Αφήστε τα παιδάκια, φέρτε παϊδάκια

Μας αρέσει να ζούμε σε εικονική πραγματικότητα. Θέλουμε να ζούμε αυτό που θέλουμε να πιστεύουμε και όχι αυτό που πραγματικά συμβαίνει ή, αυτό που προκαλούμε να συμβεί. Βλέπουμε ένα γήπεδο να γίνεται «αρένα» και λέμε πως είναι «φιέστα». Βλέπουμε δύο να πλακώνονται στις σφαλιάρες...και λέμε πως είναι «φιλαράκια». Βλέπουμε κάποιον να δέρνει και να βρίζει αθλητή και τον θεωρούμε «μάγκα». Ακούμε κάποιον να μας λέει ψέμματα κι εάν μας «βολεύει» αυτό που λέει, θεωρούμε πως έχει... δίκιο.  Μας φτύνουν και λέμε πως βρέχει. Χιλιάδες είναι τα παραδείγματα στην καθημερινή μας ζωή και τείνουν να γίνουν μόνο  η καθημερινή μας ζωή. Ακόμα και τώρα με την οικονομική κρίση κάποιοι ζουν ακόμα στην εικονική τους πραγματικότητα και ίσως και για αυτό να... επιβιώνουν.Παρακολουθώ αυτή την ιστορία με την ΓΓΑ που βγήκε μετά τα γεγονότα του σταδίου Καραϊσκάκη και συγκάλεσε συσκέψεις επί συσκέψεων για να φέρει μαθητές και αθλητές στα γήπεδα. Από κοντά οι ομοσπονδίες και οι δύο σύλλογοι κι ας σιχτιρίζουν