Εσείς κι Εγώ

Το 2010 ήταν για μένα μια δύσκολη χρονιά. Όχι κακή, αλλά δύσκολη. Άλλαξα πολλά στη ζωή μου και στην καθημερινότητά μου, αποχωρίστηκα ανθρώπους και ήρθα κοντά με άλλους, τελείωσα το πανεπιστήμιο, απογοητεύτηκα όσο ποτέ πρίν από τη χώρα που ζώ και κατάφερα να συνειδητοποιήσω για τα καλά πως η προσωπική ευτυχία του καθενός είναι καθαρά δική του υπόθεση, έτσι ορίζεται κι έτσι επιτυγχάνεται.Ξεκινώντας πρίν 10 μήνες να δουλεύω στο gazzetta, μάλλον είχαμε πάρει όλοι το εγχείρημα αυτό στ’ αστεία. Εγώ δεν ήξερα αν μπορώ να ανταποκριθώ στις ανάγκες ενός κοινού που μπαίνει εδώ μέσα για να ενημερωθεί για αθλητικά, οι συνάδελφοι σκέφτηκαν πάνω κάτω τα ίδια, οι αναγνώστες, αρχικά με αντιμετώπιζαν σα γκόμενα που γνώριζαν σε bar. Ευτυχώς, πολύ σύντομα αυτά άλλαξαν. Ο διευθυντής μου είπε χαρακτηριστικα «Ρε αυτή ξέρει να γράφει», τα emails που λάμβανα άρχιζαν να γίνονται πολλά και σοβαρά και ο κόσμος άρχιζε να μου μιλά για τα προσωπικά του προβλήματα, έβλεπα συμπάθεια και ανταπόκριση στα νούμερα αναγνώσ