Ο Σάκοτα που ήθελε να γίνει Σούπερμαν… (VIDEOS-PHOTOS)

Γράφει ο Λουκάς Μαστροδήμος

Όταν ο Ντράγκαν Σάκοτα μετακόμιζε το 2001 από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, έφερνε μαζί του και τα δυο «βλαστάρια» του: τον 17χρονο Μίλος και τον 15χρονο Ντούσαν. Στα δύο χρόνια που έμειναν στην ΑΕΚ, ο... μπαμπάς την οδήγησε το 2002 στην κατάκτηση ενός επικού πρωταθλήματος, ενώ ο Ντούσαν θα πανηγύριζε

Ντούσαν-ΑΕΚ

Έντεκα χρόνια έχουν περάσει από την τελευταία φορά που ο μικρός Σάκοτα φόρεσε τη φανέλα με το Δικέφαλο. Η ΑΕΚ αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων, που διεξήχθη στην Κω, κι εκείνος πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης απέναντι στον Ολυμπιακό, τον Ηρακλή, το Ηράκλειο, την Απολλωνιάδα και τους Ικάρους. Πρωταγωνιστής σε μια ομάδα που είχε στις τάξεις της τον Σπύρο Μαγκουνή, τον MVP (και «οικοδεσπότη») Νίκο Παπανικολάου, τον Γιώργο Σουρλή και τον γιο του Παναγιώτη Γιαννάκη, Δημήτρη. Μια ομάδα που είχε ήδη διαπρέψει και σε σημαντικό διεθνές τουρνουά της Βαρκελώνης, που έγινε στο πλαίσιο του Final 4. Προπονητής ο Νίκος Δημητρίου και ο Βαγγέλης Ζιάγκος, προπονητής του παιδικού τότε, εκ των συνεργατών του.

Μαθητής του «Ζοτς»

Λίγες ημέρες μετά, όμως, κι ενώ ο Ντράγκαν όδευε στον Ολυμπιακό, ο Ντούσαν βρισκόταν στην αγκαλιά του Παναθηναϊκού. Έλληνας, διεθνής (κατέκτησε το χάλκινο με την Εθνική Εφήβων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα), με σέρβικο ταπεραμέντο, ύψος 2.10μ. και φαρμακερό σουτ ήταν αδύνατο να περάσει απαρατήρητος από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, δίπλα στον οποίο έβαλε γερές μπασκετικές βάσεις. Ωστόσο, έπειτα από τέσσερα χρόνια παραμονής στο ΟΑΚΑ, έπρεπε να πάρει επιτέλους σημαντικό χρόνο συμμετοχής (ως δανεικός). Η ΑΕΚ δεν το αποτόλμησε, ο Σάκοτα πήγε στον Πανιώνιο και μία σεζόν αργότερα επέστρεψε για να κλείσει τον κύκλο του στα πράσινα, γεμίζοντας την τροπαιοθήκη του με το δεύτερο triple crown.

Μαχητής της ζωής

Η επόμενη σεζόν τον βρήκε στην Ιταλία και την Σκαβολίνι Πέζαρο. Ήταν 26 Απριλίου του 2010 όταν η τύχη, στη δύναμη της οποίας πιστεύει, του γύρισε την πλάτη. Οι αγκωνιές του Ποέτα της Τεράμο (σε ορισμένες τυπικές φάσεις μαρκαρίσματος στα σκριν) τον οδήγησαν ετεροχρονισμένα με φρικτούς πόνους στο νοσοκομείο, αλλά απευθείας στο χειρουργείο για επέμβαση στο δωδεκαδάκτυλο (το αρχικό τμήμα του λεπτού εντέρου). Ακολούθησε όμως εσωτερική αιμορραγία, με αποτέλεσμα οι επικεφαλής της κλινικής να αποφανθούν ότι χρειαζόταν δεύτερη επέμβαση. Νέο χειρουργείο, νέο φαρμακευτικό κώμα για τον Σάκοτα, που είχε στο πλευρό του την οικογένειά του, τους φίλους του, αλλά και απλούς φιλάθλους, οι οποίοι έξω από την κλινική σήκωσαν πανό που έγραφε: «Duso Siamo Con Τe» («Ντούσο, είμαστε μαζί σου»).

Ολική επαναφορά

Μιλώντας για εκείνες τις ημέρες, ο Ντούσαν είναι σοκαριστικά ειλικρινής: «Μια εμπειρία σαν αυτή σε κάνει να θέτεις προτεραιότητες. Το σκέφτηκα αυτό όταν βγήκα από το κώμα, όταν μπόρεσα να ξαναπιώ νερό από ένα ποτήρι». Αλλά η ζωή... συνεχίζεται: «Είχα προτεραιότητα να επιζήσω. Μέτα, καθώς βελτιωνόταν η κατάσταση, ήμουν ολοένα και πιο σίγουρος ότι θα ξαναπατούσα παρκέ». Και, πράγματι, έπειτα από 49 ημέρες παραμονής στο νοσοκομείο και ένα χρόνο αποχής από την αγωνιστική δράση, βρήκε τα πατήματά του στην Οστάνδη, στο Βέλγιο, ενώ ακολούθως δοκίμασε την τύχη του στη ρωσική Γενισέι Κράσνογιαρσκ. Αλλά η ώρα της επιστροφής στην Ιταλία είχε φτάσει. Τις δύο τελευταίες σεζόν αγωνίστηκε στη Βαρέζε, όπου αγαπήθηκε πολύ, και το 2013 ήταν από εκείνους που την έφεραν ξανά στους ημιτελικούς (και τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις) μετά από 14 χρόνια.

Υπερήρωας

Η συγκεκριμένη σειρά αγώνων, μάλιστα, οδηγήθηκε σε 7ο μάτς, χάρη σε δικό του buzzer beater στην έδρα της επί έξι σερί σεζόν (και μετέπειτα) πρωταθλήτριας Σιένα. Γιατί, αυτά δεν γίνονται μόνο στα παραμύθια και τις ταινίες. Γιατί,τελικά, φαντασία δεν έχει μόνο ο αγαπημένος του συγγραφέας, Στίβεν Κιγκ. Φανταστική είναι και η διαδρομή του Σάκοτα. Αν έγραφε βιβλίο για τη ζωή του, έχει πει πως θα του έδινε τον τίτλο «Ο άνθρωπος που ήθελε να γίνει Σούπερμαν». Έχοντας επιστρέψει (δριμύτερος) από μια περιπέτεια που θα μπορούσε να του κοστίσει τη ζωή δικαιούται να το λέει, υπενθυμίζοντας πώς τα κατάφερε: Ήθελε! Και τώρα, γυρνώντας στην ομάδα που τον έβαλε παιδάκι στον μπασκετικό χάρτη, αλλά μόλις... ξύπνησε από το δικό της «κώμα», -ποιος ξέρει;- το αγαπημένο του «Sweet child o' mine» των Guns N' Roses ίσως ν'αποκτά κι άλλο νόημα γι'αυτόν.