεποίθηση. Τον χαρακτήρα που τον είχε καταστήσει άλλοτε ανίκητο στα μάτια των αντιπάλων του. Οι Ισπανοί νίκησαν αλλά τρόμαξαν. Γιατί είδαν μια ομάδα που είχε μεν λιγότερη ποιότητα αλλά αρνείται να χάσει. Ήταν αυτός ο παλιός, καλός Παναθηναϊκός,ο οποίος εκεί που ήταν πεσμένος στο έδαφος, έλεγες ότι κάποιον τρόπο θα εφεύρει πάλ