Η κρίση και οι Κροίσοι…

Χρονογράφημα της Αλίκης Αλεξίου   Θα περίμενε κανείς να είναι αντίστροφες οι έννοιες  κρίση [χρέος, φτώχια,] και Κροίσοι [χρήμα, πλούτος], αλλά είναι ευθέως, ευθύτατα ανάλογα τα « ποσά». Μεγαλώνει, πλαταίνει, βαθαίνει η κρίση. Αυξάνουν,  πληθαίνουν, δυναμώνουν οι Κροίσοι. Βαθιά κρίση, βαθύς πλούτος.  Βαθύπλουτος ο Κροίσος. Την κρίση τη βιώνει επώδυνα ο πολίτης, ενώ η σχετική αφήγηση του Ηροδότου, για τη συνάντηση του σοφού Σόλωνα με τον πάμπλουτο Κροίσο και το θρίαμβο της σοφίας απέναντι στον πλούτο, δεν παρηγορεί πλέον τον απλό αναγνώστη. Ο σοφός Αθηναίος, ξεκινημένος από τη χώρα που ετοίμαζε  το «φιλοκαλούμεν μετ' ευτελείας», τον ύμνο δηλαδή στην απλότητα, το απέριττο και την ομορφιά, ταξίδεψε στην πλούσια Ανατολή. Τη Λυδία, τη χώρα της χλιδής, που δια-πότιζε ο Πακτωλός ποταμός. Κι εκεί προς μεγάλη απογοήτευση του Κροίσου δεν έδειξε να τον θαμπώνουν τα πλούτη του, γιατί ο ίδιος αντιπροσώπευε «το υγιές μέτρο και τη σωστή μεσότητα». Εξάλλου, λίγο πριν ο Σόλωνας είχε κληθεί από τους Αθηναίους να αντιμετωπίσει μία από τις μεγαλύτερες κρίσεις που γνώρισε η Αθηναϊκή κοινωνία. "Η ζωή του πέφτει σε μια εποχή δύσκολων κοινωνικών αγώνων... ο φτωχός άνθρωπος υποθήκευε το σώμα του ολόκληρο για χρέη που δεν μπορούσε να τα αποφύγει, και τελικά έχανε και την ελευθερία του. Ήταν μια από εκείνες τις εποχές, στις οποίες η αδίστακτη απληστία συσσώρευε υλικό για κοινωνικές συγκρούσεις αιώνων». Ο Αριστοτέλης την περιγράφει σχεδόν με ...νέα Ελληνικά : «...και εδούλευον οι πένητες τοις  πλουσίοις και αυτοί και τα τέκνα και αι γυναίκες». «Η δε πάσα γη δι ολίγων ην. Και ο Σόλων πρώτος εγένετο  του Δήμου προστάτης «παραινων τοις πλουσιοις μη πλεονεκτείν». Η συνέχεια ΕΔΩ