Κηπουρική και κάλτσα

Έχει αρχίσει να μου γίνεται έμμονη ιδέα ο Μπερμπάτης. Και δεν είναι ότι το επιδιώκω ρε παιδί μου. Μου είναι ασυμπάθιστος οκ, τον βλέπω και βγάζω σπυριά οκ, σε έναν ιδανικό κόσμο θα τον ξύπναγα κάθε μέρα με μια φτυαριά στην μάπα και μια λόγχη στην σπλήνα οκ, θα ήθελα να τον πατήσω με μια μηχανή υψηλού κυβισμού και να τον περιλούσω με χλωρίνη στα μάτια οκ...ΑΛΛΑ έχω κι άλλο κόσμο στην λίστα μου και εδώ που τα λέμε δεν μπορώ να σας κρύψω ότι στην κορυφή αυτής είναι ο Μιχάλης ο Κάρικ. Το ξέρω έχω γίνει κουραστικός, αλλά στην ξερούλα μου. Άλλωστε εγώ δημοσιογράφος δεν είμαι, ούτε σκοπεύω να γίνω, για θεραπεία με φέρανε εδώ, αλλά τόσα ξέρανε, τόσα έκαναν. Τέλος πάντων το θέμα είναι πως κάθε τρεις και λίγο βγαίνει μια συγκλονιστική φωτογραφία του Δημητράν που με αφήνει ερείπιο. Μια αραχτός στα ξενοδοχεία, μια έτσι, μια αλλιώς και να που τώρα ξηγιέται φωτογραφία καβαλαρία πάνω σε κουρευτικό-τρακτέρ-όλα-μέσα με φόρμα εθνικής Βουλγαρίας και το γνωστό ύφος που λέει τα εξής: Εμένανε μην με βλέπετε