Ο καιρός των… κουμπάρων!

Ο Βασίλης Σκουντής αφήνει τον Σπανούλη στην (αν)ησυχία του και βάζει πρώτο τραπέζι πίστα στο ντέρμπι των αιωνίων τον Ζέλικο και τον Ντούντα. Στην κυριολεξία πρώτο τραπέζι πίστα…   Θυμάμαι σαν να ’ταν χθες (κι ας πέρασαν κιόλας εντεκάμισι χρόνια), που η επιστροφή του Γιάννη Ιωαννίδη στον πάγκο του Ολυμπιακού συνέπεσε με την άφιξη του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς στα μέρη μας. Ήταν όντως μέγα θέμα εκείνο το συναπάντημα τους στα καθ’ ημάς, απλώς το παρακολουθήσαμε μονάχα δύο φορές (με νικητή και στα δυο ματς της κανονικής περιόδου τον «ξανθό») και εντέλει δεν επιβεβαίωσε την αγωνιώδη αναζήτηση του Χίτσκοκ: το επισημαίνω αυτό, διότι ο μετρ των θρίλερ, είχε πει κάποτε ότι ο πρώτος ρόλος που έψαχνε να βρει σε όλες τις ταινίες του ήταν ενός καλού (στο ρόλο του) «κακού»!
Στα έντεκα χρόνια που ακολούθησαν (μετά τη βραχύβια δεύτερη θητεία του Ιωαννίδη στον Ολυμπιακό, που διέψευσε τη μεγαλόστομη προσφώνηση «έλα ρε Γιάνναρε να ξαναφτιάξουμε την ομαδάρα» την οποία άρθρωσε ο Κόκκαλης τη μέρα της συμφων