Η εικόνα που αδικεί την πιο σοβαρή προσπάθεια

Έχω κουραστεί να αμφισβητείται η καλή δουλειά που κάνει ο ΠΑΟΚ, όχι λόγω αποτελεσμάτων, αλλά ενός αγωνιστικού κομπλεξισμού που βγάζει στις συγκεκριμένες αναμετρήσεις.

Δεν θέλω να ξαναδώ εκείνο το πρώτο ημίωρο στο ΟΑΚΑ, στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό. Τότε που προσπαθούσα να καταλάβω τι ακριβώς συμβαίνει και μέχρι να το καταλάβω είχαμε φάει το πρώτο γκολ.

Πλέον δικαιολογίες δεν έχουμε. Η ομάδα παίζει

σχεδόν πλήρης, αν και θα πρέπει να περιμένουμε για το τι θα γίνει με τον Βιείρίνια. Που μάλλον θα παίξει πάντως.

Ο Μουσλίμοβιτς σκόραρε, οι Βιτόλο – Κοντρέρας έχουν πάρει χρόνο συμμετοχής, το δεξί μας μπακ είναι κανονικό, οι μέσοι μας και αυτοί το ίδιο.

Μπείτε και παίξτε.

Το αποτέλεσμα για εμένα έχει λιγότερη σημασία, από την εικόνα. Μου έχει λείψει η εικόνα του φόβου του αντιπάλου. Του μεγάλου αντιπάλου, όχι αυτού που φωνάζει ότι είναι αντίπαλος, αλλά φορτώνει τα τετράμπαλα και μετά κλαίγεται.

Το ότι η ΑΕΚ δεν είναι καλά, δεν μου λέει τίποτα. Και