Να νιώσουν όλοι τον πόνο!

Δεν αντέχεται ούτε σαν σκέψη… Μας βασανίζει όλους. Δυστυχώς δεν μπορώ ακόμη να συνειδητοποιήσω πώς έγινε αυτό το έγκλημα και η μεγάλη αγαπημένη μας Βασίλισσα γνώρισε αυτή τη μεγάλη ταπείνωση. Διάβασα τις απόψεις σας. Ολες…
Μου έγραψε ο Doctor και συμφώνησε μαζί του ο Cool Blood πως: «Εχει σημασία και ποιος ευθύνεται και πως έφτασε η ομάδα εδώ Τσακίρη»…

Δεν αντιλέγω φίλοι μου (αν μου επιτρέπετε να σας χαρακτηρίζω έτσι), εννοείται πως έχει τεράστια σημασία ποιος έχει την ευθύνη. Απλά εγώ δεν είμαι σε θέση να βάλω πάνω από τον πόνο που βιώνω αυτή τη στιγμή και για αρκετό καιρό την οργή μου για εκείνους που την… σταύρωσαν!

Θέλω να πιστεύω πως όπως κι εγώ έτσι και όλοι οι ΑΕΚτσήδες τούτες τις ώρες, μέρες αλλά και τους επόμενους μήνες θα πονάνε αφάνταστα, θα υποφέρουν. Πραγματικά το εύχομαι μέσα από την καρδιά μου να βιώσουν όλοι οι Ενωσίτες τον διαρκή πόνο στην καρδιά τους, το στομάχι τους να σφίγγει, να υποφέρουν και τα μάτια τους να υγραίνουν σαν σκέφτονται τι συνέβη στη μεγάλη Βασίλισσα του ελληνικού μπάσκετ.

Να νιώθουν τέτοιο πόνο που να γίνουν έναν με αυτόν και να εμπεδώσουν στο τέλος τι ακριβώς έχει συμβεί και να μην επιτρέψουν να ζήσουμε άλλες τέτοιες μέρες. Μόνο βιώνοντας τον απόλυτο πόνο και μόνο υποφέροντας πραγματικά θα μπορέσουμε να αντιληφθούμε τι ακριβώς σημαίνει ο υποβιβασμός της ομάδας. Κάντε μία βόλτα στο ίντερνετ, δείτε βιντεάκια της Βασίλισσας από τα παλιά χρόνια που έκανε πάρτι στον «Τάφο του Ινδού», μέχρι την επιστροφή στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος με επική ανατροπή επί του Ολυμπιακού και ενώ είχαν προηγηθεί δύο κατακτήσεις Κυπέλλων με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό το 2000 και το 2001 που αποτέλεσαν επί της ουσίας πρόβα για τη στέψη της Βασίλισσας το 2002…

Κι όταν (όποιος το κάνει) θα βλέπετε τα βιντεάκια αυτά αφήστε τα συναισθήματα να σας κυριεύσουν, δακρύστε για την ταπείνωσή της, νιώστε κι εσείς το ίδιο ταπεινωμένοι και επιτρέψτε στον εαυτό σας να νιώσει πόνο και να υποφέρει. Μήπως και καταλάβουμε όλοι σε απόλυτο βαθμό τι ακριβώς έχει συμβεί. Διάβασα κάπου έναν φίλο της ΑΕΚ να γράφει: «Ναι, εντάξει τώρα. Σιγά που ενδιαφέρονται για το μπάσκετ. Στεναχωρήθηκαν 50 με 100 και οι υπόλοιποι τέλος. Δυο ώρες ήταν το θέμα τους. Το συζήτησαν, έριξαν ανάθεμα σε όλους και τέλος… Δεν ασχολούνται καν πλέον». Ελπίζω απλά να μην ισχύει αυτό. Τίποτα άλλο. Γι’ αυτό κάντε μου την χάρη να θυμηθείτε και να πονέσετε. Το ίδιο έχω κάνει κι εγώ όλες αυτές τις μέρες και γι’ αυτό σας το προτείνω…

Κι έπειτα το μόνο που απαιτείται είναι να δούμε την πραγματικότητα που βιώνουν τα τρία υπέροχα αυτά γράμματα τα οποία μας συντροφεύουν από μικρά παιδιά και έχουν ξεχωριστή σημασία για μας. Δεν θέλω καν να μπω στη διαδικασία να καταγράψω τι συμβαίνει (και) στις ομάδες της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ (εξαιρώντας την ομάδα χάντμπολ και το γυναικείο βόλεϊ που πρωταγωνιστούν, ή πρωταγωνίστησαν φέτος) και να θυμίσω τι ισχύει στην ποδοσφαιρική ομάδα στο πρωτάθλημα (ευτυχώς για τους μικρούς –κυρίως– ΑΕΚτσήδες υ