To άλλο μάτι

Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι… Ντρεπόταν γι’ αυτήν κι ώρες ώρες την μισούσε.
Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τουςφοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους… Δεν ήθελε να τουμιλάει για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με… ένα μάτι. Οιφοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από τηνκουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μιαανυπόφορη ανατριχίλα…
Μα από μικρός είχε πρόβλημα με την εικόνα της μητέρας του.Μια μέρα όταν ακόμη πήγαινε στο δημοτικό, πέρασε η μητέρα του στοδιάλειμμα να του πει ένα γεια. Ένοιωσε πολύ στενοχωρημένos. «Πωςμπόρεσε να του το κάνει αυτό»;… αναρωτιόταν… Την αγνόησε, της έριξεμόνο ένα μισητό βλέμμα κι έτρεμε. Την επόμενη μέρα ένας από τουςσυμμαθητές του φώναξε: «Εεεε, η μητέρα σου έχει μόνο ένα μάτι!.. Ήθελενα πεθάνει. Ήθελε να εξαφανιστεί. Όταν γύρισε σπίτι, της είπε: «Αν είναιόλοι να γελάνε μαζί μου εξαιτίας σου τότε καλύτερα να πεθάνεις!». Αυτήδεν του απάντησε… «Δεν μ’ ένοιαζε τι είπα ή τι αισθάνθηκε, γιατί ήμουνπολύ νευριασμένος», έλεγε αργότερα σ’ ένα φίλο του. «Ήθελα να φύγω απόεκείνο το σπίτι και να μην έχω καμία σχέση μαζί της. Έτσι διάβασα πάραπολύ σκληρά με σκοπό να φύγω μια μέρα μακριά για σπουδές… και τακατάφερα, μα ήλθε κι έπιασε αυτή τη δουλειά στη λέσχη για να με βοηθάει…Δεν μπορούσε να πάει κάπου αλλού;…».
Αργότερα παντρεύτηκε. Αγόρασε ένα δικό του σπίτι. Έκανε δικά του παιδιάκι ήταν ευχαριστημένος με τη ζωή του, τα παιδιά του, την γυναίκα του και τηδουλειά του!Μια μέρα μετά από χρόνια απουσίας, όπως ο ίδιος της ζήτησε η μητέρα τουπήγε να τον επισκεφτεί.Δεν είχε δει ποτέ από κοντά τα εγγόνια της. Μόλις εμφανίστηκε στην πόρτα,τα παιδιά του άρχισαν να γελάνε, θύμωσε επειδή είχε πάει χωρίς να τον προειδοποιήσει. Τότε της φώναξε: «πως τολμάςνα έρχεσαι ξαφνικά στο σπίτι μου και να τρομάζεις τα παιδιά μου; Βγες έξω!Φύγε!». Η μητέρα του απάντησε γαλήνια: «Αα, πόσο λυπάμαι, κύριε! Μάλλονμου έδωσαν λάθος διεύθυνση» κι εξαφανίστηκε, χωρίς να καταλάβουν ταμικρά πως είναι γιαγιά τους…
Πέρασαν χρόνια και μια μέρα βρήκε στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού του μιαεπιστολή για τη σχολική συγκέντρωση της τάξης του από το δημοτικό σχολείο,που θα γινόταν στην πόλη πού γεννήθηκε… Είπε ψέματα στη γυναίκα του ότι
θα έκανε ένα επαγγελματικό ταξίδι και πήγε. Όταν τελείωσε η συγκέντρωσητων συμμαθητών, πήγε στο σπίτι που μεγάλωσε, μόνο από περιέργεια… Οιγείτονες, του είπαν ότι η μητέρα του είχε πεθάνει πρόσφατα. Δεν έβγαλε ούτεένα δάκρυ. Του έδωσαν ένα γράμμα που είχε αφήσει γι’ αυτόν:
«Αγαπημένε μου γιέ, σέ σκέφτομαι συνέχεια. Λυπάμαι που ήρθα στοσπίτι σου και φόβισα τα παιδιά σου. Έμαθα ότι έρχεσαι για την σχολικήσυγκέντρωση κι ένοιωσα πολύ χαρούμενη. Αλλά φοβάμαι ότι μπορεί να μηνείμαι σε θέση να σηκωθώ από το κρεβάτι για να έρθω να σε δω. Εγραψααυτό το γράμμα να στο δώσουν αν δεν με προφτάσεις. Στεναχωριέμαι πουσε έφερνα σε δύσκολη θέση και ντρεπόσουν για μένα όσο ήσουν μικρός.Βλέπεις… όταν ήσουν π