Η δόξα, η λόξα και το χρήμα...

Αν αυτό που επικρατεί τις τελευταίες μέρες στον ελληνικό αθλητισμό δεν είναι σκηνικό διάλυσης, τότε προτείνω σε όλους να πάμε ταξίδι με το «Ζούρλια Τράβελ» στον Πύργο της Βαβέλ. Όσο δεν έχει καταρρεύσει το οικοδόμημα του ελληνικού αθλητισμού, άλλο τόσο δεν έχει καταρρεύσει κι ο Πύργος. Οπότε πάμε μια βόλτα μέχρι τον ουρανό κι αν πιάσετε τίποτα άσπρο, μαλακό και χνουδωτό, δεν είναι σύννεφα. Είναι τα μπαλάκια του μεγαλοδύναμου... Γι΄ αυτό μην του τα ζαλίσετε... Από την άλλη, γιατί να μη ζαλιστεί κι αυτός που είναι και δικός μας ...άνθρωπος; Όλοι ζαλισμένοι δεν είμαστε αυτές τις μέρες; Ας ασχοληθούν με τον υπόλοιπο κόσμο οι λοιποί σωτήρες, ο Βούδας, ο Κούδας, ο Αλλάχ και οι άλλες δημοκρατικές δυνάμεις κι ας ασχοληθεί ο δικός μας, ή έστω η γυναίκα του, με τα δικά μας ζόρια. Γιατί, κακά τα ψέματα, φτάσαμε στο Παναγία βόηθα... Από την περασμένη βδομάδα άρχισε -εν μέσω αποκαλύψεων- να διαλύεται στα εξ ων συνετέθη το ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι μισοί προεδραίοι φέρονται εμπλεκόμενοι στο σκάνδαλο με τα στημένα και το επόμενο ΔουΣού της Σούπερ Λίμπας θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει στη Γάδα, για να μην πηγαινοέρχονται τζάμπα οι ανθρώποι. Ήταν που ήταν το ποδόσφαιρό μας, τώρα απόκαμε. Έτσι που πάει το πράμα, θα ξεμείνει από επενδυτές ο χώρος και η σημαντικότερη μεταγραφή του καλοκαιριού θα είναι αυτή του Ζήση, από την Εθνική στον ΠΑΟΚ. Μεταγραφή αντιπροέδρου, δηλαδή και μάλιστα με αλλαγή θέσης (από βοηθός του δον-Φερνάντο, βοηθός του Ζ-αγοράκη κι ο Θεός βοηθός). Και ξαφνικά, ενώ αρχίζαμε να το παίρνουμε απόφαση και να αποδεχόμαστε πως φέτος θα βλέπουμε τις πιτσικουλιές στα ποδοσφαιρικά γήπεδα (όχι πως τέτοιες δεν βλέπαμε και τα προηγούμενα χρόνια, αλλά όλο και κάτι ποιοτικό είχαμε να ξεγελιόμαστε), με την ελπίδα του-λάστιχον να ξεβρομίσει ο τόπος, ήρθε η κατραπακιά κι από το μπασκετάκι. Από το μοναδικό άθλημα που βλέπαμε -έστω από δύο ομάδες- κάτι καλύτερο από το χτικιό του ποδοσφαίρου. Κι όχι απλώς κάτι καλύτερο, αλλά μπάσκετ υψηλού επιπέδου από κορυφαίους αθλητές σε διεθνές επίπεδο. Και μπαμ, αποχωρούν οι Αγγελοπουλαίοι και μπουμ, εξετάζουν προτάσεις για να την κάνουν οι Γιαννακοπουλαίοι. Τόμπολα! Οι μεν με επίσημη αιτιολογία την «αηδία», οι δε με την «κούραση» κι όλοι μαζί με δικαιολογίες και όχι επί της ουσίας. Εντάξει, καλή είναι η δόξα, καλύτερη (για τους οπαδούς και τις ομάδες) η λόξα των ιδιοκτητών, αλλά για τους ίδιους τους ιδιοκτήτες εκείνο που μιλάει τη γλώσσα της αλήθειας είναι το χρήμα. Οι κάνουλες στέρεψαν, οι κώλοι έσφιξαν, η Ελλάδα των ημερών μας δεν χωράει τις μαγκιές που έκαναν τα προηγούμενα χρόνια οι δύο οικογένειες. Και, φυσικά, δεν χωράει τις δύο κορυφαίες ομάδες, σίγουρα όχι με την υπάρχουσα σύνθεσή τους και την αντίστοιχη οικονομική αιμορραγία των προεδραίων τους. Οπότε, προφανώς και στο μπάσκετ έρχονται χειρότερες μέρες. Ίσως όχι τόσο απότομα όσο στο ποδόσφαιρο, ίσως με ομαλότερη κάθοδο από την απότομη πτώση του ποδοσφαίρου (η λογική και οι πληροφορίες λένε πως οι δύο οικογένειες θα μεριμνήσουν να γίνει όσο πιο ομαλά μπορεί η μετάβαση στα