Ποιος, ποιος, ποιος, ο Μαυρος ο Θεός!

Το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό πλησιάζει. Ηταν πάντα το αγαπημένο του παιχνίδι. Εκεί που ο Θωμάς Μαύρος πάντα είχε τον τρόπο του. Είτε έτσι, είτε αλλιώς έβαζε το γκολ… Ακόμα και σε δύσκολες εποχές για την ΑΕΚ ήταν το σήμα κατατεθέν της, ειδικά σε τέτοια ντέρμπι. Ο φόβος και ο τρόπος για τον Ολυμπιακό, ο φόβος και ο τρόμος του Σαργκάνη που σχεδόν πάντα ήταν ο πορτιέρο

του ΟΣΦΠ στα ντέρμπι με την ΑΕΚ του Θε(ω)μά. Ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Μαύρος μίλησε στην Νοva και στην εκπομπή «Legend Stories» για όλη την καριέρα του, αποκάλυψε λεπτομέρειες, μίλησε με συγκίνηση και μας απέδειξε ξανά γιατί είναι ο κορυφαίος γκολτζής στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ολη η συνέντευξη του Μαύρου

Για το πώς άρχισαν όλα, για την πρώτη του επαφή με τον Πανιώνιο:

"Ήταν ένα χειμωνιάτικο απόγευμα. Εγώ σχεδόν κάθε Κυριακή πήγαινα στα εντός έδρας παιχνίδια του Πανιωνίου, με έπαιρνε ο πατέρας μου και πηγαίναμε στο γήπεδο. Στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ο πατέρας μου δεν μπορούσε να έρθει, ήταν και άσχημος ο καιρός, μου λέει: "εγώ σήμερα δεν μπορώ να πάω στο γήπεδο, άρα δεν θα πάμε". Εγώ δεν μπορούσα να το δεχτώ αυτό και του λέω: "εγώ θα πάω οπωσδήποτε κι ας έχει άσχημο καιρό". Μου απάντησε: "τότε άμα το θες τόσο πολύ σήκω και πήγαινε μόνος σου". Και έφυγα από το σπίτι μου στο Παλαιό Φάληρο, που απείχε δύο-τρία χιλιόμετρα από τη Νέα Σμύρνη, και πήγα. Καθόμουν στην είσοδο από την οποία θα έμπαιναν και οι ποδοσφαιριστές του Πανιωνίου, που ήταν τα ινδάλματά μου την εποχή εκείνη. Έκανε φοβερό κρύο, όπως είπα και όπως ερχόταν η ομάδα με τον αρχηγό της, τον αείμνηστο Τάκη Παπουλίδη, με είδε ο Τάκης και μου λέει: "ρε μικρέ, μόνος σου είσαι; Πού είναι ο πατέρας σου;". Του λέω: "σήμερα δεν μπόρεσε να έρθει".

"Είσαι Πανιώνιος;", με ρώτησε.

"Φυσικά και είμαι Πανιώνιος".

"Και τι κάνεις εδώ;"

"Τι να κάνω, ήρθα να σας δω".

"Έχεις εισιτήριο;"

"Όχι".

"Ά εντάξει, έλα μαζί μας μέσα" μου λέει και πήγα στα αποδυτήρια της ομάδας, καθόμουν απ' έξω και περίμενα να βγει η ομάδα να κάνει το ζέσταμα. Πριν από τον Πανιώνιο είχε βγει η ομάδα του Πιερικού και είχε αρχίσει ζέσταμα. Τέλος πάντων, το ζέσταμα ήταν κάπως αλλοπρόσαλλο την εποχή εκείνη, είχε πάσες και σουτ με δύναμη και κάνει ένας παίκτης του Πιερικού ένα δυνατό σουτ και με βρίσκει η μπάλα στο πρόσωπο. Πέφτω κάτω, σηκώνομαι κι έκανα ότι δεν πονούσα. Την ίδια στιγμή είχε βγει η ομάδα του Πανιωνίου για ζέσταμα και ο Τάκης ο Παπουλίδης με είδε που έπεσα κάτω και μου λέει "μικρέ χτύπησες στο πρόσωπο; Είσαι καλά;"

"Μια χαρά είμαι κύριε Τάκη δεν έχω τίποτα", του είπα και για να μου δώσει χαρά και να με ζεστάνει μου λέει :"ξέρεις μπάλα;"

"Ξέρω".

"Θες να παίξουμε κεφαλιές;"

"Πολύ ευχαρίστως", λέω.

Μιλάμε τώρα, ότι ο Τάκης Παπουλίδης ήταν ένα θηρίο της εποχής εκείνης, σέντερ μπακ κι εγώ ένας νάνος επτά χρονών τότε. Κάναμε 65 κεφαλιές. Συνεχόμενες χωρίς να πέσει η μπάλα κάτω. Και γυρνά και μ