R.I.P.

Υπάρχουν δυο στιγμές στην ζωή του ανθρώπου , τις οποίες ζούν όλοι ανεξαιρέτως, κανείς όμως δε θυμάται τη γέννησή του και κανείς δεν αναστήθηκε για να μας πεί την εμπειρία του. Στις δυο πιο σημαντικές στιγμές της ζωής του, ουσιαστικά ο άνθρωπος είναι εκεί, αλλά δεν είναι. Στη μια δε θυμάται, στην άλλη δε γυρίζει. Στις δυο αυτές στιγμές, χαίρονται ή λυπούνται οι δικοί του άνθρωποι. Είμαστε τελικά τόσο αδύναμα όντα, που ούτε στα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής μας δεν έχουμε ενεργή συμμετοχή. Τη ζωή μας, άλλος μας τη δίνει, άλλος μας την παίρνει.
Σήμερα, θα μιλήσω με τον ιδιοκτήτη ενός γραφείου τελετών. Είναι φίλος μου και μάλλον ο πιο εξικοιωμένος με την ιδέα του θανάτου που γνωρίζω. Άν ρωτήσεις το Τζίμη τί δουλειά κάνει και σου απαντήσει, δε θα τον πιστέψεις. ΄Εχει καταφέρει να απέχει χιλιόμετρα απο την μακάβρια αυτή ανατριχιαστική εικόνα του νεκροθάφτη κι έχει μέσα απο την πραγματική του συμπόνοια στους ανθρώπους που απευθύνονται σε αυτόν σε μια πολύ δύσκολη φάση της ζωής τους, ν