Ο απαραίτητος Λυμπερόπουλος

Τόσα χρόνια (σπουδαίας) καριέρας τώρα στην τελευταία του στα γήπεδα (όπως έχει ξεκαθαρίσει ο ίδιος) δέχεται ενδεχομένως τη μεγαλύτερη κριτική. Ο Νίκος Λυμπερόπουλος αποτελεί ένα «χρυσό» κεφάλαιο για την ΑΕΚ και γενικά για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Άψογος επαγγελματίας, σπουδαίος ποδοσφαιριστής, όλα αυτά τα χρόνια προσέχει τον εαυτό του, δεν αφήνει τον χρόνο να τον... παρασύρει και προσπαθεί για το καλύτερο. Έχοντας κλείσει τα 36 χρόνια του, βαδίζοντας προς τα 37 ο Λυμπερόπουλος συνεχίζει... Συνεχίζει να

Το ρόστερ της ΑΕΚ έχει σίγουρα αδυναμίες - άσχετα αν το καλοκαίρι έγιναν 15 μεταγραφές. Υπάρχουν κενά, υπάρχουν ανάγκες σε όλες τις θέσεις. Έτσι και στην επίθεση. Ήρθε και ο σοβαρός τραυματισμός του Γκούντγιονσεν και η επίθεση της Ένωσης έμεινε με τον Λυμπερόπουλο, τον Μπέλεκ και τον Σιαλμά (από πίσω έρχεται ο Τσιτάς). Το περίεργο της ιστορίας είναι ότι ο Μπέλεκ δεν είναι πολλές οι φορές που έχει αγωνιστεί στην κορυφή της επίθεσης, ενώ ο Σιαλμάς καμία! Τόσο ο Χιμένεθ όσο και ο Κωστένογλου τώρα, προτιμούν τον Νίκο Λυμπερόπουλο σαν αιχμή του δόρατος κι όχι άδικα. Θα προσπαθήσουμε να το αναλύσουμε ποδοσφαιρικά, διότι έχουν γραφτεί πολλά και έχουν ακουστεί περισσότερα γι' αυτή την επιλογή, αφού αρκετοί θεωρούν πως ο «Λύμπε» δεν κάνει πλέον...

Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι ακόμα και ο ίδιος ο Λυμπερόπουλος θα επιθυμούσε να μην σηκώνει ακόμα και τώρα όλο το κουπί στην επίθεση της ΑΕΚ. Να μην εξαρτάται, δηλαδή, η επίθεση της ομάδας, κατά ένα μεγάλο ποσοστό αποκλειστικά από αυτόν. Τούτο θα σήμαινε, ότι θα μπορούσε να είναι πιο φρέσκος κατά τη διάρκεια της χρονιάς, δεν θα έπαιζε σε όλα τα ματς και δεν θα έτρωγε όλο το... ξύλο μόνος του. Ακόμα κι έτσι όμως (όπως είδαμε και το Σάββατο) μπορεί να ανταπεξέρχεται.

Με βάση το ρόστερ της ΑΕΚ λοιπόν, ο Λυμπερόπουλος είναι ο μοναδικός επιθετικός που έχει η ομάδα τούτη τη στιγμή που μπορεί να παίξει τόσο σωστά το σύστημα με τον ένα φορ μπροστά και τα δύο εξτρέμ να τον πλαισιώνουν. Είναι ο μόνος που ξέρει να παίζει άψογα με πλάτη προς το τέρμα και να «σπάει» τη μπάλα. Χρόνια τώρα, στην Ελλάδα, αυτό το στυλ παιχνιδιού μόνο ο Λυμπερόπουλος (και ο Ίλια Ίβιτς) το είχαν. Τώρα στα 36 ο Λυμπερόπουλος πιο ώριμος από ποτέ, ξέρει πότε να κινηθεί και κυρίως πως μέσα στο γήπεδο. Δεν γυρίζει δεξιά κι αριστερά, με τις κινήσεις του μέσα στο γήπεδο να είναι συγκεκριμένες. Από την κορυφή της επίθεσης κάθετο τρέξιμο προς τη σέντρα για να υποδεχθεί κάθετη πάσα και να τη σπάσει στα εξτρέμ ή να κερδίσει κάποιο φάουλ. Θα τον δούμε, ακόμα και τώρα να τρέχει πιέζοντας μπροστά όταν ο αντίπαλος ξεκινά από πίσω την επίθεσή του, ανεβάζοντας την ομάδα ψηλά για πίεση.

Συνάμα είναι ο μοναδικός φορ που έχει αυτή τη στιγμή η ΑΕΚ, ο οποίος μπορεί να παίξει το «ένα - δύο» και να πάρει σωστή θέση μέσα στην αντίπαλη περιοχή αμέσως.

Αυτό που λείπει από τον Λυμπερόπουλο πλέον, λογικό αφού τα χρόνια πέρασαν, είναι η διάρκεια στο παιχνίδι του. Η ταχύτητα ποτέ δεν ήτ