Ήρθε, Πήρε, Έφυγε.

  Δεν νομίζω ότι έχει και ιδιαίτερο νόημα να προχωρήσουμε σε καμία λεπτομερή ανάλυση του τελικού. Αυτό που είδαμε ήταν τόσο απλό και τόσο λογικό που δεν χρειάζεται καμία μα καμία εξήγηση.   Μέσες άκρες ήταν το ίδιο σχεδόν θεατρικό που είδαμε και την προηγούμενη φορά που οι δύο ομάδες συναντήθηκαν στον τελικό του Ζαμπιολί. Ο Φέργκις αποδείχτηκε πως δεν έμαθε και πολλά από την προηγούμενη ήττα, κατέβασε μια ομάδα ραμμένη για ήττα στα χέρια των Καταλανών και αυτό ακριβώς έγινε. Ενδεικτικό της κατάστασης, είναι ότι ακόμα και την στιγμή που ισοφάρισε ο Ρούνεη και θεωρητικά έδινε ξανά το ψυχολογικό αβαντάζ στην Γιουνάη, τίποτα ουσιαστικά δεν άλλαξε. Η Μπαρτσελόνα διατήρησε χωρίς μεγάλη δυσκολία τον έλεγχο του αγώνα και τα δύο έξτρα τέρματα, ήρθαν και έκατσαν.   Περίμενε όμως κανείς κάτι άλλο; Θέλω να πω, όταν βλέπεις την Γιουνάη να κατεβάζει έναν άξονα τον οποίο συνέθεταν ο συγκλονιστικά μέτριος Κάρικ και ο βετεράνος Ράιαν Γκιγκς, ποιο άλλο θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα; Πως θα χτύπαγες τον άξονα των Καταλανών με αυτούς τους δύο; Ειδικά στην περίπτωση του Κάρικ, το αστείο έχει πάψει να ακούγεται πια ως τέτοιο. Έχω πειστεί ότι ο Κάρικ έχει στα χέρια του φωτογραφίες του Φέργκι με στολή μπαλαρίνας και τον εκβιάζει, ώστε να είναι πάντα στην ενδεκάδα. Αλλιώς δεν εξηγείται το πως αυτός ο εκνευριστικά ανίκανος τύπος έχει καπαρώσει θέση βασικού στην ομάδα.   Όχι πως θα άλλαζε συγκλονιστικά το αποτέλεσμα αν η σύνθεση στο κέντρο ήταν διαφορετική, αλλά σίγουρα το συγκεκριμένο δίδυμο δεν είχε ελπίδα να χτυπήσει το τρίο μπελκάντο των Τσάβι, Ινιέστα, Μπουσκέτς. Η αρχή του αγώνα βρήκε την Γιουνάη να ακολουθεί την προηγούμενη συνταγή της και να προσπαθεί να πιέσει την Μπάρτσα ώστε να μην έχει τον χρόνο να στηθεί και να σκεφτεί, αλλά όπως ακριβώς και τότε, έτσι και χθες, όλο αυτό δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια πρόσκαιρη αναμπουμπούλα. Με το γκολ να μην έρχεται και τα αρχικά γκάζι της Γιουνάη να ελαττώνονται, οι Μπάρτσες πήραν την μπάλα στα πόδια τους και χαίρετε τι κάνετε, καλά ευχαριστώ εσείς.   Από εκεί και πέρα, η Μπάρτσα έχτιζε και η Γιουνάη μαζευόσαντο. Φάνηκε πάντως χθες, πόσο λείπει από την Γιουνάη ένας κόφτης περιωπής, ένα σκύλουρας που θα κάνει την μετάβαση των αντιπάλων της από το κέντρο προς την μεγάλη της περιοχή σπαζοκεφαλιά. Η Μπάρτσα χθες φάνταζε να ξεκινάει όλες τις προσπάθειές της δύο με τρία μέτρα έξω από την περιοχή του Βαν Ντερ Σαρ, τόσο αφοπλιστικά εύκολο της ήταν να κροσάρει  τα μέτρα που χώριζαν σέντρα και περιοχή.   Αυτό που νομίζω αποδείχτηκε περίτρανα χθες – πέρα ότι αυτήν την Μπαρτσελόνα θα κάνει καιρό κάποιος να την πιάσει – είναι το πόσο κακό έκανε στον Φέργκι και στην σκέψη του ο ημιτελικός με την Σάλκε. Έχω την εντύπωση ότι η τραγικά εύκολη επικράτηση την Ματζέστε απέναντι στους Γερμανούς, εφησύχασε τον Αλέκο και ενδεχομένως να τον έκανε να εμπιστευτεί υπερβολικά αυτήν την σύνθεση, αφού δεν φάνηκε στο γήπεδο, πέρα από τα πρώτα λεπτά, ότι είχε κάνει κάποιες συγκεκριμένες σκέψεις για την αντιμετώπιση της Μπαρτσελόνα. Εν τέλει, δεν εί