Οι αδυναμίες στο μικροσκόπιο...

Αξιότιμοι ασθενείς, καλημέρα σας. Με νίκη στην Τούμπα θα ανοίγαμε το πάνω διάζωμα την Πέμπτη. Με ισοπαλία θα είχαμε κάνει ιδανικό ξεκίνημα στη σεζόν. Με την ήττα και κυρίως με τον τρόπο που ήρθε, καταφέραμε να ξαναβάλουμε στην καθημερινότητά μας τη μιζέρια, τη γκρίνια και τη φαγωμάρα. Λογικό κι επόμενο βέβαια, αφού μια τριάρα με κάτω τα χέρια δεν χωνεύεται καθόλου εύκολα, οσο κι αν ψάξεις μέσα σου για αποθέματα ψυχραιμίας. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο, με καθημερινές εναλλαγές ανάμεσα σε μικρούς θριάμβους που γεννούν ήρωες, και μικρά δράματα που γεννούν αποδιοπομπαίους τράγους. Αυτό είναι κάτι με το οποίο θα πρέπει να μάθουν να ζουν οι παίχτες και ο προπονητής της ΑΕΚ, ειδικά της φετινής. Φυσικά δικαιολογίες υπάρχουν και είναι αρκετές και βάσιμες. Η ΑΕΚ έδωσε στην Τούμπα, αισίως, το τέταρτο ματς μέσα σε δέκα ημέρες, κι αυτό μετά από μια μακρά περίοδο τριών εβδομάδων όπου δεν είχε πατήσει χόρτο. Πολλοί παίχτες παίζουν χωρίς ανάσα σε αυτά τα ματς - ενδεικτικά αναφέρω τους Καράμπελα, Μανωλά, Μάκο και Βάργκας που φανερά δεν είχαν στο παιχνίδι τους την ίδια «ένταση» (που λέει κι ο Μανόλο) όπως είχαν, πχ, στην Ξάνθη. Δεύτερο αριστερό μπακ δεν υπάρχει, δεύτερος γρήγορος στόπερ δεν υπάρχει, άλλα σκληρά αμυντικά χαφ δεν υπάρχουν, κι έτσι οι τέσσερις προαναφερόμενοι θα έχουν φέτος δύσκολο έργο και θα πρέπει σχεδόν σε κάθε ματς να κάνουν υπέρβαση. Έπειτα υπάρχουν και κάποιοι παίχτες για τους οποίους ο χρόνος πέρασε. Δε φταίνε ο Δέλλας, ο Λύμπε και ο Γεωργέας αν η ΑΕΚ τους υπολογίζει για βασικούς στα 36 τους. Ούτε φταίει ο Γκούντιονσεν αν όλη η ΑΕΚ έχει πέσει πάνω του και πιστεύει ότι θα δει τον παίχτη της Τσέλσι και της Μπαρτσελόνα. Όπως και ο Ντιόπ πέρυσι, έτσι και ο Ισλανδός φέτος θα χρειαστεί δυστυχώς κάποιους μήνες ώστε το κορμί του να ξανασυνηθίσει σε συνθήκες συνεχόμενων αγώνων, κάτι που τα τελευταία δύο χρόνια δεν του συνέβαινε συχνά. Πάντως ενώ είναι χρήσιμο να επισημαίνουμε τις δικαιολογίες, εντούτοις δε θα ήταν χρήσιμο να μείνουμε σε αυτές. Διότι πέρα από δικαιολογίες, αυτό που είδαμε χτες στην Τούμπα ήταν μάλλον λογικό κι αναμενόμενο, βάσει των προτερημάτων και των ελαττωμάτων της κάθε ομάδας. Ο ΠΑΟΚ είναι η ομάδα με τα δύο πιό παραγωγικά και γρήγορα ακραία μπακ στην Ελλάδα. Αντίθετα οι Γεωργέας και Καράμπελας είναι γνωστό ότι δεν απειλούν συχνά με τις προωθήσεις τους. Το σχέδιο του Χιμένεθ να κόψει τον ΠΑΟΚ στο κέντρο και να μην δώσει πολλές ευκαιρίες στους ακραίους για σέντρες μάλλον πέτυχε - και το λέω απόλυτα σοβαρά. Ωστόσο, ο ΠΑΟΚ κατάφερε στις δύο σέντρες που έβγαλαν οι ακραίοι μπακ του να βάλει ισάριθμα γκολ!!! Κι αυτό διότι οι Γεωργέας και Καράμπελας άργησαν χαρακτηριστικά και στις δύο φάσεις να βγουν στους αντιπάλους τους, ενώ οι στόπερ χτες ήταν...σε άλλο γήπεδο. Ο Δέλλας είχε βγει στη σέντρα για να κάνει τάκλιν στον Σαλπιγγίδη αφήνοντας γυμνή την άμυνα στο ένα γκολ, ενώ και στο άλλο ήταν μεν στην περιοχή αλλά με χαρακτηριστικά κακή τοποθέτηση. Για δε τον Μανωλά είναι γνωστό ότι το καλό του σημείο είναι οι προσωπικές μονομαχίες και όχι τ