Γελάτε γιατί χανόμαστε...

Για να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν συμπαθούσα ιδιαίτερα τα ανέκδοτα. Δεν τα θυμάμαι εύκολα κι αν ποτέ γίνει κανένα θαύμα και πω κανένα σύντομο και μάλλον κρύο, γίνομαι γραφική. Παρ’ όλα αυτά, θυμάμαι πολλές φορές που ο κατάλληλος  άνθρωπος είπε το κατάλληλο ανέκδοτο την κατάλληλη στιγμή και ήταν συναρπαστικό.   Για τις χιλιάδες του κόσμου που συγκεντρωνονται εδώ και μέρες στο Σύνταγμα αλλά και σ’ όλες τις υπόλοιπες πλατείες της Ελλάδας, τα συγκεκριμένα ανέκδοτα δηλώνουν πως όταν η λαϊκή αγανάκτηση γίνεται προφορική ρήση και κυκλοφορεί απο στόμα σε στόμα, όταν η σάτιρα ειναι όσο σκληρή και η πραγματικότητα, όταν δεν ξέρουμε αν πρέπει να κλάψουμε ή να γελάσουμε με τα χάλια μας, τότε ακούμε τα παρακάτω ανέκδοτα. Προσοχή! Το γέλιο είναι ο πρώτος σεισμός του λαού...   Ήταν ο Παπανδρέου, ο Σαμαράς και η Παπαρήγα μπροστά στον Άγιο Πέτρο για να κριθούν αν θα πάνε Παράδεισο ή Κόλαση... - Λοιπόν, τώρα που έχετε πεθάνει, εξαρτάται τελείως από μένα αν θα πάτε στον Παράδεισο ή στην Κόλαση. Για να πάτε στον Παράδεισο, πρέπει να μου απαντήσετε τι γένους είναι το δέντρο που βλέπουμε απέναντι. Τι νομίζεις εσύ λοιπόν, Παπανδρέου; Είναι το δέντρο θηλυκό ή αρσενικό; - Ε, να πάω να το δω από κοντά. Πηγαίνει ο Παπανδρέου να το εξετάσει από κοντά. - Εσύ τι νομίζεις, Σαμαρά; - Ε, να πάω και εγώ να το δω από κοντά; Πηγαίνει και αυτός κάτω απ’ το δέντρο και το κοιτά απορημένος... - Εσύ τι νομίζεις, Παπαρήγα; Θες και εσύ να πας να το δεις από κοντά; - Μπα, δεν χρειάζεται. Το δέντρο είναι αρσενικό. - Μπράβο, απάντησες σωστά. Πώς το κατάλαβες όμως; - Ε, δεν βλέπεις τα δύο αρχ**** που κάθονται κάτω από το δέντρο;   Ο Παπανδρέου ξεκινά περιοδεία στην ελληνική επαρχία, και σε κάποιο χωριό το αυτοκίνητό του σκοτώνει μια κότα. - Μη στεναχωριέσαι, λέει στον οδηγό του. Θα πάω εγώ να καθαρίσω με τον ιδιοκτήτη της και σε λίγο επιστρέφω... Ύστερα από δέκα λεπτά βγαίνει καταματωμένος, με σκισμένα ρούχα από το αγρόσπιτο, μπαίνει στο αυτοκίνητο και σχολιάζει εκνευρισμένος: -Μα τι χωριάτες που είναι αυτοί! Τόση φασαρία για μια κότα και δεν σηκώνανε και κουβέντα! Με σμπαραλιάσανε στο ξύλο οι αγροίκοι. Πάμε να φύγουμε από δω. Σε κάποια άλλη πόλη, το αυτοκίνητο πατάει ένα γουρούνι και... το σκοτώνει. Ο Παπανδρέου τρομοκρατημένος λέει στον οδηγό του. Να πας εσύ τώρα, να τους πληρώσεις όσα θέλουν και να φύγουμε γρήγορα. Πράγματι ο οδηγός πηγαίνει, περνάει μία ώρα, περνάνε δύο ώρες και κάποια στιγμή βγαίνει ο οδηγός αγκαλιά με τους κατοίκους, σιγοτραγουδώντας γεμάτος δώρα και μέσα στην καλή χαρά. - Τι έγινε; ρωτάει ο Παπανδρέου. Πώς το κατάφερες αυτό και δεν θύμωσαν; - Δεν ξέρω, πρόεδρε. Εγώ μπήκα στο σπίτι και τους είπα με σοβαρό ύφος: «Καλημέρα σας! Είμαι ο οδηγός του πρωθυπουργου Παπανδρέου. Το γουρούνι είναι νεκρό»!!!   Είναι τρεις πρωθυπουργοί: Ο Ομπάμα, ο Κάστρο και ο Παπανδρέου. Μια μέρα τούς επισκέπτεται ο Θεός και τους λέει: - Εγώ ο παντοδύναμος Θεός σάς λέω ότι δεν είμαι ικανοποιημένος από το ανθρώπινο είδος. Κάθισα επτά μέρες και σας