Τα γκολ, ο κόσμος και η γλυκόπικρη γεύση

Για να μην το πιστέψουν...

Του Ηλία Τομαρά, αρχισυντάκτη του aek365

Για όσους γνωρίζουν τι σημαίνει ΑΕΚ η σημερινή εικόνα του ΟΑΚΑ δεν ήταν έκπληξη. Για τους υπόλοιπους ήταν απλώς ένα μήνυμα πως η Ένωση θα παραμένει τεράστια, όπου και αν αγωνίζεται, όσα και αν έχει τραβήξει. Ο κόσμος της θα είναι πάντα εκεί. Αυτό τον κόσμο όμως η ομάδα έχει υποχρέωση να τον ζεσταίνει και να μην τον

Είναι ακόμα μεγαλύτερο κρίμα από τη στιγμή που η ομάδα δουλεύει μέσα στο γήπεδο και δημιουργεί φάσεις. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό καθώς, για δεύτερο παιχνίδι, παρουσίασε τεράστιο πρόβλημα στο τελείωμα. Δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί την πίεση της ούτε τα πάρα πολλά στημένα με αποτελέσματα στο τέλος ο αντίπαλος να πιστέψει πως μπορεί να πάρει κάτι καλό από αυτό το ματς.

Η ΑΕΚ πρέπει με το παιχνίδι της να "πείθει" τις άλλες ομάδες για το αυτονόητο, ότι δεν έχουν την ποιότητα να την κοντράρουν και να τις "σκοτώνει" με την πρώτη ευκαιρία. Χωρίς όμως σοβαρότητα και καθαρό μυαλό στην εκτέλεση τότε η Διασταύρωση και η κάθε Διασταύρωση θα διεκδικεί το δικαίωμα στο όνειρο και αυτός ο συγκλονιστικός κόσμος θα φεύγει από το γήπεδο με μια γλυκόπικρη γεύση στο στόμα.

Με πολλή δουλειά λοιπόν σε συγκεκριμένους τομείς σύντομα θα δούμε αυτό που θέλουμε όλοι και η ομάδα δεν θα γεννά ελπίδες σε κανέναν.

Ποδόσφαιρο παίζει, λαό τρομερό έχει δίπλα της, τα γκολ θα έρθουν...

Του Θοδωρή Καρβουνιάρη, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365

Αρχίζω με το πιο σημαντικό για μένα σήμερα το απόγευμα στο ΟΑΚΑ, γιατί δείχνει πολλά πράγματα: Η ΑΕΚ μπαίνει στο γήπεδο, με τους παίκτες να κάνουν την επίσημη εμφάνισή τους στον αγωνιστικό χώρο. Από τα μεγάφωνα παίζει ο ύμνος και 20.000 λαού να τραγουδά όρθιος! Παιδάκια, έφηβοι, ενήλικες, γυναίκες, γεροντάκια. Όλοι όρθιοι να τραγουδούν. Η ΑΕΚ στη Γ' Εθνική; Κάντε μας τη χάρη... Ήταν ανατριχιαστικό. Χαζεύεις γύρω - γύρω το στάδιο και ενώ η τρίχα σηκώνεται κάγκελο από μέσα μου να λέω: «Κάνε Θεέ να περάσουν αυτά τα δύο χρόνια γρήγορα και τόσο όμορφα, αγνά και ΑΕΚτζήδικα, όπως αυτό που ζω τώρα...».

Δεν ξέρω αν με... άκουσε. Θα δείξει. Σίγουρα πάντως αυτά τα δύο χρονιά με την ομάδα να βελτιώνεται σταδιακά, με τις μεταγραφές να έρχονται στην πορεία, το γήπεδο να χτίζεται και τον κόσμο πάλι ΜΑΖΙ ΕΝΩΜΕΝΟ θα είναι περίεργα, αλλά ξεχωριστά και το φινάλε μοναδικό.

Πάμε στα αγωνιστικά. Πραγματικά το 2-1, για όποιον είδε το παιχνίδι, είναι πλασματικό σκορ. Το θέμα της ΑΕΚ είναι οι πολλές χαμένες ευκαιρίες. Δίνω δύο - τρία ματς ακόμα να περάσουν ώστε να λυθούν κι άλλο τα πόδια και να βλέπουμε τις περισσότερες ευκαιρίες που κάνει η ομάδα να γίνονται γκολ. Θα γίνουν γκολ! Δεν υπάρχει περίπτωση. Για όποιον βλέπει ποδόσφαιρο, η ΑΕΚ έχει τα εφόδια να κάνει πάρτι σε κάθε αγώνα της. Γιατί δημιουργεί ευκαιρίες με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Παίζει από τα πλάγια (Πλατέλλα παιδί μου, είσαι γεννημένος να φοράς αυτή τη φανέλα, με αυτόν τον τσαμπουκά που βγάζεις), παίζει από τον άξονα, πατούν περιοχή τρεις και τέσσερις παίκτες σε κάθε επιθετική προσπάθεια. Ε, όταν κάνεις τόσες φάσεις και με τόσους διαφορετικούς τρόπους, το να μη γίνονται γκολ είναι καθαρά θέμα αυτοσυγκέντρωσης του κάθε παίκτη που βρίσκεται στη φάση.

Στα αρνητικά και πάλι κάποιες στιγμές αδράνειας (αλλά ας είναι καλά ο Γεωργέας στο φινάλε) και τα στημένα όταν περίπου 14 κόρνερ, αν θυμάμαι καλά, δεν έγινε καμία φάση για γκολ. Θα μπορούσε να είχε κλείσει ιδανικά ένα υπέροχο απόγευμα. Έκλεισε λίγο αγχωμένα. Μη σταθούμε σε αυτό σας παρακαλώ! Θα στεκόμουν, αν η ομάδα δεν έπαιζε καλό και παθιασμένο ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ. Αν δεν προσπαθούσε να βγάλει στο γήπεδο κάποια που δουλεύει. Δουλειά γίνεται... Είναι ξεκάθαρο. Είναι νωρίς ακόμα. Ναι, είναι νωρίς! Προχωράμε δυνατά και με αυτό τον λαό, με τα «κουρέλια που τραγουδούν ακόμα» ο γυρισμός θα είναι σύντομος.

Όσο παίζει έτσι, τα γκολ θα έρθουν...

Του Μάριου Τριβιζά, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365

Είχα υποτιμήσει τον ρόλο που μπορεί να παίξει φέτος το ΟΑΚΑ στην ψυχολογία μας. Κι εγώ, όπως και οι περισσότεροι πιστεύω, είχα... ξενερώσει όταν προέκυψαν τα προβλήματα για την μετακόμιση στο Ελληνικό. Δεν με έψηνε ιδιαίτερα η προοπτική της παραμονής άλλα δύο χρόνια στο ΟΑΚΑ. Όμως η δύναμη της συνήθειας είναι μεγάλο πράγμα. Και όταν οι συνθήκες σε βγάζουν από τη... σειρά σου, η ρουτίνα μετατρέπεται σε θετικό στοιχείο. Ωραίος καιρός, ώρα... γηπέδου και ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα, στο ίδιο στάδιο που πριν λίγα χρόνια η ΑΕΚ είχε νικήσει τη Μίλαν. Τα πάντα ήταν ιδανικά για να αφήσουμε στο πίσω μέρος του μυαλού ότι παρακολουθούσαμε τη 2η αγωνιστική της Γ' Εθνικής.

Ειδικά όταν στις εξέδρες γίνεται τέτοιο πάρτι, από έναν λαό που φέτος αποδεικνύει όσο ποτέ ότι είναι ο πιο πιστός, αλλά και ο πιο υπερήφανος της Ελλάδας. Σε γενικές γραμμές και οι ποδοσφαιριστές προσπάθησαν από την πλευρά του να τον αποζημιώσουν. Συμφωνώ με την άποψη που εξέφρασε ο Τραϊανός Δέλλας στη συνέντευξη Τύπου ότι τα θετικά αυτού του αγώνα είναι πολύ περισσότερα από τα αρνητικά. Για δεύτερο διαδοχικό ματς παρακολουθήσαμε μια ομάδα που δεν αντιμετωπίζει τα παιχνίδια της (και την κατηγορία) ως... αγγαρεία, αλλά μπαίνει στο γήπεδο για να παίξει ποδόσφαιρο, να δημιουργήσει και να ικανοποιήσει τον κόσμο που βρίσκεται στην εξέδρα.

Βέβαια, για ακόμη μια φορά χάθηκαν γκολ με το... τσουβάλι. Ωστόσο, έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα που δείχνει σοβαρότητα, δημιουργεί ευκαιρίες με συνέπεια (χωρίς νεκρά διαστήματα) και φτιάχνει φάσεις με κάθε τρόπο. Με μακρινές σέντρες, με γυρίσματα από την τελική γραμμή, με διεισδύσεις των ακραίων, με παιχνίδι από τον άξονα... Σήμερα για παράδειγμα, πατούσαν την περιοχή του αντιπάλου (σε κοντρόλ παιχνίδι, όχι στα στημένα) συνολικά έξι ποδοσφαιριστές! Οι τρεις της επίθεσης (Ντακόλ, Ράμα, Πλατέλλας), οι δύο δημιουργικοί χαφ (Κορδέρο, Ανάκογλου), αλλά ακόμη και ο -εκπληκτικός- Γεωργέας.

Είναι δεδομένο ότι αν η ομάδα συνεχίσει στον δρόμο αυτής της πολύπλευρης παραγωγικότητας ευκαιριών, τα γκολ θα έρθουν. Καταρχήν γιατί έρχονται τα αποτελέσματα και σιγά σιγά χτίζεται η εμπιστοσύνη των ποδοσφαιριστών στις δυνατότητές τους. Άλλωστε, θέμα πίστης και εμπιστοσύνης είναι κυρίως η αναποτελεσματικότητα που βλέπουμε.

Όσον αφορά το αμυντικό κομμάτι, η ΑΕΚ δεν απειλήθηκε και σήμερα ουσιαστικά. Το γκολ προήλθε από ένα ατομικό -παιδικό- λάθος. Ένα λάθος από αυτά που δύσκολα επαναλαμβάνονται, γιατί σε διαφορετική περίπτωση υποδηλώνουν σοβαρό -ατομικό- πρόβλημα διαχείρισης και συγκέντρωσης...

Υ.Γ.: Η διαιτησία του σημερινού αγώνα ήταν κατά την άποψή μου εξοργιστική. Ούτε στο πιο τρελό τους όνειρο δεν θα μπορούσαν να φανταστούν οι άνθρωποι της Θύελλας Ραφήνας ότι θα έρθουν στο ΟΑΚΑ να αντιμετωπίσουν την ΑΕΚ και θα βρεθεί διαιτητής που, όχι μόνο θα κόψει το... καρπούζι στη μέση, αλλά θα τους δώσει και όλα τα σπόρια! Μάλλον ο ρέφερι από τη Λάρισα ήθελε να τον προσέξουμε. Και για να σιγουρευτεί ότι το πέτυχε, κράτησε και σχεδόν έξι λεπτά καθυστερήσεις στο τέλος. Τι άλλο θα δούμε;..