Τα κομμάτια του παζλ...

Αξιότιμοι ασθενείς, καλημέρα σας και καλή ποδοσφαιρική χρονιά. Μια νέα σεζόν ξεκίνησε την Τετάρτη για την ΑΕΚ, με τον πήχη χαμηλά, αλλά με τις ελπίδες για κάτι καλό παρούσες. Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς άλλωστε, όταν λέγεσαι ΑΕΚ. Και μάλιστα, η χρονιά ξεκινάει με αρκετές κινήσεις για τη διαμόρφωση του ρόστερ να έχουν ήδη ολοκληρωθεί, σε σημείο ώστε να εκκρεμούν ακόμα μόλις δύο-τρεις, εκτος απροόπτου, για την συμπλήρωσή του. Ωστόσο οι δύο-τρεις παίχτες που λείπουν ακόμα είναι, κακά τα ψέματα, σημαντικοί. Ας πάμε όμως να τα δουμε ένα-ένα. Κάτω από τα δοκάρια, κατ'αρχάς, τη θέση του Σάχα πήρε ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος. Μια αλλαγή που την επέβαλαν κυρίως οικονομικοί λόγοι, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς. Είναι απώλεια για την ΑΕΚ η αποχώρηση του καλύτερου, κατά τη γνώμη μου, τερματοφύλακα στην Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια. Όμως έτσι είναι η ζωή και τώρα πρέπει να πορευτούμε με Αραμπατζή και Κωνσταντόπουλο. Που ξεκινούν, πιστεύω, από την ίδια αφετηρία για τη θέση του βασικού. Ο μεν Αραμπατζής, έχοντας εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που πήρε πέρυσι και πρόπερυσι, οφείλει φέτος να καλύψει το τελευταίο κομμάτι της απόστασης που χωρίζει τον «ελπιδοφόρο» από τον «αξιόπιστο». Ο δε Κωνσταντόπουλος, μετά από μια πολυετή καριέρα σε Ελλάδα και εξωτερικό, έχει ίσως την τελευταία του ευκαιρία να κάνει τη διαφορά σε πραγματικά υψηλό επίπεδο. Εύχομαι τουλάχιστον ένας από τους δύο να καταφέρει να δώσει στην ΑΕΚ αυτά που χρειάζεται στην κρίσιμη θέση του τερματοφύλακα. Στην άμυνα, δίπλα στους Δέλλα και Μανωλά που τράβηξαν το περισσότερο κουπί πέρυσι, ήρθε να προστεθεί ο Κάλα. Ένας παίχτης που τον πιστεύει πολύ ο προπονητής. Έτσι σχηματίστηκε μια αρκετά δυνατή τριπλέτα στα στόπερ, που λογικά θα μονοπωλήσει το χρόνο συμμετοχής, αν βέβαια ο Δέλλας μας εκπλήξει και φέτος ευχάριστα με τις αντοχές του. Αν χρειαστεί, εναλλακτικές λύσεις θα κληθούν να δώσουν ο Χέλγκασον και ο Μπουγαϊδης. Ειλικρινά ελπίζω να μη χρειαστεί. Διότι πρόκειται για δύο παίχτες που, όσο ταλαντούχοι κι αν είναι, δεν έχουν παραστάσεις από υψηλού επιπέδου επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Αν κάτι θα μπορούσα να ζητήσω από το τέταρτο και το πέμπτο στόπερ μου, αυτό θα ήταν τουλάχιστον να μην πέφτουν μόνοι τους στο έδαφος όταν η μπάλα έρχεται πάνω τους. Πράγμα που δυστυχώς έκανε ο προκάτοχός τους, Ντίνο Ντρπιτς, στα πλει-οφ κόντρα στον Παναθηναϊκό. Νομίζω οτι τουλάχιστον αυτό δικαιούμαι να το ζητήσω από Χέλγκασον και Μπουγαϊδη, ως μίνιμουμ σημείο προσφοράς. Στα δύο πλάγια, Καράμπελας και Κοντοές βρίσκονται σε πρώτο πλάνο. Παίχτες από τους οποίους δεν ζητάς πολλά, αλλά ξέρεις ότι αυτά που τους ζητάς πιθανότατα θα σου τα δώσουν. Έχει κι αυτό τη σημασία του. Ενώ και ο Γεωργέας με το Λαγό θα βοηθήσουν, αν και όταν χρειαστεί. Ελπίζω οτι ο Κοντοές θα είναι ο παίχτης που μετά από πολλά χρόνια θα «αναγκάσει» τον Γεωργέα να μην τελειώσει τη σεζόν βασικός, και ότι ο Καράμπελας θα συνεχίσει φέτος την ανοδική πορεία με την οποία τελείωσε τη χρονιά. Πάμε στο κέντρο, που είναι το πιο κομβικό σημείο για κάθε ομάδα, στο