Η ανεπίτρεπτη «πατάτα» του Μαρινάκη

O Γιάννης Σερέτης γράφει στο gazzetta.gr για την… γκέλα του Βαγγέλη Μαρινάκη όσον αφορά το διαζύγιο του γιατρού Νίκου Τζουρούδη με τον Ολυμπιακό!   Tην έκανε την πατάτα ο Μαρινάκης, ο οποίος, οφείλω να ομολογήσω (ακόμη και σ’ αυτό το timing που τα ποσοστά δημοφιλίας του σε Ολυμπιακούς και άλλους, αγγίζουν τα ποσοστά δημοφιλίας του Πάγκαλου σε Πασόκους και άλλους) ότι ως μάνατζερ (προσοχή: ΜΟΝΟ ως μάνατζερ!) μου είχε κάνει εξαιρετική εντύπωση και πέρυσι και εφέτος.   Όχι ότι δεν έκανε λάθη στο χτίσιμο της ομάδας του πέρυσι. Αλλά, σε γενικές γραμμές, ο τρόπος με τον οποίο λειτούργησε στην υπόθεση αλλαγής τεχνικού, η τόλμη και η αποφασιστικότητά του στην επανεκκίνηση της συνεργασίας με τον Βαλβέρδε, ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε αρκετές (όχι όλες!) τις μεταγραφικές υποθέσεις πέρυσι και εφέτος («καθαρίζει» στα δύσκολα, δεν υποκύπτει εύκολα σε πιέσεις από μάνατζερς και παίκτες, ακούει σε αρκετά τον προπονητή του), του κατοχυρώνουν πολύ υψηλό βαθμό σε αυτόν τον ρόλο (και ΜΟΝΟ σ’ αυτόν) ως «ρούκι».     Ωστόσο, την «γκέλα» (στο αγωνιστικό σκέλος, στα… άλλα περιμένουμε) δεν την απέφυγε. Το «διαζύγιο» με τον γιατρό Νίκο Τζουρούδη, για το χατίρι του Metropolitan και της χορηγίας ύψους 550.000 ευρώ, η οποία «επέβαλε» την αλλαγή γιατρού, θα κοστίσει ακριβά στον Ολυμπιακό. Διότι ορισμένες «αφανείς» λειτουργίες κοστίζουν πολύ περισσότερα από εκατομμύρια ευρώ.   Ο γιατρός ήταν μαζί με τον Νικοπολίδη πέρυσι οι δύο άνθρωποι που κυρίως (και αφανώς) κρατούσαν τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού. Με πολύ «μπλα μπλα» με τον Βαλβέρδε και τους συνεργάτες του, με κουβέντες, υποχωρήσεις, ποδοσφαιρικές αναλύσεις, βοήθειες ανθρώπινες στους ξένους πολλές φορές και στους Έλληνες δευτερευόντως. Ήταν ένας δεύτερος, μετά τον Βαλβέρδε, δάσκαλος σε μια σεζόν όπου ο Ολυμπιακός είχε τα καλύτερα «αποδυτήρια» των τελευταίων ετών παρότι ολοκαίνουρια ομάδα, με νέο κόουτς, πολλούς νέους παίκτες, έντονο συναγωνισμό για μια θέση στην ενδεκάδα, πολλές φορές και στη 18άδα.     Τρεις άνθρωποι κρατούσαν τις ισορροπίες μέσα στην ομάδα. Ο κόουτς, ο Νικοπολίδης και ο γιατρός. Οι δύο έφυγαν και ο Βαλβέρδε ψάχνεται. Διότι ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή έχει αρκετές ισχυρές ποδοσφαιρικές προσωπικότητες, αλλά ούτε έναν Έλληνα για τις ισορροπίες στα αποδυτήρια, ούτε έναν Έλληνα του οποίου τον λόγο, τις κινήσεις, τις πρωτοβουλίες, θα σέβονται και θα εκτιμούν όλοι μέσα στην ομάδα, λόγω του ειδικού βάρους και της ανυστεροβουλίας του. Ούτε ένας!   Και από leaders; Ο Μέλμπεργκ είναι σαν τον Χένρικσεν (εκπληκτικός επαγγελματίας, πολύ καλός στόπερ για τα ελληνικά δεδομένα και καθοδηγητής στην άμυνα αλλά «κάνω τη δουλειά μου και φεύγω»), Μιραλάς, Πάντελιτς, Τζιμπούρ, Φουστέρ δεν διαθέτουν ηγετικά χαρακτηριστικά εκτός γηπέδου και ο μοναδικός που μπορεί λόγω χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασίας να αναλάβει τον ρόλο είναι ο Αριέλ Ιμπαγάσα. Ο «κοντός», όμως, θα θελήσει να αναλάβει αυτό το βάρος;        Σε κάθε περίπτωση, ο Μαρινάκης διέπραξε τεράστιο λάθος με τον χωρισμό από τον Τζουρούδη, διότι ο Ολυμπιακός δεν ε