«Να επιστρέψει η ΑΕΚ σπίτι της»

Καραγιάννης: «Η ομάδα να επιστρέψει σπίτι της, εκεί που ανήκει»

Έχετε αγωνιστεί με ιδιαίτερη επιτυχία στο «Ν. Γκούμας». ποια ήταν τα συναισθήματά σας όταν αγωνιζόσασταν εκεί και πώς το κλίμα που δημιουργούταν επηρέαζε τον αντίπαλο, κυρίως στα μεγάλα ντέρμπι;

Με όποιον αντίπαλο και να παίζαμε, είτε κορυφαία ομάδα, είτε ομάδα Γ' Εθνικής τα συναισθήματα ήταν ίδια. Ο κόσμος έδινε τεράστια ώθηση, ήταν ο 12ος μην σας πω και 13ος παίκτης. Είχες παραπάνω πάθος να κερδίσεις για αυτόν τον κόσμο. Ακόμα κι αν ήσουν σε κακή μέρα, μπαίνοντας σε αυτό το γήπεδο με το κλίμα που υπήρχε τα ξεπερνούσες

Ανήκατε στην καλύτερη ίσως φουρνιά στην ιστορία της ΑΕΚ, με μεγάλες στιγμές και αγωνιστικές επιτυχίες. Ακολούθησαν όμως σεζόν που παρά το γεγονός ότι είχε κατά καιρούς πολύ καλές ομάδες η ΑΕΚ, δεν ήρθαν πολλοί τίτλοι. Πολλοί φίλοι και άνθρωποι της ομάδας έκαναν λόγο και για εξωαγωνιστικούς παράγοντες που κόστισαν αυτούς τους τίτλους από την «Ένωση». Ποια είναι η άποψη σας;

Είχαμε όντως εξαιρετικές ομάδες, ακόμα και όταν έφυγε ο κος Μπάγιεβίτς, με τον Πέτρο το Ραβούση και όχι μόνο. Το ζήτημα είναι να υπάρχει στην ομάδα μια σοβαρή διοίκηση που να μπορεί να την προστατεύσει, τότε όλα αυτά τα ζητήματα ξεπερνιούνται, αν έχεις φυσικά και καλή ομάδα. Εμείς βέβαια τότε δεν θέλαμε χάρες ούτε τίποτα. Θέλαμε ότι κερδίσουμε, να το κάνουμε με την αξία μας.

Διατελέσατε πολλά χρόνια προπονητής τόσο της Αναγέννησης όσο και του Α.Ο. Καρδίτσας, με σημαντικές μάλιστα επιτυχίες, οπότε γνωρίζετε αυτές τις κατηγορίες πάρα πολύ καλά. Πώς είναι να βλέπετε την ΑΕΚ να αγωνίζεται σε αυτές; Θεωρείτε ότι το υπάρχον τεχνικό τιμ διαχειρίζεται σωστά τα πράγματα τη φετινή σεζόν; Τι πιστεύετε για την επόμενη χρονιά στη Football League;

Η φετινή χρονιά της ΑΕΚ εξελίσσεται καλά, ιδιαίτερα από την πλευρά του κόσμου, που εξακολουθεί να την υποστηρίζει θερμά παρά τη μεγάλη στεναχώρια πέρυσι. Είναι πολύ σημαντική η παρουσία του κου Δημήτρη Μελισσανίδη. Καμία ομάδα στην Ελλάδα δεν έχει τέτοιο πρόεδρο. Φυσικά και ο Τραϊανός Δέλλας με το υπόλοιπο τεχνικό τιμ τα πηγαίνουν πάρα πολύ καλά. Είναι αρκετά πιο δύσκολα στη Β' Εθνική, αλλά η ΑΕΚ δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, ειδικά σε αυτές τις κατηγορίες. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποτιμηθεί κάποια ομάδα, αλλά αν η ΑΕΚ είναι αυτή που πρέπει δεν θα έχει κανένα πρόβλημα.

Θεωρείτε ότι είναι εφικτό για την ΑΕΚ να πρωταγωνιστήσει στην Σουπερ Λίγκα από την πρώτη χρονιά της επιστροφής της;

Η ΑΕΚ πρέπει από τα μέσα της χρονιάς στη να είναι έτοιμη για πρωταθλητισμό στη Σούπερλίγκα, να έχει δηλαδή σε μεγάλο βαθμό και το αντίστοιχο ρόστερ. Χρειάζεται βέβαια υπομονή γιατί στην πρώτη κατηγορία θα έρθουν και ατυχή αποτελέσματα, θα γίνουν και κάποια λάθη ανθρώπινα, αλλά πιστεύω ότι η ομάδα θα είναι έτοιμη να πρωταγωνιστήσει.

Ποιά θεωρείτε ότι ήταν η κορυφαία στιγμή της καριέρας σας;

Η στιγμή της μεταγραφής μου στην ΑΕΚ. Ήταν πραγματικά ένα όνειρο για μένα. Από κει κι έπειτα τα πάντα ήταν στα πόδια μου. Τα πάντα μέσα στην ομάδα ήταν καταπληκτικά. Από τη διοίκηση στην αρχή, το προπονητικό τιμ και κυρίως οι συμπαίκτες μου ήταν εξαιρετικοί ποδοσφαιριστές και χαρακτήρες.

Αν και το Μουντιάλ της Αμερικής δεν εξελίχθηκε όπως θα θέλαμε, ήσασταν η γενιά που άνοιξε το δρόμο στο ελληνικό ποδόσφαιρο με τη συμμετοχή μας εκεί; Πώς ήταν η εμπειρία; Τι πιθανότητες πιστεύετε ότι έχουμε φέτος σε αυτό;

Το Μουντιάλ ήταν για εμάς μία μεγάλη και πρωτόγνωρη εμπειρία. Η πορεία της ομάδας μέχρι και την πρόκριση στα τελικά ήταν φανταστική. Στη συνέχεια θα μπορούσαμε να πάμε πολύ καλύτερα φυσικά και γι' αυτό έχουμε όλοι ευθύνες. Η εθνική ομάδα πλέον έχει πολλές περισσότερες εμπειρίες και δεν έχει να φοβηθεί τίποτα και κανέναν. Διαθέτει έναν καταπληκτικό προπονητή, που είναι από τους καλύτερους τεχνικούς που έχουν δουλέψει στη χώρα μας, με πάρα πολλές γνώσεις γύρω από το ποδόσφαιρο.

Θα ήθελα ακόμα να προσθέσω ότι ευχή όλων όσων αγαπάνε την ΑΕΚ, πόσω μάλλον εμάς που έχουμε ζήσει τόσα μαζί της, είναι να γίνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα τα γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια, ώστε η ομάδα να επιστρέψει σπίτι της, εκεί που ανήκει.

Τσιάρτας: «Υπήρχαν παίκτες που πραγματικά ήμασταν τυχεροί που τους βρήκαμε εκεί»

Έχετε αγωνιστεί με μεγάλη επιτυχία στο Νίκος Γκούμας. Μιλήστε μας για τα συναισθήματά σας όταν αγωνιζόσασταν στη Νέα Φιλαδέλφεια και πώς το κλίμα που δημιουργούταν τότε επηρέαζε τον αντίπαλο και ιδιαίτερα στα μεγάλα ντέρμπι;

Κοιτάξτε, όταν πρωτοπήγα στην ΑΕΚ το Δεκέμβριο του '92, πήγα σε μια ομάδα η οποία είχε βάλει πολύ γερές βάσεις και θεμέλια για να μπορέσει να πρωταγωνιστήσει και να κάνει αυτό που στην πορεία είδαν όλοι μέχρι το '96 και λίγο το 97. Υπήρχε μια πολύ καλή ατμόσφαιρα, όλοι ήμασταν ένα, υπήρχε οικογενειακό, πάρα πολύ καλό κλίμα στα αποδυτήρια, ο κόσμος ήταν πολύ κοντά στην ομάδα, η Νέα Φιλαδέλφεια ήταν ένα γήπεδο από το οποίο δεν πέρναγε εύκολα ο αντίπαλος και σίγουρα, όλα αυτά τα στοιχεία μαζί, κάνανε μια πάρα πολύ καλή ομάδα.

Κύριε Τσιάρτα, όλοι μας μιλούν για το οικογενειακό κλίμα που υπήρχε τότε. Υπήρχε κάποιος συμπαίκτης με τον οποίο ήσασταν πιο κοντά, ή κάποια ιδιαίτερη στιγμή στα αποδυτήρια που να θυμάστε;

Κοιτάξτε, υπήρχαν και νέα παιδιά όπως ήμουν κι εγώ τότε, ο Μιχάλης Κασάπης, ο Βασίλης Μπορμπόκης, ο Χρήστος Κωστής, ο Νίκος Κωστένογλου που ήρθε πιο μετά, αλλά υπήρχαν και παίκτες στην ομάδα που ήταν βαρόμετρο, όπως ο Στέλιος Μανωλάς, ο Τάσος Μητρόπουλος, ο Δημήτρης Σαραβάκος που ήρθε μετά, ο Παύλος Παπαϊωάννου, ο Σπύρος Οικονομόπουλος, ο Τάκης Καραγκιοζόπουλος, ο Χρίστος Βασιλόπουλος, ο Τόνι Σαβέφσκι, ο Σαμπανάζοβιτς, μετά ήρθε ο Κετσπάγια, ο Αντώνης Μήνου. Αν κάνετε μια αναδρομή στο ρόστερ της εποχής θα δείτε ότι υπήρχαν παίκτες που πραγματικά ήμασταν τυχεροί που τους βρήκαμε εκεί, μας βοήθησαν πάρα πολύ, μας εντάξανε γρήγορα στο κλίμα της ομάδας και σίγουρα αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο, γιατί η ΑΕΚ τότε ήταν μια πάρα πολύ δυνατή ομάδα και ήταν δύσκολο να μπεις και να παίξεις σε αυτήν. Έπρεπε να έχεις πάρα πολύ ταλέντο, να είσαι πολύ καλός παίκτης για να μπορέσεις να παίξεις στη θέση κάποιου άλλου. Αυτός ο ανταγωνισμός που υπήρχε μας βοήθησε πάρα πολύ να εξελιχτούμε και το αποκορύφωμα όλης αυτής της δουλειάς που γινόταν όλα τα προηγούμενα τα χρόνια πιστεύω ότι ήταν η χρονιά 1995-96, όπου η ΑΕΚ έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα κατά γενική ομολογία, δε λέμε μόνο για τους φιλάθλους της ΑΕΚ. Η ομάδα είχε καταφέρει να συγκεντρώνει και κόσμο από άλλες ομάδες στο γήπεδό της, αλλά και εκτός έδρας. Θυμάμαι όταν πηγαίναμε και παίζαμε εκτός, γινόταν χαμός, τα γήπεδα γέμιζαν, ο κόσμος ερχόταν να δει ωραίο ποδόσφαιρο κι αυτό σίγουρα ήταν μεγάλη αναγνώριση.

Μετά από τη δικιά σας φουρνιά που πήρατε και το τελευταίο πρωτάθλημα, ακολούθησαν φουρνιές που ήταν καλές μεν αγωνιστικά, δεν έφεραν όμως τους τίτλους.Εσείς που το αποδίδετε αυτό, το ότι δηλαδή δε συνέχισε αυτή την καλή πορεία η ομάδα;

Κοιτάξτε, κάποιες αποχωρήσεις, οι οποίες έγιναν το καλοκαίρι του '96 και το γεγονός ότι η ομάδα άρχισε τότε να κλονίζεται έκανε τα πράγματα να μην είναι όπως πριν. Πιστεύω ότι από τη φυγή του Μπάγιεβιτς και μετά, κάπου χάθηκε όλη αυτή η ατμόσφαιρα που υπήρχε, αυτή η ένωση. Τα πράγματα άρχισαν να ξεφεύγουν, υπήρξαν διοικητικές αλλαγές, υπήρξαν διάφορες άλλες καταστάσεις, σε συνδυασμό με το ότι ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τότε να παίζει δυνατά στο πρωτάθλημα και γνωρίζουμε όλοι τι συνέβη από κει και πέρα. Όλα αυτά τα πράγματα αλλά και το μονοπώλιο του Ολυμπιακού από το '96 και μετά, δημιούργησε κάποιους αστάθμητους παράγοντες που ήταν ικανοί για να χαλάσουν αυτό που υπήρχε στην ΑΕΚ μέχρι το καλοκαίρι του '96. Υπήρχε βέβαια η συσπείρωση και μετά, δηλαδή συνεχίστηκε για ένα χρόνο αυτό που είχε αφήσει ο Μπάγιεβιτς πίσω, όμως από το '98 και μετά τα πράγματα στην ομάδα άρχισαν να γίνονται διαφορετικά. Μετά από κάποια χρόνια, βέβαια, η ομάδα ξαναβρήκε τα πατήματά της, αλλά δεν υπήρχε μια διοικητική κατάσταση τέτοια που να μπορέσει να ξανακάνει την ομάδα αυτό που ήταν στο παρελθόν. Έγιναν κάποια πράγματα τη δεκαετία του 2000, αλλά με κενά, δηλαδή δεν ήταν κάτι συνεχόμενο.

Παρά το νεαρό της ηλικίας σας, καθιερωθήκατε σχεδόν άμεσα στην κορυφαία ελληνική ομάδα εκείνης της εποχής και πρωταγωνιστήσατε και στην κατάκτηση του πρωταθλήματος του '94. Περιμένατε να έρθει τόσο γρήγορα η καταξίωση;

Δε θα έλεγα ότι ήμουν από τους παίκτες που καθιερώθηκαν άμεσα, διότι εγώ ήρθα το Δεκέμβρη του '92. Εκείνη τη χρονιά συμμετείχα κυρίως ως αλλαγή στο μισό του πρωταθλήματος, ήταν μια περίοδος προσαρμογής θα έλεγα, πήραμε το πρωτάθλημα του '92-93. Το επόμενο πρωτάθλημα, το '93-94, ήταν μια χρονιά που και αυτή δεν ήταν γεμάτη για μένα. Ήταν τη χρονιά'95-96 που έπαιξα ένα ολόκληρο πρωτάθλημα και πέτυχα 26 γκολ, βγήκα καλύτερος παίκτης και πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα και πήρα μεταγραφή στη Σεβίλλη. Ήταν μια πολύ γεμάτη χρονιά. Σίγουρα το γεγονός ότι συμμετείχα στα δύο τελευταία πρωταθλήματα της ΑΕΚ με κάνει και αισθάνομαι πάρα πολύ όμορφα. Η ΑΕΚ ξαναδιεκδίκησε δύο φορές το πρωτάθλημα, το ένα το 2002 με τον Φερνάντο Σάντος που χάθηκε στην ισοβαθμία με τον Ολυμπιακό και το 2008 πάλι το διεκδίκησε με τον Ολυμπιακό και όλοι ξέρουμε τι είχε συμβεί τότε. Από τότε η ομάδα ταλανίζεται με πάρα πολλά προβλήματα και όλη αυτή η κατάσταση ας ελπίσουμε ότι θα αλλάξει προς το καλύτερο.

Το 1996, λοιπόν, πάτε στη Σεβίλλη σε μια περίοδο που τότε δεν έφευγαν πολλοί Έλληνες ποδοσφαιριστές στο εξωτερικό και μάλιστα για τέτοια πρωταθλήματα, όπως το ισπανικό. Πώς ήταν για σας να αγωνίζεστε σε ένα τόσο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα;

Αν θυμάστε ήταν τότε που άλλαξε ο ποδοσφαιρικός χάρτης με το νόμο Μπόσμαν γιατί μέχρι τότε δεν υπήρχαν τότε οι κοινοτικοί, υπήρχαν μόνο οι ξένοι και κάθε ομάδα μπορούσε να έχει έως τρεις. Ο νόμος Μπόσμαν έδωσε τη δυνατότητα και σε μένα και σε άλλα παιδιά από κει και πέρα να βγούμε στο εξωτερικό και να δοκιμάσουμε την τύχη μας εκεί. Σίγουρα τον πρώτο χρόνο ήταν πολύ δύσκολα για μένα γιατί πήγα σε ένα τελείως διαφορετικό πρωτάθλημα και όπως ξέρετε ήταν το καλύτερο του κόσμου και κατά την προσωπική μου άποψη συνεχίζει να είναι και σήμερα, αν όχι το καλύτερο, είναι μέσα στα 2-3 καλύτερα αυτή τη στιγμή. Ήταν πολύ μεγάλη εμπειρία, ήταν κάτι που αν δε το ζήσεις δεν μπορείς να το καταλάβεις. Αυτά τα 4 χρόνια στη Σεβίλλη όπως και μετά οι 6 μήνες στην Κολωνία στη Γερμανία ήταν πολύ μεγάλες εμπειρίες, λοιπόν και η συμμετοχή σε αυτά τα δύο πρωταθλήματα είναι μια επιβράβευση και μια αναγνώριση των προσπαθειών και των πολύ καλών σεζόν που είχα κάνει στην ΑΕΚ, που έπαιξαν σημαντικό ρόλο για να μπορέσω να πάω στο εξωτερικό.

Κορυφαία στιγμή στην καριέρα σας;

Κορυφαία στιγμή ήταν αδιαμφισβήτητα η κατάκτηση του Euro 2004. Από κει και πέρα υπήρξαν και εξαιρετικές στιγμές με την ΑΕΚ- στην Ελλάδα από ομάδες Α΄ Εθνικής έχω αγωνιστεί μόνο στην ΑΕΚ, αλλά και κάποια παιχνίδια με τη Σεβίλλη που είναι χαραγμένα βαθιά μέσα στη μνήμη. Επίσης, με την ΑΕΚ βέβαια στην Ευρώπη τότε που είχε πρωτοξεκινήσει ο θεσμός του Τσάμπιονς Λιγκ είχαμε προσπαθήσει να κάνουμε μια πολύ καλή πορεία με τη Μίλαν και τον Άγιαξ στον όμιλό μας που μετά έπαιξαν και οι δύο τελικό εκείνη τη χρονιά. Ακόμη, τη δεκαετία του 2000 όταν ξαναγύρισα στην ΑΕΚ που είχαμε κάνει τις 6 ισοπαλίες και πάλι στο Τσάμπιονς Λιγκ απέναντι σε αντιπάλους όπως η Ρεάλ, η Ρόμα, κάτι που πιστεύω έκανε τον κόσμο και πάλι πολύ υπερήφανο. Πιστεύω ότι υπήρξαν στιγμές και επιτυχίες, οι οποίες δείχνουν κάποια πράγματα. Ο κόσμος το ξέρει και το καταλαβαίνει και το αναγνωρίζει αυτό και προσωπικά για μένα αυτό είναι και το μεγαλύτερο έπαθλο, η αναγνώριση και η εκτίμιση του κόσμου σε ό,τι τέλος πάντων κατάφερα στην προσωπική μου καριέρα των 20 χρόνων. Και στη Νάουσα πέρασα πολύ όμορφα χρόνια και μετά στην ΑΕΚ, στη Σεβίλλη, πάλι στην ΑΕΚ. Το κλείσιμο της καριέρας μου δε θα 'λεγα ότι ήταν και το ιδανικό, αλλά πιστεύω ότι η ιστορία έχει γράψει αυτά που έχει γράψει και μπορώ να πω ότι είμαι αρκετά ικανοποιημένος.

Μιχάλης Βλάχος: «H ομάδα της καρδιάς μου»

Έχετε αγωνιστεί με μεγάλη επιτυχία στο Νίκος Γκούμας. Μιλήστε μας για τα συναισθήματά σας όταν αγωνιζόσασταν στη Νέα Φιλαδέλφεια και πώς το κλίμα που δημιουργούταν τότε επηρέαζε τον αντίπαλο και ιδιαίτερα στα μεγάλα ντέρμπι;

Η Φιλαδέλφεια ήταν ένα γήπεδο το οποίο ήταν καθαρά αγωνιστικό, είχε πολύ ωραία ατμόσφαιρα, ήταν πάντα γεμάτο, ο κόσμος ήταν πάρα πολύ θερμός. Είναι φυσιολογικό όταν βρίσκεσαι σε μια έδρα την οποία γνωρίζεις καλά και είναι φορτισμένη από τον κόσμο, να σου δίνει μια μεγαλύτερη δύναμη να αντιμετωπίζεις τα παιχνίδια και να μπαίνεις αποφασιστικά για να κερδίσεις. Όταν υπήρχε ντέρπμι ήταν κάτι διαφορετικό πάντα υπήρχε μια δυναμική κι από τις άλλες ομάδες, αλλά η ΑΕΚ μαζί με τον κόσμο της είχε τη δυνατότητα να κερδίζει αυτά τα παιχνίδια.

Μιλήσαμε για το κλίμα στη Νέα Φιλαδέλφεια, μπορείτε να μας μεταφέρετε και το κλίμα που υπήρχε τότε στα αποδυτήρια ή κάποια ιδιαίτερη στιγμή μετά από ένα συγκεκριμένο παιχνίδι;

Κοιτάξτε, στα αποδυτήρια τα πράγματα ήταν πάρα πολύ καλά, είχαμε τότε τον Μπάγεβιτς που μας κρατούσε πάντα δεμένους μεταξύ μας, ήμασταν με όλα τα παιδιά φίλοι και υπήρχε ένα άριστο κλίμα. Γενικά εκεί μέσα έχουμε ζήσει πάρα πολύ καλές στιγμές, έχουμε να θυμόμαστε ωραία πράγματα, οι ποδοσφαιριστές ήμασταν τελείως διαφορετικά άτομα, είχαμε άλλη ψυχοσύνθεση, άλλους χαρακτήρες, ξέραμε πού παίζαμε, ήμασταν στην πλειοψηφία Έλληνες, όχι σαν κι αυτό που γίνεται τώρα, από τότε που άνοιξε η αγορά με την απόφαση Μπόσμαν και ήρθαν σωρηδόν ξένοι ποδοσφαιριστές στο ελληνικό πρωτάθλημα. Τότε ήμασταν 23 Έλληνες και 2 ξένοι, οπότε καταλαβαίνετε ότι όλοι ήξεραν τη βαρύτητα αυτής της φανέλας, τη βαρύτητα των αποδυτηρίων, ήμασταν φίλοι μεταξύ μας, αγωνιζόμασταν για τον ίδιο σκοπό και γενικά το κλίμα ήταν πάρα πολύ καλό εκεί μέσα.

Τώρα στη δική σας καριέρα, μεταγραφήκατε από την ΑΕΚ στον Ολυμπιακό σε μια εποχή που τέτοιες μετακινήσεις δεν ήταν πολύ συνηθισμένες, ήταν δύσκολη αυτή η απόφαση για σας? Πως σας υποδέχθηκε ο κόσμος;

Το καλό είναι ότι εγώ ήμουν πάντα ΑΕΚτζής, δεν είχαν αλλάξει τα συναισθήματά μου, ήμουν όμως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, είχα την τύχη μετά τον Απόλλωνα να πάω στον Ολυμπιακό, σεβάστηκα τη φανέλα όσο ήμουν εκεί, ήμουν συνεπής σε όλες μου τις υποχρεώσεις, έκανα πάρα πολλά παιχνίδια με τον Ολυμπιακό, γύρω στα 90. Η μεταγραφή μου στην ΑΕΚ, όμως, με χαροποίησε πολύ, ήταν η ομάδα της καρδιάς μου, ήθελα να παίξω εκεί. Ο κόσμος ίσως στην αρχή να με αντιμετώπισε με λίγη δυσπιστία γιατί κακά τα ψέματα, όταν παίζεις σε μια μεγάλη ομάδα όπως ο Ολυμπιακός και πας στην ΑΕΚ σε βλέπουν λίγο διαφορετικά, αλλά κατάφερα πιστεύω να τους κερδίσω μετά και όλα τα υπόλοιπα χρόνια δέχθηκα την αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό μου.

Εσείς ποια θεωρείτε ως κορυφαία στιγμή της καριέρας σας;

Το πρωτάθλημα με την ΑΕΚ το '94, αν και είχα πάρει κι ένα Κύπελλο με τον Ολυμπιακό κι ένα Super Cup, αλλά και η είσοδος στους ομίλους του Champions League με την ΑΕΚ όπου καταφέραμε και σταθήκαμε επάξια με δύο μεγάλες ομάδες τον Άγιαξ και τη Μίλαν, η Μίλαν πήρε εκείνη τη χρονιά και τον τίτλο. Γενικά όμως είχα πάρα πολύ όμορφες στιγμές από το ποδόσφαιρο, από όλες τις ομάδες στις οποίες έχω αγωνιστεί, αλλά σίγουρα το αποκορύφωμα ήταν η ΑΕΚ, η ομάδα της καρδιάς μου, η ομάδα που αγαπούσα και υποστήριζα από μικρό παιδί και είχα την τύχη να αγωνιστώ για 5 χρόνια σε αυτήν την ομάδα.

Σήμερα συνεχίζετε να υπηρετείτε την ΑΕΚ από νέα πόστα και ως σκάουτερ, αλλά και σαν προπονητής στο ποδόσφαιρο σάλας. Θέλετε να μας μιλήσετε για το νέο σας ρόλο;

Κοιτάξτε στην ΑΕΚ είχα παλιότερα την Κ-16, μια πολύ αξιόλογη ομάδα με καλούς παίκτες, η νέα διοίκηση αποφάσισε και με έβαλε σε ένα άλλο πόστο, εγώ το δέχτηκα με την ίδια χαρά γιατί θέλω να είμαι δίπλα στην ομάδα. Προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου όσο μπορώ καλύτερα και να βρίσκω νέα παιδιά που θα προσφέρουν, από κει πέρα έχω την τύχη να συνεργάζομαι και με το ποδόσφαιρο σάλας, να γυμνάζω κάποια μικρά παιδιά 3 φορές την εβδομάδα. Για μένα το πιο σημαντικό είναι ότι είμαι μέσα στην ΑΕΚ, κάτι το οποίο με χαροποιεί και αγαπάω πάρα πολύ και προσπαθώ όσο μπορώ να βοηθήσω και να πετύχω το στόχο μου που είναι να βρίσκω νέα παιδιά και από κει και πέρα να γυμνάσω στη σάλα κάποια παιδάκια και να τους βοηθήσω στα πρώτα βήματα για να εξελιχθούν στο χώρο και κάποια στιγμή να γίνουν μεγάλοι ποδοσφαιριστές.