Ο Ζλάταν που σίγουρα ΔΕΝ ξέρεις! (vids-ΦΩΤΟ)

«Μπορείς να βγεις από ένα γκέτο, αλλά δεν μπορείς να βγάλεις ποτέ το γκέτο από μέσα σου». Το λέει συχνά. Άλλοτε αυθόρμητα, άλλοτε στοχευμένα. Το εννοεί. Το πιστεύει. Η φράση τον έχει σημαδέψει. Είναι βαθιά χαραγμένη στην ψυχή του. Σε μία ψυχή, στην οποία λίγοι, ελάχιστοι έχουν καταφέρει να διεισδύσουν: «Στο ψυγείο μας υπήρχε γάλα, βούτυρο, καμιά φορά είχαμε και κανένα χυμό, αλλά ποτέ δεν έλειπαν οι μπύρες. Είχαμε πάντα μπύρες.».

Ο Σέφικ Ιμπραΐμοβιτς συνήθιζε να πνίγει τον πόνο του με αυτές. Μισούσε κάθε δευτερόλεπτο από την δουλειά του οδοκαθαριστή. Ηχητική υπόκρουση μερικά παραπονιάρικα

τραγούδια νοσταλγίας για την πατρίδα, αλλά και την δουλειά που έχασε. Ο Σέφικ ήταν το αηδόνι της Μπιέλινα. Κάθε βράδυ στον ίδιο παραπονιάρικο σκοπό σιγοτραγουδούσε για την Γιουγκοσλαβία που διαλύθηκε, το χωριό του που κάηκε, για την μαύρη μοίρα του που τον έστειλε εξόριστο στο γκέτο του Ρόζενγκααρντ, στην πόλη του Μάλμε. Εκεί, όπου δεν υπήρχε βέρος Σουηδός ούτε για δείγμα. Εκεί, που για να τα βγάλεις πέρα πρέπει να είσαι σκληρός. Πολύ σκληρός. Αν δεν είσαι, τουλάχιστον να προσποιείσαι. Διαφορετικά είσαι χαμένος από χέρι.

Διαβάστε τη συνέχεια πατώντας ΕΔΩ