Μία διοργάνωση με χρυσή ιστορία... (vids)

Η μεγαλύτερη γιορτή του παγκόσμιου Στίβου αρχίζει αύριο (27/08) τα ξημερώματα στη Νταεγού της Νότιας Κορέας και το gazzetta.gr σας βάζει στο κλίμα των μεγάλων επιδόσεων με ένα ταξίδι στη μαγεία της σπουδαίας αυτής διοργάνωσης του κλασικού αθλητισμού. Το πρωί του Σαββάτου (ξημερώματα ώρα Ελλάδας λόγω της διαφοράς ώρας με την Νότια Κορέα) θα ανοίξει και επίσημα η αυλαία του 13ου Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Στίβου. Πρόκειται για την μεγαλύτερη διοργάνωση μεμονωμένου (μια και υπάρχουν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες) Στίβου, η οποία άρχισε να διοργανώνεται μόλις από το 1983. Γιατί όμως άργησε τόσο πολύ η θεσμοθέτηση αυτής της διοργάνωσης; Όταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν έφταναν... Στα μέλη της IAAF υπήρχε από τις πρώτες δεκαετίας του 20ου αιώνα η πρόθεση να δημιουργηθεί μια ξεχωριστή διοργάνωση Στίβου που θα κάλυπτε ολόκληρη την υφήλιο, αλλά η προοπτική αυτή «κολλούσε» στην παρουσία των Ολυμπιακών Αγώνων. Όμως το 1976 σε μία συνεδρίαση της παγκόσμιας ομοσπονδίας αποφασίστηκε η δημιουργία αυτής της νέας διοργάνωσης και το Ελσίνκι της Φιλανδίας ήταν η πρώτη πόλη που φιλοξένησε τους αγώνες το 1983. Από το Ελσίνκι στην Αθήνα Αρχικά ο θεσμός ήταν προγραμματισμένο να διεξάγεται κάθε τέσσερα χρόνια (ένα έτος πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες) αλλά μετά τις διοργανώσεις του Τόκιο '87 και της Ρώμης '91 αποφασίστηκε η διεξαγωγή ανά διετία. Το 1993 ήταν σειρά της Στουτγκάρδης να πάρει τους αγώνες, το '95 το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας φιλοξένησε στο Στάδιο Ούλεβι την μεγάλη αυτή διοργάνωση, ενώ δύο χρόνια αργότερα ήρθε η σειρά της Ελλάδας και της Αθήνας να υποδεχτεί στο Ολυμπιακό Στάδιο τα μεγαλύτερα ονόματα του παγκόσμιου κλασικού αθλητισμού. Τα επόμενα χρόνια η διοργάνωση πήγε κατά σειρά σε Ισπανία, Καναδά, Γαλλία, Φιλανδία, Ιαπωνία και το 2009 διοργανώθηκε η τελευταία μέχρι σήμερα στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου, με τους αγώνες της Γερμανίας να μένουν στην ιστορία για τα υπεράνθρωπα ρεκόρ του Γιουσέιν Μπολτ σε 100μ και 200μ. Τα μετάλλια Στην πρώτη θέση των πίνακα των μεταλλίων όλων των διοργανώσεων βρίσκονται όπως ήταν αναμενόμενο οι ΗΠΑ, με 250 στο σύνολο εκ των οποίων τα 120 χρυσά! Ακολουθεί η Ρωσία με 133 ενώ από αυτά τα 37 είναι τα χρυσά (δίχως να προσμετράται η Σοβιετική Ένωση), και στην τρίτη θέση έρχεται η Κένυα με 83 που αν και είναι λιγότερα κατά τέσσερα από τη Γερμανία διατηρείται στην πρώτη τριάδα λόγω του πλεονάσματος χρυσών μεταλλίων (31 έναντι των 28 των Γερμανών). Η Ελλάδα βρίσκεται 39η θέση του κόσμου έχοντας κατακτήσει συνολικά 19 μετάλλια εκ των οποίων 4 χρυσά, 5 ασημένια και 10 χάλκινα. Οι «χρυσοί» Έλληνες Το πρώτο παγκόσμιο μετάλλιο για τη χώρα μας ήρθε στην πρώτη κιόλας διοργάνωση και το αγώνισμα της δισκοβολίας, με την Άννα Βερούλη να κατακτά το χάλκινο. Το επόμενο μετάλλιο για τα ελληνικά χρώματα όμως έμελλε να αργήσει περισσότερο από μία δεκαετία. Πιο συγκεκριμένα, στους αγώνες της Αθήνας το 1997 η Νίκη Ξάνθου στο μήκος (ασημένιο) και ο Κώστας Γκατσιούδης στον ακοντισμό (χάλκινο) έδωσαν χαρά τους Έλληνες φιλάθλους. Από τότε άρχισαν να έρχονται με με