Το κιτρινόμαυρο παραμύθι του ‘98

Με αφορμή τη συμπλήρωση 17 χρόνων από τον τελικό της Βαρκελώνης, το το κουβάρι των αναμνήσεων ξετυλίγεται από δύο ανθρώπους που έζησαν από πολύ κοντά την πορεία εκείνης της ομάδας. Ο νυν Διευθυντής Επικοινωνίας της ΚΑΕ ΑΕΚ, τότε μάχιμος ρεπόρτερ που κάλυπτε το ρεπορτάζ για λογαριασμό της «Απογευματινής», Γιώργος Νικολάου, και ο τότε δημοσιογράφος της «Αθλητικής Ηχούς», Σταμάτης Καλυμιώτης, μίλησαν στο SPORT24, ενθυμούμενοι όσα έγιναν

Πώς θα περιγράφατε την πορεία της ΑΕΚ μέχρι την Βαρκελώνη; Ήταν κάτι που περιμένατε όσοι καλύπτατε το ρεπορτάζ τότε;

"Δεν νομίζω ότι οι σκέψεις των συναδέλφων μου ήταν διαφορετικές από τις δικές μου. Προφανώς, στο ξεκίνημα της χρονιάς, κανείς δεν πίστευε ότι η ΑΕΚ μπορούσε να φτάσει μέχρι τον Τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Από ένα σημείο και μετά όμως, εγώ, και φαντάζομαι κι άλλοι ρεπόρτερ, αρχίσαμε να το πιστεύουμε. Η ΑΕΚ απέκτησε δυναμική. Ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε δημιουργήσει μια ομάδα, που ήταν έτοιμη για το δικό της παραμύθι! Και λέμε «παραμύθι», διότι αυτή την λέξη χρησιμοποίησε ο «ξανθός» μετά τη νίκη-πρόκριση της ΑΕΚ στο Βερολίνο από την Άλμπα. Το είχα ως αποκλειστική του «δήλωση» τότε, στην εφημερίδα «Απογευματινή» της εποχής. «Ζω ένα παραμύθι», έλεγε ο προπονητής της ΑΕΚ έξω από τα αποδυτήρια. Δεν είχα δει ποτέ τον Γιάννη Ιωαννίδη τόσο ευτυχισμένο, όσο τότε. Προφανώς, και εκείνος στο ξεκίνημα της προπονητικής του θητείας στην ΑΕΚ δεν περίμενε αυτόν τον άθλο. Διότι τέτοιος ήταν".

Στη Βαρκελώνη εκτός από την ομάδα ταξιδεύουν και τα μέλη της ομάδας του 1968. Θυμάστε τι λεγόταν στα πηγαδάκια και ποιες ήταν οι σκέψεις τους για το Final 4;

"Οι άσσοι του «έπους του '68» ήταν από την φύση τους αισιόδοξοι άνθρωποι. Και ειδικά ο αείμνηστος Γιώργος Αμερικάνος. Το 1968 είχαν γράψει Ιστορία. Η νίκη επί της Σλάβια στο Καλλιμάρμαρο έγινε παγκόσμιο γεγονός. Μιλάμε για ανθρώπους, λοιπόν, που ήταν «μπολιασμένοι» με την επιτυχία. Πίστευαν στο ακατόρθωτο".

Με τι ψυχολογία και πως είναι γενικότερα η κατάσταση στο "κιτρινόμαυρο" στρατόπεδο ταξιδεύοντας για την Βαρκελώνη;

"Η ψυχολογία στο στρατόπεδο της ΑΕΚ ήταν εξαιρετική. Ήταν αποφασισμένοι για το τρόπαιο. Από την στιγμή, που έφτασαν μέχρι εκεί, έλεγαν «γιατί όχι και Πρωταθλητές Ευρώπης;» Αυτό θυμάμαι εγώ. Και νομίζω φάνηκε το πάθος των παικτών, αλλά και του προπονητή στον ημιτελικό με την Μπενετόν. Κάποιοι με ρωτούν αν επηρέασε το επεισόδιο, ή το περίπου επεισόδιο ανάμεσα στον Φιλίππου και τον Ιωαννίδη. Καμία σχέση. Γεγονός είναι ότι ο τότε προπονητής της ΑΕΚ φάνηκε «να αδειάζει» τον τότε μεγαλομέτοχο της ΚΑΕ κατά τη συνέντευξη Τύπου της Αθήνας, με αφορμή τα εισιτήρια των οπαδών, που θα έρχονταν στη Βαρκελώνη. Ο «ξανθός» πήρε το μέρος των οπαδών κι αυτό ήταν μια από τις πολλές αφορμές για την ψύχρανση στις σχέσεις μεταξύ των δύο ανδρών. Δεν επηρέασε όμως αγωνιστικά την προσπάθεια της ΑΕΚ στην Βαρκελώνη. Πώς να επηρεάσει δηλαδή; Ούτε ο κόσμος επηρεάστηκε. Το αντίθετο, έδωσε τη δική του «μάχη» στην εξέδρα, με τη φωνή του για να παλέψει η ομάδα για το τρόπαιο".

Ημιτελικός κόντρα στην Μπενετόν του Ομπράντοβιτς με τον Μπάνε Πρέλεβιτς να στέλνει την ΑΕΚ στον τελικό. Τι θυμάστε από εκείνο το παιχνίδι αλλά και το... ξέσπασμα του Ζέλικο εναντίον των Ελλήνων δημοσιογράφων;

"Όλοι μας θυμόμαστε προφανώς το τρίποντο του Πρέλεβιτς. Αυτή η εικόνα μάς αποτυπώθηκε στο μυαλό. Και όχι άδικα. Όμως, όταν αντίπαλοι είναι ο Ιωαννίδης και ο μεγάλος Ομπράντοβιτς έχει ενδιαφέρον και η "μάχη" των πάγκων. Οι δύο προπονητές έδωσαν ρεσιτάλ τακτικής, και ο Ιωαννίδης κέρδισε τελικά στις λεπτομέρειες. Όσο για το ξέσπασμα με Ομπράντοβιτς... Η μνήμη μου έχει αδυνατίσει για να θυμάμαι λεπτομέρειες, αλλά νομίζω ότι κάποιος συνάδελφός μου τον χαρακτήρισε "Γκαστόνε". Αυτό τον ενόχλησε. Ήταν οξύθυμος τότε ο Ομπράντοβιτς. ΚΙ εγώ τα... είχα ακούσει, στο Μουντομπάσκετ του 1998 στην Αθήνα, όταν τον είχα ρωτήσει για την αδιαμφισβήτητη εύνοια της διαιτησίας, τότε, προς την Εθνική Σερβίας στην αναμέτρηση με την Ελλάδα.

Όταν ήλθε στην Ελλάδα ο Ομπράντοβιτς άρχισε να μαθαίνει καλύτερα και τους Έλληνες δημοσιογράφους και τη νοοτροπία μας. Αν θυμάμαι καλά, κορυφαίος δημοσιογράφος της Κρατικής Ραδιοφωνίας μας είχε παροτρύνει και να φύγουμε από τη συνέντευξη Τύπου της Βαρκελώνης. Δεν θυμάμαι τι έγινε τελικά. Αυτά συμβαίνουν. Προχωράμε...".

Πως είναι η κατάσταση μέσα στο αεροπλάνο της επιστροφής και στο αεροδρόμιο;

"Κηδεία...! Αμίλητα τα στελέχη της ομάδας. Αμίλητοι οι παίκτες. Δεν σας κρύβω και το αποκαλύπτω δημόσια για πρώτη φορά, ότι κάποιοι έκλαιγαν. Όπως έκλαιγα και εγώ και κάποιοι άλλοι ρεπόρτερ, οι οποίοι σε κάθε περίπτωση πίστευαν ότι η ΑΕΚ μπορεί! Ότι είχε φτάσει σαν από θαύμα μέχρι εκεί και ότι μπορούσε. Αυτή η πεποίθηση υπήρχε, μετά τη νίκη επί της Μπενετόν του Ομπράντοβιτς. Μας έβγαινε και το οπαδικό ίσως. Μια χαμένη ευκαιρία. Έτσι το βλέπαμε. Δεν ήμασταν μέντιουμ για να ξέρουμε τα μελλούμενα. Άρα, τι θα γινόταν δύο χρόνια αργότερα και μάλιστα σε "déjà vu" τελικό με την Κίντερ, στο Σαπόρτα".

Ιδιαίτερο πρόσωπο ο Γιάννης Ιωαννίδης. Πώς έζησε όλη την πορεία μέχρι τον τελικό και πως ήταν μετά την ήττα από την Κίντερ;

"Ο Ιωαννίδης ήταν έτοιμος θαρρείς για το τρόπαιο. Πιστεύω ότι του άρεσε η ΑΕΚ. Του άρεσε αυτό, που ζούσε. Κι αυτός το θεωρούσε ως ευκαιρία. Και για την ΑΕΚ και για τη δική του καριέρα. Και... έσκασε! Ήταν στενοχωρημένος μέχρι εκεί, που δεν πάει. Είχε ζήσει την απόλυτη αποθέωση μετά την επιστροφή από το Βερολίνο, στο αεροδρόμιο, από τους οπαδούς και ξέρω ότι ήθελε να το ξαναζήσει. Ακόμη μιλάει αν δεν κάνω λάθος για την καλύτερη φάση της καριέρας του. Για εκείνη την ΑΕΚ, που άξιζε κάτι παραπάνω. Κι εκείνος άξιζε κάτι παραπάνω. Αμίλητος στο αεροπλάνο της επιστροφής. Την θυμάμαι έντονα την εικόνα. Όπως θυμάμαι και τον... Βασιλακόπουλο (πρόεδρο της ελληνικής Ομοσπονδίας) να σηκώνεται και να ψέγει κάποιους φασαριόζους στο αεροπλάνο, που έκαναν θόρυβο με χαχανητά, μη αντιλαμβανόμενοι την ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων της ΑΕΚ..."

Σταμάτης Καλυμιώτης

("Αθλητική Ηχώ")

Ακολουθήσατε την ΑΕΚ σχεδόν σε όλους τους αγώνες εκείνης της σεζόν. Πότε ξεκίνησαν όλοι να πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν την έκπληξη και να φτάσουν μακριά στο θεσμό;

"Στη φάση των ομίλων η ΑΕΚ προσπαθούσε να βρει τα πατήματά της. Κομβικό σημείο ήταν η συντριβή από την Ρασίνγκ Παρί του Μάλκοβιτς στο Παρίσι. Ο Ιωαννίδης μετά από εκείνο το ματς έδιωξε τον Ρίβας, έβαλε στην ομάδα τον Τσακαλίδη και λίγο καιρό αργότερα πήρε τον Ουίλι Άντερσον. Έτσι βρήκε τη χημεία της η ομάδα και άρχιζε να κερδίζει συνεχώς. Ειδικά μετά τη νίκη μέσα στην Τουρκία επί της Ούλκερ άρχισαν όλοι να πιστεύουν ότι μπορεί η ομάδα να φτάσει μακριά. Το καλύτερο παιχνίδι της, πάντως, θεωρώ ότι το έκανε μέσα στο Βερολίνο στο θρίαμβο επί της Άλμπα, όταν και τσέκαρε το εισιτήριο για τη Βαρκελώνη".

Υπήρχαν κάποια γούρια που τηρούνταν ευλαβικά σε όλη αυτή τη πορεία;

"Η αλήθεια είναι ότι ο Ιωαννίδης στη θητεία του στην ΑΕΚ ήταν πολύ πιο... χαλαρός σχετικά με τα γούρια απ' ότι ήταν σε Άρη και Ολυμπιακό. Αυτό που δεν άλλαξε ποτέ ήταν το να δίνει την μπάλα στο ζέσταμα πάντα στον ίδιο παίκτη (Μιχάλη Κακιούζη) να βάζει το τελευταίο καλάθι πριν ξεκινήσει το ματς".

Φτάνοντας στη Βαρκελώνη και το Final 4 τι είναι αυτό που θυμάστε; Τι κλίμα επικρατεί στην πόλη;

"Για τη Βαρκελώνη ταξιδέψαμε ανήμερα του ορθόδοξου Πάσχα του 1998. Η πτήση θυμάμαι ήταν τόσο καλή σαν να ταξιδεύαμε με πούλμαν. Ο καιρός ήταν υπέροχος, ενώ το κλίμα από την επομένη της άφιξής μας θύμιζε... Νέα Φιλαδέλφεια, αφού το "κιτρινόμαυρο" στοιχείο ήταν έντονο στην πόλη της Καταλονίας. Δίπλα στο ξενοδοχείο που είχαν καταλύσει οι δημοσιογράφοι, είχε φτιαχτεί μια μπουτίκ από την ΑΕΚ και είχε γίνει πόλος έλξης για τους οπαδούς της".

Η ΑΕΚ με τρίποντο του Μπάνε Πρέλεβιτς ρίχνει στο καναβάτσο την Μπενετόν του Ομπράντοβιτς. Τι θυμάστε από εκείνο το ματς κι από την μονομαχία Ιωαννίδη - Ομπράντοβιτς;

"Αναμφίβολα το τρίποντο του Μπάνε ήταν όλα τα λεφτά και αυτό που έμεινε στη μνήμη όλων. Σίγουρα όμως κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει την σούπερ εμφάνιση του Άντερσον και την άμυνα του Κολντεμπέλα πάνω στον σούπερ σταρ της Μπένετον, τον Γουίλιαμς. Από την άλλη ο Ιωαννίδης το χάρηκε πιο πολύ απ' όλους γιατί απέναντί του είχε τον Ομπράντοβιτς".

Και φτάνουμε στον τελικό. Πως γίνεται έχοντας δεχτεί μόλις 58 πόντους να μην κερδίσει η ΑΕΚ την Κίντερ;

"Αυτό που θυμάμαι εντονότερα είναι τους παίκτες της ΑΕΚ να έχουν πάρει... διαζύγιο με το αντίπαλο καλάθι. Ένιωθα ότι είχαν χάσει εντελώς την αυτοπεποίθησή τους. Μοιραία λοιπόν ήρθαν οι 44 πόντοι που δεν θα μπορούσαν να φέρουν το τρόπαιο στην Αθήνα. Από την άλλη πλευρά οι Σάβιτς, Ριγκοντό και Ντανίλοβιτς είχαν μάλλον εύκολο έργο".

Τι κλίμα επικρατεί μετά τον τελικό και τι συμβαίνει μέχρι την επιστροφή στην Ελλάδα;

"Υπήρχε μια απογοήτευση, ενώ δεν προλάβαμε να σκεφτούμε και πολλά γιατί η πτήση τσάρτερ έφευγε μόλις 2 ώρες μετά τη λήξη του τελικού. Στο πούλμαν μάλιστα είχαμε τα πράγματά μας κι έτσι πήγαμε κατευθείαν στο αεροδρόμιο από το γήπεδο. Στο αεροπλάνο στο μεγαλύτερο διάστημα της πτήσης επικρατούσε απόλυτη ησυχία, αφού δεν υπήρχε και όρεξη για κάτι άλλο.

Από τα περίεργα της αναχώρησης (που δεν ξέρω αν έχει γραφτεί ποτέ) είναι το ντου που δέχτηκε όλη η αποστολή ενώ βρισκόμασταν μέσα στο αεροπλάνο, από οπαδούς της Παρτιζάν Βελιγραδίου. Ο λόγος; Το αεροπλάνο (που ήταν τσάρτερ) ήταν κροατικής εταιρείας και έγραφε στα πλευρά του τη λέξη CROATIAN. Όταν οι Σέρβοι πλησίασαν με άγριες διαθέσεις μάλιστα τη λύση έδωσε ο Ιωαννίδης, που έφτασε ως τη σκάλα και η αλήθεια είναι ότι μόλις τον είδαν αποχώρησαν"!