Δεξιά μπακ made in Greece

Ο Μάνος Αντώναρος γράφει στο blog του για το… χαμόγελο του ποδοσφαιριστή και το πώς τα παιδικά χρόνια made in germany ξεπερνούν το ελληνικό ταλέντο. Σας προλαβαίνω πριν αρχίσετε να κράζετε: Είμαι γερμανομαθής και γερμανοτραφής. Παρ’ όλα αυτά ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ γερμανόφιλος. Πλήττω μαζι τους αφάνταστα και δεν τους υποστηρίζω με τίποτα. Δεν σπούδασα στη Γερμανία, ενώ θα μπορούσα. Δεν δούλεψα για εκείνους ενώ επίσης θα μπορούσα. Ο Ελληνας (Ελληνάρας θα έλεγα, αλλά θα αντιδράσουν οι political –του κώλου- correct) μέσα μου ήταν (είναι) πολύ ισχυρός για να μου επιτρέψει τέτοιες επιλογές. Τρελαίνομαι για ένα σωστό σνίτσελ, αλλά σαν το σουβλάκι δεν έχει. Ελπίζω να συνεννοηθήκαμε. Είχα την μεγάλη τύχη να προέρχομαι από μία οικογένεια που ήταν ταξιδιάρα. Σε εποχές που το ταξίδι στην Ευρώπη φάνταζε με ταξίδι στην Σελήνη. Οι γονείς μου κάνανε αιματηρές οικονομίες ολόκληρο το χρόνο για να μας βάλουν στο αυτοκίνητο –και μετά φόβου Θεού και πίστεως- να οργώνουμε κάθε Σεπτέμβρη την κεντρική Ευρώπη… Το τί σάντουιτς έχω φάει σε Autobahn δεν περιγράφεται. Aπό τότε μισώ τα σάντουιτς. Αυτό που έμαθα από μικρός είναι να μην κάνω συγκρίσεις κάθε φορά που επιστρέφαμε. Είναι μίζερο εκ των πραγμάτων. Το τελευταίο 5νθήμερο βρέθηκα με την γυναίκα μου και την μικρή μου κόρη σε μια μικρή πόλη έξω από τη Νυρεμβεργη προσκεκλημένοι της Playmobil. Ήταν η πρώτη φορά που ταξίδευα στο εξωτερικό μετά την οικονομική σφαλιάρα που έφαγε η Ελλάδα… οπότε τώρα σ’ αυτην την ηλικία “κατάφερα” να κάνω αναπόφευκτα τις συγκρίσεις. Σας ζητώ συγγνώμη για το –όντως- ανακόλουθο. Θα σας πω μόνο –καθώς δεν νομίζω να σας ενδιαφέρουν οι λεπτομέρειες- ότι εκεί τα παιγνίδια παράγονται λές και είναι φάρμακα για εξαιρετικά σπάνιες αρρώστιες. Μέχρι και τεστ τους κάνουν για το πώς θα αντιδράσουν, αν ένα παιδί τα ξεχάσει καλοκαίρι στο μπαλκόνι ή στην αυλή. Πήγα στο γραφείο που τα σχεδιάζουν και με έκπληξη είδα στους τοιχους γράμματα (επιστολές) παιδιών από όλο τον κόσμο, που περιέγραφαν, ζητούσαν, έκαναν προτάσεις για τα παιγνίδια που θα ήθελαν…. Πήγα στο fun park τους και είδα εκατοντάδες παιδιά να παίζουν σε έναν εντελώς δημιουργικό και ασφαλή τεράστιο χώρο. Οχι, δεν μου έκαναν εντύπώση τόσο οι εγκαταστάσεις, αλλά τα χαμόγελα αυτων των παιδιών… χαμόγελα πλήρους ευτυχίας, ανεμελιάς. Ετσι όπως πρέπει να είναι όλα τα παιδιά του κόσμου. Ελατε τώρα… μπορεί να είστε Ολυμπιακοί, Παναθηναϊκοί, ΑΕΚτζήδες, Παοκτσήδες, Ατρόμητοι ή ο,τι άλλο θέλετε… μπορεί να είστε φανατικοί, χουλιγκαναίοι, εντελώς άρρωστοι ή απλώς φίλαθλοι… μπορεί να ειστε ακόμα και troll που θέλετε να γράφετε σχόλια για να σπάτε τα τέτοια τα δικά μου ή των άλλων… όμως ό,τι και νάστε θάχετε έναν μικρό γιό ή κόρη, ένα αδελφάκι, ανηψάκι, ξαδελφάκι, ή το μωρό του κολλητού σας, ή γειτονάκι που λατρεύετε αι που θέλετε το καλύτερο γι αυτα τα παιδιά… Αν δεν συμφωνείτε, λέτε απλώς ψέμματα… ή παίρνετε πολλά ναρκωτικά, που καλό είναι –αν μη τί άλλο- να τα μειώσετε. Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί αυτα τα παιδιά θα γίνουν καλύτερα μπακ από τον Σεϊταρίδη ακόμα κι αν έχ