Συγκλονιστικές περιγραφές από παιδιά του Δημοτικού για την κρίση

«Η οικονομική κρίση μου προκαλεί μαύρα λυπητερά συναισθήματα. Εάν ζωγράφιζα ένα πίνακα με τα συναισθήματά μου, θα τον έβαφα μαύρο... Εκεί θα ζωγράφιζα επίσης έναν άστεγο άνθρωπο να ζητιανεύει και να κλαίει». Οι φράσεις αυτές γράφτηκαν από τον Δημήτρη Χ., ένα παιδί μόλις 11-12 χρονών...

Ο Δημήτρης Χ., είναι ένας μόνο από τους μαθητές της πέμπτης και έκτης τάξης του 1ου Δημοτικού Σχολείου Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης, που απάντησαν στο ερώτημα «Τι είναι οικονομική κρίση, πώς τη

βλέπω, και τι προτείνω για να αντιμετωπιστεί», στο πλαίσιο μιας πρωτοβουλίας του Συλλόγου των Γονέων και Κηδεμόνων. Την επιμέλεια του όλου εγχειρήματος ανέλαβε ο καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ, Δημήτρης Μάρδας.

Οι σκέψεις των παιδιών δεν συγκινούν απλά, αλλά εκπλήσσουν: με την ωριμότητα, αυστηρότητα και διαύγειά τους. Αλλά ταυτόχρονα προκαλούν θλίψη... Παρακάτω σταχυολογούνται κάποιες από αυτές.

«Έχουμε τους πιο χάλια πολιτικούς στο σύμπαν»

Κωνταντίνος Μ. Σε λίγο θα είμαστε άστεγοι και θα παρακαλάμε τους αστυνομικούς να μας βάλουν φυλακή για να έχουμε φαγητό και να έχουμε στέγη...Το κυριότερο είναι ότι έχουμε τους πιο χάλια πολιτικούς στο σύμπαν.

Εύα Τ. Μια φορά και έναν καιρό, υπήρχε μια χώρα που είχε όλα τα καλά του κόσμου... Οι άνθρωποι ήταν γενναίοι, φιλόδοξοι και ευγενικοί... Ήταν εργατικοί. Σιγά-σιγά όμως άρχισαν να κλέβουν, να μην δουλεύουν και έγιναν άπληστοι. Οι άλλες χώρες βλέποντας το χαμό που επικρατούσε άρχισαν να τους εκμεταλλεύονται γιατί τους ζήλευαν... Το χειρότερο όμως ήταν ότι μέσα τους ένιωθαν απαίσια εξαιτίας της αρρώστιας των πολιτικών για το χρήμα.

«Να μην αφήσουμε κανένα να τσακίζει το αύριό μας»

Δέσποινα Γ. Πρέπει να γεμίσουμε την ψυχή μας με αγάπη, το μυαλό μας με αισιοδοξία, και την καρδιά μας με ελπίδα. Να στηρίξουμε έστω και με μια μικρή αγκαλιά τους δικούς μας ανθρώπους. Να μην αφήσουμε κανένα να τσακίζει το αύριό μας...

Παναγιώτης Π. Χωρίς καλούς συνεργάτες, μορφωμένους, έξυπνους, δίκαιους και τίμιους δε γίνεται δουλειά...Να βρεθούν δουλειές για τους μορφωμένους νέους που φεύγουν στο εξωτερικό, γιατί αυτοί είναι η ελπίδα μας, επιτέλους δικαιοσύνη, τιμωρίες στους παραβάτες...

Πρωτέας Μ. Αν ήμουν εγώ πρωθυπουργός, θα έπαιρνα κάποιους άνεργους στο γραφείο μου να δουλεύουν με χρήματα που έχω από το κράτος. Μετά από λίγους μήνες όμως, θα προσπαθούσα να τους βρω δουλειά στα μαγαζιά. Αυτός είναι ο στόχος, να έχει κάποιος δουλειά στην αγορά...

Όλγα Π. Άνθρωποι έξω πεινάνε, άλλοι είναι άρρωστοι και δεν έχουν χρήματα για φάρμακα, γίνονται συσσίτια για τους άστεγους! Εδώ μας έφεραν αυτοί οι ανίκανοι που κόβουν συνέχεια μισθούς για να καταφέρουν να πληρώσουν τα χρέη τους!!! Όμως αυτά τα χρέη δεν πρόκειται να ξεχρεωθούν ποτέ.

«Έχω την αίσθηση ότι το κράτος κοροϊδεύει όλους τους Έλληνες»

Μαριλίζα Π. Τα παιδιά στην ηλικία 1-14 χρόνων υποφέρουν γιατί στερούνται τα παιγνίδια, το φαγητό, τις γνώσεις που χρειάζονται. Ενώ οι ηλικίες των 15-3