Aπό ιδιοκτήτες, «ευεργέτες»

Ο Γιάννης Σερέτης γράφει στο gazzetta.gr για το φαινόμενο των καιρών οι οπαδοί να βλέπουν τους ιδιοκτήτες των ομάδων τους ως ευεργέτες, κάτι που τους καθιστά ευάλωτους... Ουδείς είναι σε θέση να γνωρίζει τι θα συμβεί τελικά με τους Γιαννακόπουλους και τους Αγγελόπουλους. Η στάση των ιδιοκτητών της ΚΑΕ Παναθηναϊκός είναι πλέον ξεκάθαρη και τίμια απέναντι στους φίλους της ομάδας. Καθαρές κουβέντες, δημόσιες τοποθετήσεις, όχι λόγια, λόγια, λόγια, όπως παλαιότερα για πολλά ζητήματα. Το ίδιο ισχύει και για τους Αγγελόπουλους, οι οποίοι σε πολλά ζητήματα κράτησαν στάση που θύμιζε την οικογένεια Βαρδινογιάννη (προσπάθεια για συνεργασία, όχι όμως και εξάρτηση από τους οργανωμένους, επιμονή σε μη αλλαγή προπονητή, σύγκρουση με τον «ισχυρό αιώνιο» μόνο μέσω των θεσμικών οργάνων), χάνοντας βεβαίως πολύ περισσότερα χρήματα σε πολύ λιγότερα χρόνια σ΄ ένα άθλημα το οποίο – στην εποχή που μπλέχτηκαν – δεν είχε σοβαρά έσοδα ούτε από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, ούτε από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ούτε από τα εισιτήρια, ούτε από τις χορηγίες και τις διαφημίσεις. Αυτό, όμως, που φαίνεται δεδομένο πια, είναι ότι ο οπαδός βλέπει με διαφορετικό μάτι το αφεντικό της ομάδας του. Όχι μόνο ο ερυθρόλευκος τον Μαρινάκη, σκεπτόμενος ότι δύσκολα θα είχε βρεθεί άλλος με τέτοια πώρωση και οικονομική επιφάνεια, μετά την οριστική απόφαση του Σωκράτη Κόκκαλη για αποχώρηση και βλέποντας την κατάντια του Ερασιτέχνη (ειδικά αυτό που έχει συμβεί με τους πολίστες είναι απίστευτο!). Όχι μόνο ο φίλος του Παναθηναϊκού, ο οποίος αντιλαμβάνεται ότι το χειρότερο καλοκαίρι της χώρας του μετά το 1967 συμπίπτει με το χειρότερο καλοκαίρι της ομάδας του, η οποία κρέμεται από την απόφαση του Κλαούντιο Λοτίτο για να δει αν θα μπορέσει να αγοράσει κάποιον παίκτη, έχει μόνο έναν άνθρωπο να τρέχει για όλα, κινδυνεύει με διάλυση σε όλα τα τμήματα πλην ποδοσφαίρου και μπάσκετ και μειώνει σε μεγάλο βαθμό το μπάτζετ του πρωταθλητή Ευρώπης. Όχι μόνο ο φίλος της ΑΕΚ, που βλέπει τον έναν μεγαλομέτοχο να ζητάει το ενοίκιο για το προπονητικό κέντρο και τον άλλο να δίνει την ύστατη στιγμή τα απαραίτητα για την αποφυγή της ξεφτίλας χρήματα, προκειμένου να μην έχει η ομάδα ρόστερ χειρότερου επιπέδου από τον περυσινό Ολυμπιακό Βόλου. Αλλά και ο φίλαθλος του Πανιωνίου που αναθεματίζει επειδή έχασε τον Κωνσταντίνο Τσακίρη, ο φίλος του Ατρόμητου που αξιολογεί διαφορετικά πλέον το μέγεθος «Σπανός» στο ελληνικό ποδόσφαιρο (εύκολα θα γινόταν τώρα μεγαλομέτοχος της ΑΕΚ ή του ΠΑΟΚ αν ήθελε…), ο φίλος της Ξάνθης που ξέρει ότι έχει έναν σταθερό χρηματοδότη, όπως και ο οπαδός του Παναιτωλικού, του ΠΑΣ Γιάννινα, της Λάρισας, του Πανσερραϊκού και της Δόξας Δράμας. Η΄ ο οπαδός του Αρη που νιώθει υπερήφανος επειδή αισθάνεται ο μοναδικός «αυτοδύναμος» σε ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο. Εχω σε μεγάλη εκτίμηση εκείνους τους φίλους του ΠΑΟΚ που δεν αντιμετωπίζουν τον Βασίλη Φλωρίδη και τους Σαχπαζίδηδες ως Μεσσίες. Ισως διότι έχουν περάσει από πολλά (ή πολλούς, από τον «βασιλιά τον μαγιό» μέ